نامه دریافتی از طرف داوطلب کنکور سراسری
با سلام
ازکارکنان سایت محبوب فرارو خواهش و تقاضا دارم این نامه را تا آخر بخوانند.
تمنا میکنم حرف دل صدها هزار داوطلب کنکور سراسری را بشنوید.
این نامه‌ای است که از روی ناچاری و ناامیدی از همه جا برای شخص رییس‌جمهور نوشته‌ایم خواهش میکنم آنطور که صلاح می‌دانید محتوای نامه را به دست افراد مربوط به این موضوع برسانید و در صورت صلاحدید منتشر کنید تا این اعتراض سراسری به نتیجه برسد.
عاجزانه تقاضا میکنم تا بدتر نشدن شرایط به این موضوع رسیدگی کنید که امثال بنده همین الان هم تا دم خودکشی رفته‌اند ولی ... .
امیدمان به شماست ناامیدمان نکنید.
از طرف همه داوطلبان کنکور از شما متشکریم.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام خدمت رئیس جمهور محترم
جناب آقای دکتر روحانی، بنده در چند سطری قصد دارم حال و روز صدها هزار داوطلب کنکور سراسری و مشتاق ادامه تحصیل را به عرضتان برسانم، داوطلبانی که با یک تصمیم نسنجیده نه تنها از ادامه تحصیل بازمانده‌اند بلکه مانند اینجانب به انواع بیماری‌های افسردگی مبتلا شده‌اند.
اگر ذره‌ای در گفته‌های اینجانب تردید داشتید، مسئولان محترم می‌توانند با یک نظرسنجی سراسری حقایق گفته شده را برای جنابعالی آشکارتر سازند.
بی شک تعداد زیادی از نامه‌هایی که بدستتان می‌رسد درباره بیکاری، تورم یا ... است ولی این نامه متفاوت از آن نامه‌ها است و اگر خلاصه بگویم خواسته ما این است: امید، کلمه که شما همیشه به آن تاکید دارید را به ما مشتاقان تحصیل بازگردانید.
با اجازه از محضر جنابعالی به شرح مشکل می‌پردازم:
پاییز سال 92 بود که خبری ناگهانی و برای ما داوطلبان کنکور خبری خانمانسوز از طرف سازمان سنجش اعلام شد و آن تاثیر مستقیم نمرات نهایی دیپلم در کنکور بود که تا سال 92 این تاثیر فقط مثبت بود و تاثیر بسیار کمی داشت و برای افرادی که نمراتی عالی داشتند در کسب رتبه‌ای خوب در کنکور کمک می‌کرد.
این تاثیر مستقیم معدل به کل امید قبولی در رشته‌ای که برای آن سال‌ها درس خوانده بودیم را از بین برد و تنها ثمره‌ی آن برای امثال بنده افسردگی بود که تا به حال رهایی نیافته‌ام.
درباره این تاثیر اینطور عرض کنم که برای افرادی که چه به روش درست و چه نادرست! نمرات خیلی عالی کسب کرده‌اند کمک زیادی می‌کند و برای بقیه جز تاثیری منفی و به باد دادن تمام آرزوها ثمری ندارد و باید عرض کنم که فاصله تاثیر مثبت و منفی برای افراد نیز بسیار کم بوده به طوری که مثلا برای دو شخص که معدل یکی 19 و دیگری 17 باشد و درصد‌های یکسانی در کنکور کسب کنند فاصله زیادی در رتبه کسب شده ایجاد می‌کند و منجر به عدم قبولی در یک رشته و دانشگاه معین می‌شود که با توجه به کارنامه‌های منتشر شده در سایت‌های مرتبط با کنکور این موضوع به طور واضح نمایان است.
آقای رئیس جمهور بنده هم قبول دارم کسی که به روش درست نمرات عالی کسب کرده حق آن شخص هست که در رشته و دانشگاه‌های‌های تراز اول تحصیل کند ولی چرا فرصت جبران را از بقیه داوطلبان گرفته؟ حتی خداوند متعال هم فرصت جبران را از ما نگرفته است پس چرا بنده‌اش این کار را با ما می‌کند؟!
آقای دکتر این انصاف است که دانش آموزان بیشماری که همیشه درسخوان بودند ولی به خاطر مشکلی اعم از بیماری یا فوت اقوام نزدیک و یا هزاران مشکل دیگر زندگی در حین امتحانات نهایی، معدلی عالی کسب نکنند و از گردانه‌ی اصلی رقابت برای رشته‌های مورد علاقه حذف شوند و ناامیدانه از تلاش دست بکشند؟
سوال بنده این است که آیا واقعا معدل 19 و 17 چنان با هم تفاوت دارند که چنین سرنوشت متفاوتی از هم داشته باشند؟ یقینا جواب هیچ کارشناس تحصیلی برای این سوال مثبت نخواهد بود.
همه کسانی که روزی محصل بودند می‌دانند که تفاوت این دو معدل می‌تواند تنها به خاطر پاسخ ناقص به یک سوال در هر امتحان نهایی باشد که امری کاملا عادی می‌باشد و نمیتواند نشان دهنده‌ی تفاوت سطح علمی‌دو دانش آموز باشد.
یااینکه بودند و هستند افراد نخبه‌ای که به هر دلیلی تا سال کنکور خیلی زیاد در جو درس خواندن نبودند و یا مشکلات زندگی اجازه اختصاص وقت زیاد به درس خواندن را نمی‌داد، چند ماه مانده به کنکور تصمیم به ساختن آینده روشن می‌گیرند ولی با مانعی مهار نشدنی مواجه می‌شوند که نتیجه آن ناامیدی قبل از رقابت است.
آقای دکتر آیا غیر از این است که این قانون فقط کمک کننده به فرزندان خانواده‌های مرفه است که کاری جر درس خواندن ندارند؟
آقای دکتر فرزندان خانواده‌های بی‌بضاعت چه کنند؟ آنهایی معلم خصوصی ندارند چه کنند؟ آنهایی که نان‌آور خانواده هستند و نمی‌توانند تمام وقت خود را برای درس صرف کنند چه کنند؟ آقای روحانی به دادمان برس.
آقای دکتر با این طرز پذیرش دانشجو عملا رقابت سراسری کنکور تبدیل به رقابت بین دانش آموزانی می‌شود که چه به روش درست و چه نادرست نمرات عالی کسب کرده‌اند و دانش‌آموزان نخبه‌ای مانند آقای دکتر رستگار رحمانی (رتبه 1 تجربی سال 88) از رقابت اصلی بازمی‌مانند.
سوال ما دانش آموزان از تصویب‌کنندگان این قانون این است که آیا این عزیزان هنگام تصویب این قانون مواردی را که ذکر کردم در نظر گرفته‌اند؟
آیا امکانات آموزشی در تمامی شهرها یکسان است؟ آیا همه دانش‌آموزان امکان بهره‌مندی از دبیران مجرب و باسابقه را دارند؟ و اگر دارند چرا آموزش و پرورش تصمیم به اجرای طرح رتبه‌بندی دبیران عزیز دارد؟
مهم‌ترین سوال اینکه آیا واقعا در تمام نقاط کشور ضریب امنیتی امتحانات نهایی مانند کنکور یکسان است و می‌تواند ملاکی برای تعیین سرنوشت افراد باشد؟ پس چرا هر از گاهی خبر از لو رفتن سوالات امتحان نهایی منتشر می‌شود؟!
سوال اساسی از تصویب کنندگان این قانون این است که داوطلبانی که قبل از این قانون دیپلم گرفته‌اند چرا مشمول این قانون شده‌اند؟ آیا این ظلمی‌فاحش نیست؟!
اینجانب اطلاع دارم که تعدادی از آشنایان که وضعیت مالی خوبی دارند و به خاطر این مشکل نمی‌توانند در رشته و دانشگاه مورد علاقه در داخل کشور به تحصیل بپردازند تصمیم به ادامه تحصیل در خارج را دارند پس آقای رئیس جمهور تکلیف امثال بنده که چنین امکاناتی نداریم چه می‌شود؟
آیا به رشته‌ای که هیچ گونه هماهنگی روحی وجسمی نداریم وارد شویم و یا از ادامه تحصیل منصرف شویم؟
پس تکلیف عشق و علاقه به تحصیل و شغل و زندگی آینده چه می‌شود؟ آیا غیر از افزایش بیماران روحی و جسمی‌در آینده‌ای نه چندان دور در جامعه نتیجه‌ی دیگری هم دارد؟
آقای دکتر روحانی مواردی را که اینجانب عرض کردم چندین بار به روش‌های گوناگون و از زبان افراد مختلف از رسانه‌ها توسط مشاوران و اساتید دانشگاه‌ها بیان شده است ولی واقعا سوال این است که چرا اصرار به انحصارسازی رقابت سراسری کنکور می‌نمایند و اگر بر این موضوع اصرار دارند چرا کلمه سراسری را به رقابت انحصاری کنکور اضافه می‌کنند که با شرایط فعلی کنکور کاملا متضاد است.
از رئیس جمهور محبوب ایران اسلامی‌تشکر می‌کنیم که به پای درد و دل صدها هزار داوطلب نا امید از آینده و شرمنده‌ی خانواده، نشستید و امیدواریم این گره با دستان جنابعالی باز گردد و دوباره رقابت در کنکور، سراسری و همگانی شود.
با تشکر از رئیس جمهور محبوبمان
بی صبرانه منتظر یاری هستیم
