یادداشت دریافتی- رضا کاظمی تکلیمی؛ رمضان ماه ضیافت الله است و میزبان، سفره الهی را برای کرامت بخشی به حضور میهمانان خویش گشوده تا انسان به عنوان خلیفه الهی با غلبه بر هواهای نفسانی و وسواس شیطانی به سوی راستی گام بردارد.
انسان‌ها به هنگام دعوت اشخاص برای حضور در مراسم تلاش دارند تا به بهترین وجه و با شکل و ظاهری آراسته، معطر و لسانی نیکو هم کلام با میزبان و سایر مدعوین باشند.
هر چقدر میزبان بزرگ و ارجمند باشد، میهمان شرایط و چگونگی حضور خویش را با او انطباق می‌دهد. رمضان ماه خود خدا است. رنگ و تعلق پذیری آن وابسته به انسان حتی بشر معصوم و نمایندگان ویژه و با کرامت خدا نیست؛ او دعوت گر به کمال است.
راستی آزمایی ظاهری و باطنی در دستان ید الله است. او این ماه را بهانه قرار داده، تا مدعوین را چهره به چهره رونمایی کند و با آنان مصامحه نماید.
زنجیره‌های کژی و ناپاکی‌ها را بر طوق انسان‌ها رها کند؛ او همه را به صلح و آشتی فرا خوانده؛ می‌خواهد شکوفه‌های زیتون را بر دل‌ها بکارد و شاخه زیتون را به دست بشر بسپارد، او رمضان را بهانه قرار داده است تا انسان‌ها با فطرت خویش، آشتی کنند و شمشیر را از گردن همنوعان برکشند.
می‌خواهد انسان، شناخت و معرفت درستی از هستی داشته باشد. او بانگ می‌زند تا فلسفه زندگی دنیایی را تفسیر و معنایی دیگری کند.
او به دنبال برپایی و برافراشتن باورها، اندیشه‌ها، رفتارها و نگرش‌های مهربانانه است.
او بندگان خویش را فراخوان عمومی‌می‌دهد تا دو وجه صورت و سیرت دنیا و آخرت را معنا کند.
آخرت شناسی و آخرت گرایی را ایستگاه پایانی تعبیه کرده است، تا هر کس را به فراخور کارکرد و عملکردش هدیه و تحفه اهداء. کند او اعتقاد راسخ به کار مزدی دارد. وقت مزدی و روز مزدی را بر نمی‌تابد، حضور صرف و اشغال مکان و فضای الهی انسان در این دنیای مادی حکمش، عدم کفایت است.
خالق مهربان و بی منت ما قصد آن کرده تا به انسان، به ما هو انسان تفهیم کند که در این دنیا توشه گرفتن به تلاش و سعی جهت ساز، نیاز دارد. ارزش و اعتبار مخلوق و امتیاز آوری آن صرفاً به کسب لذایز زودگذر مادی و معنوی ختم نمی‌شود.
فلسفه زندگی، خدایی شدن و رنگ پذیری و طلایی شدن در کسب شناخت عام و تام هستی است تا سازه و آثار مرتبت برآن استحکام یابد و سبک زندگی جوهره انسانیت به خود گیرد.
بدین خاطر است، رسول رحمت، پیامبر مهربانی‌ها حضرت ختمی‌مرتبت، محمد مصطفی (ص) می‌فرماید: 1- با گرسنگی خود در این ماه، گرسنگی و تشنگی روز قیامت را یاد کنید 2- به نیازمندان و بینوایان صدقه بدهید 3- به بزرگان خود احترام 4- به کوچک‌هایتان ترحم 5- به بستگانتان نیکی 6- زبانتان را نگه دارید 7- چشم‌هایتان را از آنچه نگاه به آن حلال نیست بپوشانید 8- گوش‌هایتان را از آنچه شنیدنش حلال نیست فرو ببندید 9- به یتیمان محبت کنید تا بر یتیمان شما محبت ورزند.
پیامبر مهربانی‌ها در فرازهای گوهر بارشان در این آموزشگاه و ایستگاه کلاس عشق، پاک سازی، زیبا سازی و سفره آرایی دل را آموزش می‌دهند تا انوار و رحمت الهی وارد بیوت سالم و صالح گردد.
گناه، سرکشی و دهن کجی همانند چشمه، نهر و رود آلوده است که هر آب زلال و پاک را نیز آلوده می‌کند. آن چنان که فلسفه مبعث پیامبر خوبی‌ها مکارم اخلاق است، ماه رمضان تمرین و کارگاه نیکوسازی اخلاق و تذکره و جواز عبور از صراط و دخول به بهشت جاودانه است.
آسان گیری و آسان سازی و پرهیز از شر رساندن به همنوعان از مظاهر خلق و اخلاق نیکو و حسنه است که خدای بزرگ در این میهمانی همگانی آن را قرار داده است.
خالق بی همتا برای همه ابناء بشر حرمت قائل شده است، اما فرستاده ویژه و تام الاختیار او محمد (ص) به یک طبقه و قشر احترام و سفارش خاص روا داشته است و معتقد است هر که در این ماه «یتیمی را گرامی بدارد خداوند گرامی‌اش خواهد داشت»
پدر یتیمان امیر مومنان علی (ع) از سرورش، پیامبر مهربانی‌ها پرسش می‌کند که برترین و بالاترین عمل و کار اثر بخش در این ضیافت الهی کدام است؟
حضرت می‌فرمایند: «ای ابوالحسن برترین کارها در این ماه ورع و پرهیز از حرام‌های الهی است» روح رمضان و پیام رمضان و متن نگاشته شده در این دعوت نامه به همه انسان‌های روی زمین این است که: «برای رهایی از دشمن درونی باید انسان با ترک حرام‌های کلامی، رفتاری، دیداری و شنیداری خود را برای صاحب خانه آماده کند»
شکوه، جلال و جلوه ماه رمضان، تابش انوار الهی بر قلب آدمیان است تا از عالم مادی پرگشاید و به جهان معنوی و عقبی سیر کند. روزه و نماز و دعا در این ماه، چتری است برای نجات انسان‌های در اسارت هوی و هوس، روزه همانند فیلتری است تا زبان و کلام و دل را اخلاط تصفیه کند.
فرصت طلبی، کینه‌ورزی و نفرت پراکنی میراث تلخ و ناگوار روزگار است که هنوز پاره‌ای از مظاهر و نمادهای آن ناسازگار با فرهنگ و مکتبمان است.
حرمت این ماه بر همه خصوصاً تریبون داران، بلندگو داران و منبرداران بیش از پیش واجب است. غواصی در دریای بیکران الهی صید گوهر و لعل و جواهر است.
غواصان با تقوا در آستانه ماه الهی و ضیافت الهی پیام آور تقوا و صیانت از حرمت‌ها بودند. زبان غواصی پراکنش حرمت انسان‌ها است.
در این ماه تأسی کنیم به آنانی که حریم انسانیت را برای همه ماه‌ها پاس می‌دارند و سایر ماه‌ها بدون هیچ عارضه‌ای برایشان رمضان است. رمضان قرآنی بر همه طلایه‌داران حریم امن الهی و غواصان دست بسته میهمان کشور مبارک باد.
