بان کی مون دبیر کل سازمان ملل با تاکید بر اهمیت توافق هسته ای ایران و 1+ 5، این توافق را الگوی موثری برای حل مسالمت آمیز بحران سوریه دانست و گفت که ایران به عنوان یک کشور نیرومند و با اهمیت منطقه می تواند نقش موثر و سازنده ای در حل این بحران داشته باشد.
بان کی مون در پی نشست ویژه شورای امنیت که به منظور بحث پیرامون مسائل خاورمیانه و بویژه بحران های سوریه و یمن برگزار شد، در جمع خبرنگاران افزود: توافق هسته ای مایه دلگرمی و تحسین جامعه بین المللی و از جمله سازمان ملل متحد شده و مسئولان این سازمان مراتب خرسندی و تحسین خود را در مورد این دست آورد ابراز کرده اند.
وی با اشاره به این که خود او نیز چه از طریق صدور بیانیه و چه در گفتگوی مستقیم با وزرای خارجه کشور های مذاکره کننده مراتب خرسندی خود از این توافق را ابراز کرده و گفت که توافق هسته ای گواه این حقیقت است که وقتی میان همه اعضای شورای امنیت بر سر مسئله ای وحدت و همبستگی وجود داشته باشد، رسیدن به هیچ هدفی غیر ممکن نخواهد بود.
بان کی مون با تاکید بر این که کشورهای جهان باید توافق هسته ای را سرمشقی برای حل سایر مسائل جهان و از جمله بحران سوریه از طریق مذاکرات صلح آمیز قرار دهند،تصریح کرد که همانطور که در گفتگو با وزیرخارجه و نماینده دائم ایران در سازمان ملل به آن ها گفته است ایران می تواند به عنوان یک عضو بسیار مهم و نیرومند منطقه در حل بسیاری از مسائل خاورمیانه نقش موثر و سازنده ای داشته باشد.
وی در ادامه بحران جاری در سوریه را با 250 هزار کشته و 700 هزار مجروح و آوارگی و پناهندگی بیش از 12 میلیون نفر از مردم این کشور ، درناک ترین و فاجعه آمیز ترین بحران دهه های اخیر دانست.
وی با حمایت نیرومند از تلاش های دیپلماتیک استفان دمیستورا نماینده ویژه خود در سوریه و تاکید بر اعلامیه ژنو 2 به عنوان تنها چهار چوب و مجرای ممکن برای حل بحران سوریه ، اعلام کرد که اعضای شورای امنیت سازمان ملل درنشست ویژه امروز به طور یکپارچه وهم صدا از اعلامیه مذکور و تلاش های سیاسی دمیستورا حمایت کرده اند.
وی با اشاره به این که همه کشور های منطقه و جهان می توانند در جلوگیری از گسترش این بحران و حل آن نقشی کلیدی داشته باشند از این کشور ها خواست تا با حمایت از تلاش های دیپلماتیک دمیستورا از ارسال اسلحه و مزدوران خارجی به خاک سوریه ودامن زندن به بحران این کشور خودداری کنند.
بان کی مون استفاده از هر گونه فرصتی را برای دستیابی به راه حل این بحران برغم دودستگی ها و سایر موانع موجود، یک وظیفه و تعهد اخلاقی و سیاسی برای همه کشور های جهان دانست.
