پژوهشگران آمریکایی به این نتیجه رسیده‌اند که مادربزرگ‌ها نقشی بسیار تأثیرگذار در تکامل انسان و دوام روابط زناشویی در هزاران سال گذشته داشته‌اند. به گفته آنان حمایت مادربزرگ‌ها شانس زنده‌ماندن نوه‌ها را افزایش داده است.
به گزارش دویچه وله، آنهایی که از نعمت داشتن مادربزرگ بهره‌مندند و خاطرات خوش دوران کودکی‌شان با محبت آنان پیوند محکمی خورده، می‌دانند که زندگی بدون گرمای حضور مادربزرگ چیزی بس بزرگ کم دارد. حال پژوهشی جدید نشان می‌دهد که مادربزرگ‌ها احتمالا نقشی بسیار مؤثر در استحکام روابط زناشویی یا عاشقانه زوج‌ها ایفا کرده‌اند.
پژوهشگران آکادمی علوم امریکا (PNAS) در گزارشی که بر پایه نتایج این پژوهش تنظیم شده، با اشاره به تأثیر پررنگ مادربزرگ‌ها نوشته‌اند که این تأثیر توضیح‌دهنده این موضوع بوده است که چرا زنان پس از پایان دوران باروری خود همچنان طول عمر زیادی دارند.
این مسئله البته از نظر بیولوژیکی شاید چندان معنایی نداشته باشد اما حمایت مادربزرگ‌ها در مراقبت از نوه‌ها به ویژه پس از تولد آنان همواره اهمیتی فوق‌العاده داشته و شانس زنده‌ماندن نوه‌ها را به طرز چشمگیری افزایش داده است. به نوشته پژوهشگران نتیجه این حضور مؤثر این بوده است که در طول دوران تکامل، ژن خانواده‌هایی بقا یافته که در آنها مادربزرگان عمر طولانی داشته‌اند.
این پژوهشگران در گزارش خود همچنین نتیجه‌گیری کرده‌اند که مادربزرگان یاری‌رسان، عاملی بوده‌اند که موجب شده‌اند تا مردان به زنان زندگی‌‌شان پایبند بمانند.
دکتر پیتر کیم، یکی از نویسندگان این گزارش می‌گوید، نقش پررنگ مادربزرگان در حمایت از خانواده و پایبند کردن مردان به زندگی موجب شده تا در طول هزاران سال گذشته مردان بارور به جای تعویض دائم، غالبا با یک زن بارور باقی مانده و از وی دارای فرزند شوند.
به گفته کریستن هاوک، پژوهشگر دیگر این گروه تحقیقاتی دلیل اینکه زنان به سرعت یکی پس از دیگری بچه‌دار می‌شوند، نه به خاطر نان‌آور بودن مرد خانواده بلکه به دلیل حمایتی بوده است که از جانب مادربزرگان دریافت کرده‌اند.
