سازمان عفو بین‌الملل نیروهای کُرد در شمال سوریه را به ارتکاب جرایم جنگی متهم کرده است.
این سازمان در گزارشی که روز سه‌شنبه، ٢١ مهر (١٣ اکتبر) در وبسایت خود منتشر کرده گفته است که مدارکی به دست آورده که نشان می‌دهد برخی ساکنان مناطق تحت تسلط نیروهای امنیتی "مدیریت خودگردان کُرد" مورد آزار قرار گرفته‌اند. به گفته عفو بین‌الملل، این اقدامات در حد جرایم جنگی است.
به گفته عفو بین‌الملل، کوچ اجباری، تخریب خانه‌ها و تصرف وانهدام اموال اعراب یا ترکمن‌های ساکن این مناطق از جمله اقداماتی است که نیروهای کرد مرتکب آن شده‌اند. در برخی موارد، تمامی اهالی یک روستا به حمایت از گروه دولت اسلامی (داعش) متهم و تمامی روستا تخریب شده است.
این گزارش می‌افزاید که سه منطقه عمدتا کرد نشین واقع در شمال سوریه، که روژاوا خوانده می‌شوند، زیر تسلط نیروهای مدیریت خودگردان قرار دارند. از ژانویه سال ٢٠١٤، حزب اتحادیه دموکراتیک کردستان رهبری این تشکیلات را در دست داشته است. نیروهای موسوم به "یگان‌های مدافع خلق" به این حزب وابسته‌اند.
با آغاز جنگ داخلی سوریه، این گروه اعلام کرد از حکومت یا مخالفان مسلح آن حمایت نمی‌کند بلکه هدف آن، "کسب آزادی" برای کردهای سوریه است. با اینهمه، با ورود نیروهای داعش و همچنین جبهه نصرت به منطقه، درگیری‌هایی بین دو طرف روی داده است. این نیروها از حمایت آمریکا برخوردارند.
عفو بین‌الملل می نویسد که برای تهیه گزارش خود، از ١٤ شهرک و روستا در استان‌های الحسکه و الرقه دیدن و با ٣٧ نفر که در معرض آزار نیروهای کرد قرار گرفته یا شاهد آن بودند مصاحبه کرده است. همچنین مصاحبه‌هایی با برخی افراد مستقر در کردستان عراق از جمله چند تن از اعضای احزاب کرد سوری که عضو مدیریت خودگردان نیستند، اعضای سازمان‌های غیر دولتی و شماری از پناهجویان صورت گرفته است.
در گزارش عفو بین‌الملل، اسامی تعدادی از روستاها و شهرک‌هایی که، به نوشته این سازمان، ساکنان غیر کُرد آنها در معرض آزار و کوچ اجباری قرار گرفته‌اند ذکر شده و آمده است که تصاویر ماهواره‌ای دامنه تخریب واحدهای مسکونی و تاسیسات این مناطق را به خوبی نشان می‌دهد.
عفو بین‌الملل در عین حال می‌افزاید که ناظران این سازمان شاهد ادامه سکونت مسالمت آمیز اعراب و ترکمن‌های ساکن شمار دیگری از روستاها و شهرک‌ها واقع در مناطق عمدتا کردنشین هم بوده‌اند.
این سازمان از مدیریت خودگردان کُرد خواسته است تا هرگونه اقدامی در زمینه آزار یا کوچ اجباری ساکنان منطقه تحت تسلط خود را فورا متوقف کند و کسانی را که پیشتر بیجا شده‌اند، به محل سکونت آنان بازگرداند و به آنان خسارت بدهد. همچنین کسانی را که مرتکب آزار و اذیت ساکنان منطقه شده‌اند به نحو شایسته مجازات کند.
