اگر به عنوان برخي از هيئت ها توجه کنيد، نام شهر حاضرين در هيئت را نوشته و بعد به آن يک «مقيم تهران» را چسبانده اند. اما اين بار ما به سراغ هيئت انگليسي زبان هاي مقيم تهران رفته‌ايم:
«برنامه عزاداري اباعبدالله الحسين (ع) به زبان انگليسي با حضور انگليسي زبان هاي مقيم تهران و دانشجويان رشته زبان انگليسي دانشگاه ها هر شب بعد از نماز مغرب تا 11 محرم...» اين جملات بخشي از متني بود که در شبکه هاي اجتماعي مانند تلگرام و واتساپ دست به دست مي چرخيد و کنجکاوي ما را هم برانگيخت تا سري به اين هيات عزاداري که با زبان انگليسي بود بزنيم. مرضيه هاشمي، خبرنگار، مستندساز و گوينده آمريکايي- ايراني که اکنون مجري پرس تي‌وي، شبکه انگليسي‌زبان است، باني و بنيان گذار اين گروه کوچک شناخته مي شود. او از دو سال پيش آن را با برگزاري دعاي کميل هر پنجشنبه آغاز کرده و در حال حاضر او و همراهانش در تلاش اند تا بتوانند علاوه بر اينکه گروه شان را به مردم معرفي کنند، مسلمانان خارجي زبان را نيز که در ايران زندگي مي کنند دور هم جمع کنند تا حس غربت شان نيز از آنها گرفته شود.
يک شب از شب هاي ماه محرم ميهمان گروه دعاي کميل به زبان انگليسي در نمازخانه ايوان شمس بوديم. بهروز عليپور و مرضيه هاشمي کساني هستند که در زمينه تشکيل اين گروه با مجله مهر هم کلام شدند تا از خودشان، روند راه اندازي گروه شان و هدف آينده اي که در نظر دارند بگويند. همچنين با برخي از اعضاي اين گروه نيز صحبت کرديم که مي توانيد در ادامه بخوانيد.
گروهي با کميت کم اما کيفيت بالا
نماز خانه ايوان شمس آنقدر شلوغ نبود که جاي سوزن انداختن نداشته باشد اما دور هم جمع شدن همين تعداد هم آنقدر جذاب به نظر مي رسيد که نمي توان به سادگي از چنين جمعي عبور کرد. چون فرقشان در اين است که تک تک شان با تصميم و انتخاب شخصي دين اسلام را پذيرفته اند، ايراني نيستند يا اگر ايراني اند سال هاي سال از کشور دور بودند. آنها دور هم جمع مي شوند و با زباني که برايشان آشناتر است مشغول به عزاداري اند. مرضيه هاشمي به عنوانن سخنران دقايقي به زبان انگليسي درباره امام حسين (ع) و قيامش در تاسوعا و عاشورا صحبت مي کند و بعد از آن نوبت به حاج آقا عبدالله حسيني مي رسد که با لباس روحانيت پشت ميکروفن مي رود و او هم با زبان انگليسي در وصف امام حسين (ع) و يارانش سخنراني مي کند.
بعد از دو سال حضورمان را علني کرديم
بهروز عليپور، يکي از فعالان اين گروه است و از دو سال پيش زماني که اين گروه براي اولين بار شکل گرفت در کنار آنها بوده. او ليسانس هنراسلامي و فوق ليسانس علوم سياسي دارد و درباره روند شکل گيري گروه اينطور توضيح مي دهد: «گروه دعاي کميل به زبان انگليسي با همت خانم مرضيه هاشمي که نام اصلي شان «ملاني ايوت فرانکلين» است و فواد ايزدي و آقاي مرندي به راه افتاد. محل شکل گيري اين گروه ابتدا در دانشکده مطالعات جهان تهران بود. در آن زمان پنجشنبه ها بچه هاي علاقمند در مسجد دانشکده دور هم جمع مي شدند و دعاي کميل مي خواندند.»
او درباره اينکه اعضاي گروه را چه اقشاري تشکيل مي دهند گفت: «اعضاي اين گروه يا خارجي هاي مسلمان ساکن ايران هستند. يا ايراني هايي که قبلا خارج از ايران بودند و الان به ايران برگشته اند يا دانشجوهايي که در رشته زبان انگليسي تحصيل مي کنند. در حال حاضر نيز اعضاي اصلي گروه 50 نفر هستند اما در برخي روزها به طور متغير به 100 نفر هم مي رسد.»
بهروز عليپور شناخته شدن اين گروه را از زماني مي داند که ماه رمضان امسال در پارک ملت مراسم افطاري برگزار کردند: «از زماني تعداد اعضاي اين گروه بيشتر شد و در بين مردم کمي شناخته شد که ماه رمضان امسال مراسم افطاري در پارک ملت برگزار کرديم. در صورتي که نزديک به دو سال گروه ما اصلا اعلام حضور نکرد چون مي خواستيم گروه به خوبي جا بيافتد. سپس ماه رمضان امسال براي اولين بار گروه را به پارک ملت برديم که بازتاب خوبي هم داشت. اين گروه در اين زمان بود که به صورت علني با مردم در ارتباط قرار گرفت. مردم هم واکنش خوبي نشان دادند. برخي درباره علت مسلمان شدن آنها سوال مي کردند و برايشان جالب بود و در کل استقبال خوب بود. البته مخالفت هايي هم بود اما نتيجه رضايت بخشي به همراه داشت. آن شب در پارک ملت سفره افطار انداختيم و هر کسي که در آنجا بود با ما کنار سفره افطار نشست. ما خودمان هم از مردم دعوت مي کرديم با ما همسفره شوند. اتفاق مثبتي بود که موجب شد بخواهيم به چنين روندي ادامه بدهيم. چون بعد از آن تماس ها نيز شروع شد و از ما پرسيدند که گروه ما کجاست و ارتباط ها شکل گرفت و تعداد افراد زياد شدند تا اينکه به محرم رسيديم.»
او مي گويد وقتي استقبال خوب مردم را ديده اند گروهي را در شبکه هاي مجازي مانند واتساپ و تلگرام راه انداختند تا مردم بيشتري با اين گروه آشنا شوند: «به منظور اطلاع رساني وسيع تر صفحه اي در واتساپ و تلگرام راه اندازي کرديم و خيلي ها از اين طريق با ما در ارتباط قرار گرفتند. براي آنها جالب است که مراسم عزاداري امام حسين (ع) به زبان انگليسي است و کنجکاو هستند تا سبک برگزاري مراسم اينچنيني را ببيند. علاوه بر آن مسلمان هاي خارجي و ايراني هايي که بعد از سال ها به ايران برگشته اند وقتي متوجه مي شوند چنين گروهي وجود دارد ترغيب مي شوند سري به اينجا بزنند. دانشجويان زبان انگليسي نيز چنين مراسمي برايشان جذابيت به سبک خودشان را دارد.»
چون ضدآمريکايي بوديم به ما مکان ندادند!
عليپور با اشاره به آنکه برخي مشکلات مانع از آن شده است تا اين گروه يک مکان ثابت داشته باشد از جا به جايي هاي فراوان شان در اين دو سال مي گويد: «مي خواستيم در نمازخانه دانشگاه بمانيم اما مسائلي پيش آمد نخواستند اين گروه که يک مقدار نگاه ضد آمريکايي دارد با توجه به شرايط فعلي در دانشکده مطالعات جهان بماند و به همين دليل به بهانه هاي مختلف گفتند آنجا نباشيم. بنابراين ما هم به ساختمان روبرو که دانشکده ادبيات خارجي بود رفتيم؛ اما باز هم به همان بهانه از آنجا بيرون آمديم و به ساختمان نهاد رهبري در خيابان زرتشت رفتيم. يک مدت آنجا بوديم تا اينکه حسينه اي سمت ديباجي جنوبي که براي خانواده شهيد نوريان بود نقل مکان کرديم. مدتي هم در آنجا بوديم و الان مي خواهيم جايمان را تغيير دهيم. فعلا نيز 10 روز محرم در نمازخانه ايوان شمس مستقر شده ايم.»
هدف راه اندازي يک مرکز آموزش اسلام به زبان انگليسي است
به گفته عليپور در حال حاضر ارتباط مسلمانان ايران با مسلمانان کشورهاي ديگر محدود است و شکل گيري چنين گروه هايي کمک مي کند تا ارتباطات اين گروه ها نيز قوي تر شود: «قصد ما اين است يک مرکز اسلامي راه بيندازيم تا مسلمان هاي داخل ايران بتوانند با مسلمان هاي خارج از ايران ارتباط برقرار کنند. از نظر من ارتباط ايران با خارج از کشور کم است. اگر بتوانيم از طريق اين جمع ارتباط بين المللي برقرار کنيم بسيار خوب مي شود. شعارمان هم اين است که نه مرزي داريم و نه نژادي. يکسري مجموعه برنامه نيز برخي از اعضاي اين گروه برگزار مي کنند. به عنوان مثال کنفرانس افق نو که سه سال است به رياست آقاي نادر طالب زاده برگزار مي شود در آن بحث بين المللي با رويکرد استبداد و ظلم به خصوص آمريکا مطرح مي شود و هدفش اين است که وجهه آمريکا را نشان بدهد که در آن آدمکشي و نژادپرستي به شکل برجسته اي به چشم مي خورد.»
او در پايان صحبت هايش از هدف نهايي بزرگشان مي گويد که راه اندازي يک مرکز آموزش اسلام به زبان انگيسي است: «هدف بزرگمان اين است که جايي براي بچه ها داشته باشيم تا در آنجا آنها اسلام را به زبان انگليسي آموزش ببينند. چون زبان بين المللي است و از اين طريق مي توانند داشته هايشان را در جوامع ديگر منتقل کنند. مي خواهيم کلاس هايي برگزار کنيم و مفاهيم اسلام را درس بدهيم. اگر بتوانيم جايي داشته باشيم که زير نظر آموزش و پرورش باشد و آموزش ها با تاييد اين وزارت خانه انجام گيرد عالي خواهدشد. چنين نمونه هايي در خارج از ايران نيز وجود دارد. البته براي رسيدن به اين هدف زمان زيادي لازم است.»
هميشه پاي مرضيه هاشمي درميان است!
مرضيه هاشمي، باني راه اندازي گروه دعاي کميل به زبان انگليسي در پاسخ به اين سوال که چطور اين ايده به ذهنش رسيد و گروه را راه اندازي کرد گفت: «من بيش از 30 سال است که مسلمان شده ام و علاوه بر ايران در آمريکا فعاليت هاي مذهبي داشته اند. در خارج از ايران نيز فعاليت مسلمان ها خودجوش بود. در طول هفته همه دغدغه و مشغله هاي خودشان را داشتند و روز شماري مي کردند براي رسيدن آخر هفته تا دور هم جمع شويم و مراسم مذهبي مانند دعاي کميل برگزار کنيم و با هم باشيم. وقتي برخي از بچه ها از آمريکا و نقاط مختلف ديگر دنيا به ايران آمدند متوجه شدم در تهران و در اين شهر بزرگ آنها به دليل کار و مسائل مختلف زندگي غرق شده اند و فعاليت هايشان هم فردي شده. به همين دليل ديگر فعاليت هاي قبلي شان را نداشتند و متوجه شدم واقعا حيف است و وقتي با چند نفر ديگر در اين خصوص صحبت کردم ديدم بايد کاري انجام بدهيم و بچه ها را دوباره جمع کنيم. اين قدم اول است و هدف بسيار بزرگ تر که ان شالله به دنبال ايجاد يک مرکز هستيم. همچنين مولودي انگليسي، روضه خواني و... سينه زني هم در برنامه داريم که به زودي آن را هم انجام خواهيم داد.»
حس غربت را از مسلمانان خارجي دور مي کنيم
او دليل ديگري که موجب شد اين گروه را راه اندازي کند از بين بردن حس غربت مسلمان هاي غير ايراني ها دانست و گفت: «در حال حاضر خوشبختانه در ايام محرم کمي گسترش پيدا کرده ايم. خارجي هايي که مسلمان شده و به ايران آمده اند تنها هستند و بايد آنها را به نوعي از حس غربت خارج کنيم. به نظرم اين سبک گروهي که ما تشکيل داده ايم مي تواند بسيار کمک کننده باشد. در حال حاضر نيز تمرکز مان بر روي تهران است؛ در صورتي که خارجي هاي مسلمان شده در سرتاسر ايران پراکنده هستند و اگر بشود آنقدر اين گروه را گسترش بدهيم که به تمام کشور اشاعه پيدا کند فوق العاده ايده آل خواهدشد.»
اين گروه سنگ بنايي است براي يک جمع بين المللي
از جمله اعضاي اين گروه رضا هاشمي، فرزند مرضيه هاشمي است که متولد کشور آمريکاست و در حال حاضر در ايران زندگي مي کند و در کنار مادرش فعاليت هاي مذهبي اين گروه را دنبال مي کند. همچنين ليلا کاشاني نيز دانشجوي زبان انگليسي است که با علاقمندي به اين گروه در برنامه هاي مختلف آنها حضور دارد. حميد رضا غلامزاده که داراي مدرک ليسانس مترجمي زبان و فوق ليسانس مطالعات آمريکاست نيز از همان ابتداي شکل گيري گروه با اعضاي آن آشنايي داشته است و مي گويد: «من از سال ها قبل اعضاي اين گروه را مي شناختم و در مراسم دعاي کميل و سخنراني هاي آنها که به زبان انگليسي بود نيز شرکت مي کردم. از همان ابتدا که اين گروه شکل گرفت با اين هدف بود که به آرامي و آهستگي کارشان را شروع کنند و به برکت دعاهايي که در اين گروه خوانده مي شود خودش راه درست را پيدا مي کند و در جامعه جاري مي شود. جمع کوچک است اما با هدف بزرگ تا سنگ بنايي شود براي يک جمع بين المللي وسيع.»
فواد ايزدي نيز از جمله بانيان راه اندازي اين گروه است که بعد از زندگي 23 ساله در آمريکا در حال حاضر استاد دانشگاه تهران دانشکده مطالعات جهان است و درس مطالعات آمريکا را تدريس مي کند. او نيز در اين زمينه مي گويد: «من از سال ها پيش با خانم هاشمي آشنا بودم و مي ديدم که دغدغه زيادي در خصوص آنکه مسلمان هاي خارجي در ايران را دور هم جمع کند دارد. به همين دليل خواندن دعاي کميل بهانه اي در همين زمينه بود. من و اعضاي ديگر اين گروه نيز با علاقه و انگيزه، ايشان را همراهي کرديم و اميدوار هستيم تا همچنان اين روند ادامه داشته باشد و به هدف نهايي هم دست پيدا کنند.»
