احمد زید آبادی در یادداشتی با عنوان "شجاعت اخلاقی دكتر سروش"، شجاعت اخلاقی سروش در حمایت از کروبی را تمجید می کند. زیدآبادی در این یادداشت می نویسد:
دكتر عبدالكریم سروش افزون بر همه ویژگی‌های منحصر به فردش، قادر است اخبار سیاسی روز را همراه با تاملات فلسفی و دلمشغولی‌های علمی و عرفانی دنبال كند.
تا كنون بسیار نظریه پردازان و فیلسوفان و عالمان را دیده‌ایم كه چون در حوزه تاملات خود سخن می‌گویند، بسیار به جا و بلیغ می گویند، اما همینكه پا از حوزه تخصص خود فراتر می‌گذارند و بویژه وارد عرصه منازعات سیاسی روز می‌شوند، تحلیلشان به سطح یك عامی غیر هوشمند هم نمی‌رسد.
در عین حال، بسیار كسانی را می‌شناسیم كه به دقت خبرهای سیاسی روزانه را دنبال می‌كنند، اما به رغم استعدادشان، عملا از آفرینش آثاری در حوزه‌های تامل برانگیز فلسفی و علمی باز می‌مانند.
آقای دكتر سروش اما به طرزی حیرت انگیز این دو را آن هم به گونه‌ای موفقیت آمیز به انجام می رساند. همیشه از آخرین خبرهای روز ایران و جهان اطلاع دارد و بر مبنای آنها اظهارنظرهای پخته می‌كند، اما در همان حال، تاملات فلسفی و دینی خود را به طور نظام مند ادامه می دهد و آثار گرانبهایی می‌آفریند.
مصاحبه اخیر جناب سروش با روزآنلاین خود گویای این داوری است.
او وقتی در باره انتخابات ریاست جمهوری سخن می‌گوید، مشخص می‌شود كه اظهار نظرها و مواضع كاندیداها را به دقت دنبال كرده و تحلیل دقیقی از رفتار آنها دارد. این مساله از فیلسوفی كه احتمالا به زودی مقابله یا كتابی در باب بعد تازه‌ای از معرفت شناسی یا دین شناسی منتشر خواهد كرد، برای من واقعا شگفت انگیز است.
با این حال تا اینجا را شاید بتوان به استعداد خداوندی و سخت كوشی فردی نسبت داد، اما آنچه در مصاحبه ایشان مهم است شجاعت اخلاقی آقای دكتر سروش در مورد اظهار نظر صریح و حمایت از یك كاندیدای مشخص است.
قاعدتا آقای سروش می داند كه وقتی در باره مهندس میر حسین موسوی آنگونه داوری می‌كند، بسیاری از شاگردان و نزدیكانش كه در ستاد انتخاباتی او مشغول فعالیت‌اند، می‌رنجند و دلخور می‌شوند.
روشن است كه بویژه برای یك فیلسوف راحتتر آن است كه در مورد امور جاری سیاسی به اظهار نظر كلی بپردازد و وارد تعیین مصادیق نشود، تا نه سبب رنجش كسی شود و نه پیامدهای رفتار مصداق مورد نظر او، دامنش را بگیرد.
خوشبختانه آقای دكتر سروش از اینگونه عافیت طلبی‌ها به دور است و ترجیح می‌دهد كه از شیخ مهدی كروبی كه وجهه روشنفكرانه نظری ندارد، با شفافیت حمایت كند.
این نوع رفتار آقای سروش برای همه بسیار درس‌آموز است، مایی كه می‌كوشیم بدون اظهار سخنی قابل ابطال، با عبارت پردازی‌های كلی و اعلام مواضع سلبی، محبوب قلوب همه طرف‌های یك ماجرای سیاسی باشیم و در نهایت هم هر چه شد، چنان بنماییم كه اظهار نظری متین كرده‌ایم و دیگرانی كه دقیق و مصداقی و ابطال پذیر سخن گفته‌اند به راه خطا رفته‌اند.
به هر حال، من به نوبه خود، لازم دانستم از این شجاعت اخلاقی آقای دكتر سروش قدردانی كنم. شاید همین شجاعت اخلاقی است كه كیهان را از كوره به دربرده و آنچه را كه خود سزاوار آن است، به آقای دكتر سروش نسبت داده است.
