اینجا روستای «سرزه چارکان»، یکی از ده‌ها روستای قحطی‌زده و خشک بشاگرد. یکی از همان‌ها که سالهاست فراموش شده. جایی دور، انتهای بیابان. تبعید در نیستی.
مردم اینجا آب ندارند. برق ندارند. گاز ندارند. محرومند از ساده‌ترین حقوق زیستن و یک جایی در این محرومیت و نیستی خدیجه زندگی می‌کند. دختری چهارساله که با خانواده‌ای هشت نفره و «بی‌سواد» در روستای سرزه روزگار می‌گذراند. چهار سال خاموش، بی نور و رنگ. خدیجه و برادرش «دیستروفی قرینه» دارند، این یعنی چیزی نزدیک به نابینایی مطلق. دردی اضافه بر بقیه نداشتن‌ها و محرومیت‌ها. زندگی خدیجه در جایی می‌گذرد که بقیه خانوارهایش هم اوضاع چندان خوبی ندارند، در «سرزه چارکان»، دور و بی آب و علف، که گویی تابحال گذر هیچ فرد و مسوول و سازمانی آنجا نیافتاده است. برای اطلاع بیشتر و کمک به خدیجه با شماره 61972000-021 خبرگزاری ایسنا تماس حاصل فرمائید.
*عکاس: همت خواهی/ایسنا
پس مسئولین کجا هستند و چه نقشی در حمایت مستضعفین دارن
نقش کمیته امداد اینجا چیست
نقش بسیج مستضعفین چیست
دولتی ها کجا هستند
متاسفم برای زندگی که همش شده است سیاست و سیاست زدگی...
چرا وقت مسولان محترم رو میگیرید.
الان انتخابات از اهم واجبات است واگر همه مردم ایران هم گرسنه باشند اشکالی ندارد . جوانان عزیز ودوست داشتنی فقط به اتنخابات فکر کنید وبس . نمایندگان شما جهت رفتن به مجلس وفراموش کردن شما به رای شما احتیاج دارند . پس بشتابید وسهم خود را از انقلاب بگیرید که همان بیکاری است . بشتابید بشتابید