کویتی‌ها که کشورشان از لحاظ میزان ذخایر شناخته شده نفت در جهان در مقام ششم قرار دارد، به دلیل کاهش قیمت نفت تحت فشار قرار گرفته‌اند.
تا کنون یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر کویتی به مزایای قابل توجهی که دولت در اختیار آنان قرار می‌داد عادت کرده بودند، از جمله دریافت وام مسکن بدون بهره، آموزش و پرورش و بهداشت رایگان و یارانه برای آذوقه و سوخت.
ولی به دلیل سقوط فاحش بهای نفت در سراسر جهان، دولت کویت نیز مانند سایر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس، متوجه شده این کمک‌ها، تسهیلات لوکسی هستند که دیگر از عهده ارائه آن برنمی‌آید.
ماه گذشته مرزوق الغانم، رئیس مجلس کویت هشدار داد که ادامه هزینه‌های دولت در مقیاس کنونی، "خودکشی اقتصادی" خواهد بود.
او گفت: "ما نمی‌توانیم به ملت کویت دروغ بگوییم. نمی‌توانیم اینجا بیاییم و بگوییم ما هوای جیب شما را داریم و شهروندان صدمه‌ای نخواهند دید. واقعیت این است که همه لطمه خواهند خورد."
ژانویه گذشته، شیخ صباح الصباح، امیر کویت به لزوم مدیریت بهتر بودجه و کاهش هزینه‌ها به منظور جبران کم شدن درآمد، اشاره کرده بود.
ولی تلاش دولت کویت در سال گذشته جهت حذف یارانه برای دیزل و نفت سفید با انتقاد شدید نمایندگان مجلس مواجه شد.
این فشارها سبب شد که یارانه‌ها مجددا از سر گرفته شوند اگر چه تصمیم گرفته شد به موازات نوسانات قیمت جهانی نفت، هر ماه یارانه‌ها بررسی شوند.
همچنین انس الصالح، کفیل وزارت دارایی کویت در ماه جاری میلادی اعلام کرد که به عنوان یکی از رشته تدابیری که هدف آن کاهش کسری بودجه دولت است، کابینه کویت با وضع مالیات برای سود شرکت‌ها به میزان ده درصد، موافقت کرده.
کسری بودجه دولت برای سال مالی جاری معادل ۲۷ میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار برآورد شده است.
علاوه بر این، به گفته آقای الصالح، شماری از پروژه‌های دولتی از جمله احداث بنادر و فرودگاه‌های جدید و نیز بخشی از تسهیلات شرکت نفت کویت به بخش خصوصی واگذار خواهد شد.
مشاری الصواغ، حقوقدان کویتی به بی‌بی‌سی گفت اولویت‌های دولت در اتخاذ چنین تدابیری درست نیست: "مشکل ما در کویت پول نیست.....مشکل، رهبری و مدیریت است."
مشاری الصواغ، معتقد است حذف یارانه‌ها نه تنها به شهروندان کویتی صدمه خواهد زد بلکه ۲ میلیون و ۹۰۰ هزار نیروی کار خارجی در کویت نیز که به این یارانه‌ها وابسته‌اند لطمه خواهند خورد.
"به طور مثال لغو یارانه بنزین به کارگران خارجی صدمه می‌زند و از آنجا که دیگر نمی‌توانند از عهده هزینه‌های زندگی برآیند به فکر خروج از کویت خواهند افتاد و این هم بر اقتصاد ما تاثیر خواهد گذاشت."
سفر به قصد معالجهیک بخش از هزینه‌های عمومی که دولت سرگرم بررسی آن است هزینه خدمات پزشکی رایگان است.
در حال حاضر هر سال هزاران کویتی برای معالجه به آمریکا، اروپا و جاهای دیگر فرستاده می‌شوند.
ولی بسیاری معتقدند که کسانی که می‌خواهند با پول دولت چند ماهی را خارج از کشور بگذرانند به بهانه بیماری از این امکانات سوء استفاده می‌کنند.
اداره آمار دولتی کویت اعلام کرده که در سال ۲۰۱۴ دولت کویت معادل یک میلیارد و ۴۶ میلیون دلار را صرف هزینه سفرهای پزشکی حدود ۱۱ هزار نفر کرده.
دولت کویت برای کاهش تعداد کسانی که برای معالجه به خارج سفر می‌کنند، طرحی را در نظر گرفته که بر اساس آن مقدار پولی که هر روز به بیماران و همراهان آنها پرداخت می‌شود کاهش می‌یابد.
ولی نمایندگان مجلس کویت درخواست تجدید نظر در این طرح را کرده و از دولت خواسته‌اند در عوض توجه خود را بر این متمرکز کند که تنها کسانی که به مداوای خاص نیاز دارند به خارج فرستاده شوند.
احمد باقر العلی، یک پزشک کویتی که دوره فوق دکترا در جراحی پلاستیک را در لندن می‌گذراند، معتعد است علاقه کویتی‌ها به سفر به خارج برای درمان به دلیل وجود یک رشته مشکلات در نظام خدمات پزشکی رایگان در این کشور است.
دکتر علی به بی‌بی‌سی گفت: "بسیاری از بیماران به سیستم پزشکی کویت اعتماد ندارند. ما کسانی را می‌بینیم که برای معالجه بیماری‌های مزمن مانند دیابت و کمر درد به خارج سفر می‌کنند در حالی که امکان درمان موفقیت آمیز آنان در داخل کشور وجود دارد."
او اضافه می کند که علاوه بر بهبود روند بررسی وضعیت بیمارانی که می‌خواهند جهت معالجه به خارج بروند، لازم است در داخل کشور نیز تاسیسات پزشکی پیشرفته و مدرن وجود داشته باشد.
او خاطر نشان می‌کند که این برنامه هم اکنون در امارات متحده عربی در حال اجراست و در ابوظبی شعبه‌های کلینیک کلیولند و نیز بیمارستان کینگز کالج لندن دایر شده و درسال ۲۰۱۵ نزدیک به ۵۰۰ هزار بیمار برای درمان به دوبی سفر کرده‌اند.
دکتر علی می‌گوید چنین برنامه‌هایی در دراز مدت نه تنها تسهیلات پزشکی مردم کویت را بهتر خواهد کرد، بلکه برای پزشکان محلی هم امکان آموزش و کارآموزی را که به آن نیاز مبرم دارند فراهم می‌کند. در حال حاضر از آنجا که بیماران برای درمان به خارج می‌روند، پزشکان محلی از برخورداری از یک چنین امکانات و تجربیاتی محرومند.
به طور نمونه بیشتر کویتی‌های مبتلا به سرطان در حال حاضر در خارج کشور معالجه می‌شوند.
دکتر علی، این روند را یک فاجعه می‌خواند و می‌گوید کویت، شمار زیادی آنکولوژیست محلی تحصیلکرده خارج دارد و بسیاری از پزشکان نسل جدید می‌خواهند در رشته آنکولوژی تخصص بگیرند ولی به بیماران سرطانی دسترسی ندارند.
به عقیده دکتر علی، مشکل در سواد و دانش پزشکان محلی نیست زیرا آنان در بهترین مراکز پزشکی دنیا درس خوانده‌اند: "مشکل مسئله مدیریت و فقدان زیربناست. راه حل سریع وجود ندارد، ولی این مشکلی است که دولت باید آن را حل کند."
