یادداشت دریافتی- در خیابان، کوچه، محل کار، اصولا در هر کجا که حیات اجتماعی در جامعه ایرانی جریان دارد هر آن این احتمال وجود دارد که نعره ای به هوا برخیزد و رگ گردنی بیرون بزند و مشت و لگدی حواله شود.
فردی با توهم توطئه و تضییع حق و یا عامدا و مبتنی بر الگوی نظری بخور تا خورده نشوی با داد و فریاد و جنجال به دنبال پیش بردن اهداف خود است.
گویی همچنان در دوران ماقبل حجر در حال زندگی است و فقدان قانون و مدنیت او را ناگزیر از استفاده از زور کرده است. این الگو متاسفانه چنان در بطن جامعه و در جان حیات فردی ایرانی نهادینه شده است که حتی این موضوع را می توان در بین نخبگان و خواص و مشاهیر جامعه نیز مشاهده نمود.
لمپنیسم نامی آشنا در تاریخ معاصر ایران است آنگاه که این سیاست شاهی را از اریکه قدرت به زیر کشاند و شاهی دیگر را سوار مرکب قدرت نمود و شهرت شعبان بی مخ ها و جماعات لوطی ها و داشی ها و جاهل ها نقل مجالس می شود و این خرده طبقه بی هویت و مشکوک المعاش ابزار دست حاکمان و دسیسه چینان برای تحقق اغراض و مطامع شان می شود به مرور با استحاله ذهنی و عینی خود تبدیل به بخشی از فرهنگ عامه شده و با شتابی نگران کننده در حال شیوع است.
این پدیده که زمانی ابزار حاکمان و مزدوران حکومت های مونارشی و الیگارشی بود اینک با گرفتن الگوی معکوس از مدل توسعه از بالا به پایین که تخصص ما ایرانیان است،حال دیگر تبدیل به امری فردی وبخشی از فرهنگی عمومی ما گشته که گویی برای ترقی و پیشرفت و تحقق اهداف همه به ناچار باید به آن توسل بجویند و برمدار این استراتژی حرکت کنند.
اوضاع آن هنگام وخیم تر می شود که نتایج مثبت لمپنیسم در جامعه ایرانی به وضوح رخ می نمایاند و همگان را ترغیب به استفاده از این استراتژی می کندو چنان در عمق جامعه ایرانی جا میگیرد که هر بیگانه ای را نیز که چند سال در این جامعه زندگانی کرده باشد را آلوده می کند.
یکی از این نمونه ها را می توانید در شرح حال سرمربی تیم ملی فوتبال ایران و دستیارانش به خوبی مشاهده کنید.
روزی که از پله های فرودگاه امام (ره)پایین آمد و شروع به مصاحبه با خبرنگاران کرد، تصویر شخصی جنتلمن و یک اروپایی با فرهنگ را در ذهن ها به تصویر می کشید اما اکنون می بینیم که تاکتیک او در برابر تیم نه چندان قدرتمند قطر نه در مستطیل سبز بلکه در بیرون آن رقم می خورد و این استراتژی قدرتمند ایرانی که البته سوغات فرنگ است که زمینه داخلی آن را تقویت کرده است تبدیل به یک استراتزی بین المللی می شود و هر آنکس اعم از شخصیت حقیقی و یا حقوقی می تواند برای پوشاندن ضعفهای خود به آن متمسک شود و نتیجه آن را ببیند.
وقتی یک سرمربی وضعیت خود و تیمش را در نقطه ضعف در مقابل دیگری می بیند به جای تمرکز بر برطرف نمودن نقاط ضعف خود نقشه خرابکاری و برهم ریختن فضا و جو مسابقه را می کند .کاری که تا همین جند سال پیش تیم های عربی در برابر ما انجام می دادند و امروزما به لطف پیشرفت و رشد ! در برابر آن ها انجام می دهیم.
این استراتژی به وسیله مربی تازه کار ما (کاپیتان سابق تیم ملی)که سال هاست که در اروپا بازی و زندگی می کند و انتظار می رفت که حداقل منش و رفتار حرفه ای را از آن ها یاد گرفته باشد به نام غیرت ملی، تشدید می شد و موجبات تشنج و واکنش در نیمکت رقیب را فراهم می کرد. پس از آن می توانستیم این موضوع را به خوبی مشاهده کرد که رفتار اجتماعی انسان ها به شدت تابعی از محیط زندگی شان می باشد.
برخلاف نگاه سطحی عده ای که شخصی را متهم به خودنمایی و شیرین کاری برای محبوبیت می کنند(کاپیتان سابق تیم ملی ) بنده این رفتار را یک بیمار مهلک اجتماعی می بینم که به حیات اجتماعی جامعه ایرانی رنگ و بوی جنگلی داده است و هر روز آثار و تبعات ویران گر آن را عریان تر از گذشته می توانیم در اطراف خود و در میان تمام اقشار و طبقات اجتماعی مشاهده کنیم و از فرط شیوع و همه گیر بودنش، کسانی را که مبتلا به آن نباشند مریض و بی عرضه و عقب مانده می پنداریم.
در چهارچوب این الگو رفتار کاپیتان سابق تیم ملی ما نیز با سابقه سال ها بازی و زندگی در اروپا همچنان پیروی از این الگو برای رسیدن به هدف است که البته انگیزه های شخصی نیز چاشنی آن می شود.
