علی شکوری‌راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت،درباره انتخابات ریاست‌جمهوری آینده و احتمالات پیش‌روی این انتخابات صحبت کرده که اهمّ آن در پی می‌آید.
به گزارش شرق:
خوشبختانه به دلیل اینکه در تهران تعداد نامزدها زیاد بود، مجموعه کسانی که به‌عنوان فهرست تهران باقی ماندند نیروهای درخور‌توجه و توانمندی هستند و کم‌کم دارند خودشان را نشان می‌دهند و این امر نشان می‌دهد که آن انتخاب درست بوده است؛ اگرچه طبیعی است که شاید در بین رد‌صلاحیت‌شدگان آدم‌های شایسته‌تری هم وجود داشتند؛ ولی به این معنا نیست که کسانی که الان هستند، شایستگی لازم را ندارند.
اینها هم دارند از خودشان شایستگی نشان می‌دهند و عملا موتور محرک مجلس فعلی هم فهرست نمایندگان تهران است؛ یعنی می‌بینیم که نمایندگان تهران خیلی نقش‌آفرینی می‌کنند که مجلس خودش را پیدا کند و جهت‌گیری خود را درست کند. شما می‌بینید که شاخص‌ترین اظهارنظرها را نمایندگان تهران می‌کنند. همیشه این‌طور بوده و این‌بار هم همین اتفاق افتاده است و به نظر می‌رسد با وجود مشکلاتی که به وجود آمد، اتفاقات درستی افتاد.
در انتخابات سال آینده ما یک کنشگر دیگر هم داریم و آن کنشگر دولت است. با وجود همه مشکلاتی که دولت با آنها دست و پنجه نرم می‌کند، اگر درست عمل کند و چهره خوبی از خودش بروز دهد و به کنشگران سیاسی انگیزه کافی بدهد که از آن حمایت کنند، مردم هم ترغیب و تشویق می‌شوند؛ یعنی دولتی که در دوره قبل ١٧ میلیون رأی آورده، اگر از الان تا انتخابات رئیس‌جمهوری درست عمل کند و موجب حمایت یکپارچه کنشگران سیاسی از دولت بشود، مردم هم به این کنشگران سیاسی نگاه و متناسب با آن رفتار می‌کنند.
دولت میتواند در بدنه جامعه موافق و مخالف داشته باشد؛ یعنی این‌گونه نیست که حامیان دولت بتوانند از همه عملکرد دولت حمایت کنند؛ ولی اگر مردم ببینند که این دولت یکپارچه مورد حمایت کنشگران سیاسی است، آنها هم ترغیب و تشویق می‌شوند که پشت سر دولت قرار بگیرند و نه‌تنها به دولت رأی بدهند؛ بلکه بیشتر پای صندوق‌های رأی حاضر شوند.
البته به نظر من لازمه این فرایند تعامل دولت با حامیان خودش، یعنی کنشگران سیاسی است. اگر این تعامل بهتر صورت بگیرد و این حمایت در سطح بالا بدون‌تردید باشد، میتواند رأی دولتی را که در دور قبل ١٧ میلیون بود، به ٢٢ میلیون برساند. من فکر می‌کنم به‌دست‌آوردن رکورد ٢٢ میلیون برای دولت حاضر امکان‌پذیر است؛ به شرط اینکه خود دولت دچار خطا نشود.
خطای دولت این است که خودش را از حمایت حامیان بی‌نیاز بداند و فکر کند که مستقیما میتواند رأی مردم را به دست بیاورد. این حالت استغنا، میتواند تردید ایجاد کند. این تردید میتواند به بدنه جامعه هم منتقل شود؛ بنابر‌این دولت باید خیلی دقیق عمل کند و هم درباره مجلس و هم درباره حامیان خودش مقداری گشاده‌رو‌تر برخورد کند.
همان‌طور که ما قبلا هم اعلام کردیم، حمایت ما از آقای روحانی حمایت بدون‌شرط است؛ ولی این بدون‌شرط‌بودن به این معنا نیست که مطالبات از دولت مطرح نشود. مطالبات از دولت حتما باید مطرح شود و دولت هم باید به این مطالبات پاسخ مناسب بدهد تا فرایند هم‌افزایی شکل بگیرد و دولتی که در دور قبل ١٧ میلیون رأی آورده بود، بتواند در دور بعد رأی خود را به ٢٢ میلیون برساند.
معنای تعامل با کنشگران سیاسی این نیست که رئیس‌جمهوری مدام با آنها دیدار کند و کارهای ظاهری و شعاری انجام دهد. هم‌اکنون آقای روحانی در چنین تعاملی هست، بدون اینکه این تعامل حضوری باشد؛ یعنی ایشان نشان می‌دهد به مطالبات موجود در سطح جامعه توجه دارد و بدنه دولت هم باید این کار را انجام دهند تا آزردگی‌هایی که به دلیل بی‌توجهی پیش می‌آید، کم شود.
ما قبل از انتخابات سال ٩٢ رابطه‌ای با آقای روحانی نداشتیم و حتی بعد از انتخابات سال ٩٢ هم با شخص آقای روحانی رابطه چندانی نداریم؛ ولی متوجه هستیم که آقای روحانی به مطالبات اصلی موجود توجه دارد. این توجهات همچنان باید بروز پیدا کند و در بدنه دولت هم به منصه ظهور برسد.
معنای تعامل این نیست که لزوما رفت‌وآمد و گفت‌وگو صورت بگیرد. مهم این است که این احساس به وجود بیاید که توجهات وجود دارد. اگر این توجه صورت بگیرد، کفایت می‌کند و لازم نیست دیدار انجام شود. ما حتی از آقای روحانی انتظار نداشتیم که اصلاح‌طلبان را روی کار بیاورد؛ ولی اینکه کسانی که ایشان بر سر کار می‌آورند، درست و مطابق قانون و مطابق معیار عمل کنند، مطالبه ما بوده است؛ مثلا آقای جنتی اصلاح‌طلب نبود؛ ولی عملکردش به‌نحوی بود که اصلاح‌طلبان هم از او راضی بودند.
مخالف نیستیم که دولت با دیگر ارکان قدرت تعامل داشته باشد. این تعامل باید آنجا هم انجام بگیرد تا دست دولت برای انجام کارها باز باشد و فضای لازم ایجاد شود. برای تسهیل فعالیت‌های دولت این تعامل باید صورت گیرد؛ ولی این تعامل را در جاهایی به مرز قانون سوق می‌دهد. در اینجا ما انتظار داریم دولت از قانون عدول نکند و چشم بر حقوق شهروندی نبندد. این انتظار زیادی نیست که بگوییم دولت از قانون و چارچوب‌هایی که خودش بیان کرده عدول نکند.
