آذر منصوري عضو شوراي مركزي حزب اتحاد ملت ايران در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:
بررسي اجمالي عملكرد دولت آقاي روحاني در حدود چهار سال گذشته در حوزه‌هاي مختلف كشور نشان مي‌دهد كه در مجموع موفق عمل كرده است و كارنامه قابل قبولي را از خود ارايه داده است. غالب دولت‌هاي مستقري كه چنين نتيجه‌اي را از خود به جاي گذاشته‌اند، شانس موفقيت بيشتري در انتخابات دور دوم خواهند داشت.
به عبارت ديگر نفس دولت مستقر بودن خود يك امتياز براي كانديداتوري در انتخابات است. اينكه مخالفان سرسخت آقاي روحاني از هيچ تلاشي براي تضعيف و تخريب اين دولت و حمله بي‌امان به دولت فروگذار نمي‌كنند، مساله‌اي قابل پيش‌بيني بود. آنها از همه امكانات‌شان استفاده كردند و حتي رسانه ملي را هم به خدمت گرفتند تا دولت يازدهم را ناكارآمد نشان دهند.
با نزديك شدن به انتخابات رياست‌جمهوري دوازدهم اين موضوع شدت بيشتري گرفته است. به جرات مي‌توان گفت كه اين تخريب‌ها و حملات كه با هدف تضعيف جايگاه دولت صورت مي‌گيرد، نسخه راهگشايي براي رقباي آقاي روحاني در انتخابات آينده نخواهد بود. اين جناح بايد حرف و سخن خود را براي شرايط امروز ايران و برنامه خود را براي برون‌رفت كشور از مشكلاتي كه با آن دست به گريبان است، مشخص كند.
رقباي آقاي روحاني بايد توضيح دهند كه اين برنامه نسبت به برنامه‌هاي دولت آقاي روحاني در دوره اول رياست‌جمهوري‌اش چه امتيازاتي دارد. مساله ديگر قابل توجه اين است كه رقباي روحاني با دو مساله در انتخابات پيش رو مواجه هستند. يكي فقدان انسجام و جرياني كه بتواند اين طيف را رهبري و راهبري كند و دوم كانديداهايي كه توسط اين رقبا مطرح مي‌شود.
به طور طبيعي مورد دوم با مورد اول پيوند و ارتباط دارد. به نظر مي‌رسد كه مخالفين آقاي روحاني در هر دو موضوع گرفتاري‌هاي زيادي دارند. به همين دليل تا مشخص شدن راه‌حل اين دو مساله تخريب و تضعيف دولت آقاي روحاني را در دستور كار قرار داده‌اند. در نهايت آنها اگر توانستند بر كانديدايي به اجماع برسند، براي خود شانس بيشتري را در انتخابات آينده رقم مي‌زنند.
دولت آقاي روحاني ممكن است در بخش‌هايي با ريزش راي مواجه شده باشد اما در بخش‌هاي ديگري با افزايش راي قابل توجهي مواجه خواهد شد. به دليل اينكه مسائلي كه دولت با آن مواجه است مسائل كل جامعه بوده و جامعه نسبت به اين مسائل حساسيت دارد. پايگاه راي اصلاح‌طلبان دهنگان دو انتخاب محتمل در انتخابات آتي پيش روي خود دارند. اينكه يا از اساس بدون انگيزه و اميد براي شركت در انتخابات مشاركتي نخواهند داشت يا اگر مشاركت كنند در بين گزينه‌هاي موجود آنكه توانسته كشور را از بحران‌ها مشكلات دور كند و مورد حمايت اصلاح‌طلبان نيز هست، يعني آقاي روحاني را انتخاب مي‌كنند. طبيعي است كه در اين شرايط رقباي آقاي روحاني از هر وسيله‌اي و فرصتي به عنوان دستاويز براي كاهش راي آقاي روحاني استفاده كنند.
آنها تلاش مي‌كنند دولت را تخريب كرده و دستاورد‌هاي آن را مخدوش نشان دهند. حتي در مسائل ملي كه با منافع ملي كل كشور پيوند دارد از جمله مساله برجام به عنوان يك مطالبه ملي، آنها از مانع ايجاد كردن بر سر راه دولت فروگذار نكردند. بعد از تغيير دولت مستقر در امريكا، آنها از پاس گل دادن به جريان‌هاي مخالف برجام در امريكا دريغ نكردند. به هر حال با توجه به عقلانيت و تدبير دولت آقاي روحاني و تجربه‌اي كه مردم ايران از دولت گذشته و كارنامه آن پشت سر گذاشته‌اند، بعيد به نظر مي‌رسد كه مردم خواهان بازگشت دوران سخت و بحران‌هاي موجود در دولت پيشين باشند. جرياني كه نزديك به ٨ سال حاكميت يكپارچه را در اختيار داشته شانسي به مراتب كمتر از آقاي روحاني در انتخابات آتي خواهد داشت.
اگر آقاي روحاني بتواند در فرصت باقي مانده نسبت به مطالباتي كه معوق مانده و به خصوص در سياست داخلي تلاش‌هايي را داشته باشد و اين تلاش‌ها را به اطلاع مردم برساند؛ در بخش اقتصاد بتواند براي حل مشكلات اقداماتي انجام دهد شانس زيادي در انتخابات آتي خواهد داشت. امروز افكار عمومي حساسيت بالايي نسبت به مساله فساد پيدا كرده‌اند. اگر دولت بتواند گام‌هاي جدي براي مقابله با فساد و كم كردن سطح فساد سازمان يافته در كشور بردارد، در انتخابات پيش رو از هم‌اكنون مي‌توان پيش‌بيني كرد كه آقاي روحاني برنده انتخابات خواهد بود.
