مراسم تشییع پیکر رکن الدین خسروی از اساتید و کارگردانان باسابقه تئاتر صبح بارانی جمعه هشتم بهمن ماه برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، جمعی از هنرمندان و شاگردان زنده یاد خسروی در مراسم آخرین وداع او را همراهی کردند. این مراسم به دلیل بارش باران در فضای لابی تالار وحدت برگزار شد.
مجری این مراسم الهام پاوه نژاد بود.
اولین فردی که در این مراسم سخنرانی کرد ایرج راد بود او گفت: «در سابقه و آنچه که رکن الدین خسروی انجام داده است سخنی نمی گویم. چون همه کسانی که اینجا هستند، با او آشنایی کامل دارند. او 20 سال از مملکت خود دور بود، اما در بازگشتش چنین مشتاقانه دور هم جمع شده‌ایم، چون بزرگان تئاتر این مملکت همگی دانش آموخته مکتب خسروی هستند. او اجازه نمی داد کسانی که انگیزه‌ای برای تئاتر ندارند در گروهش جای داشته باشند. خسروی با کسی شوخی نداشت و برای آنچه روی صحنه می‌برد اهمیت قائل بود. خسروی در خارج از کشور هم دلواپس تئاتر مملکت بود. ما امروز پیکر عزیزی را تشییع می کنیم که زحمات بی‌شماری برای فرهنگ ایران کشیده است.»
در ادامه الهام پاوهنژاد از علی مرادخانی درخواست کرد روی صحنه حاضر شود. مرادخانی گفت: «ما مردی بی بدیل را در حوزه تئاتر از دست داده‌ایم و این سعادتی است که آدمی علاوه بر نام نیک، هستی دائم و جاویدانی از خود به یادگار بگذارد. غم فراق او همواره با ما خواهد بود.»
مرداخانی در ادامه از سعیدی نژاد سفیر ایران در لندن و تخت روانچی بابت زحماتی که برای انتقال پیکر رکن الدین خسروی به ایران کشیدند تشکر کرد.
پس از مرادخانی فاضل جمشیدی روی صحنه رفت و آواز جامی‌ست که عقل آفرین می‌زدنش را خواند.
در ادامه الهام پاوه نژاد بیانیه مرکز آموزش هنر نیاوران را خواند و طبق گفته خودش از اکبر زنجانپور یکی از عزیزترین اساتید فرهنگسرای نیاوران دعوت کرد تا روی صحنه برود.
زنجانپور سخنان خود را این گونه آغاز کرد: «من راجع به رکن‌الدین خسروی چه بگویم؟ او یک هنرمند حرفه‌ای تئاتر بود که باید با جمع سروکار می داشت تا می توانست حرفش را بزند، اگر کسی نباشد، رکن الدین و رکن الدین ها برای چه کسی حرف بزنند؟ همه آلزایمری‌های جهان کسانی هستند که به مهمانی تنهایی می‌روند. رکن‌الدین نیز یکی از مهمانان این تنهایی بود. او در خارج از مملکت خود تنها ماند و غریب بود و هیچ گاه جمعیتی نبودند که برایشان صحبت کند. همه کسانی که در این مملکت سخت کار می کنند و پای حرفشان می ایستند روزگار دشواری را می گذرانند.»
زنجانپور در ادامه گفت: «به خاطر می‌آورم در نمایشی رکن الدین خسروی 23 نقش آفریقایی را به من سپرده بود. در آن نمایش بهروز بقایی همبازی‌ام بود و نمی‌دانم خسروی با من و بهروز چه کرد که این نقش‌ها در ما حلول کردند. او من و بهروز را ساخت.»
در ادامه پاوهنژاد از صدیق تعریف درخواست کرد تا روی صحنه برود و او بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران را خواند.
سپس پاوهنژاد متنی از فرازنه نشاط‌خواه از شاگردان خسروی خواند. متنی که آخرین جمله آن آی آدم‌ها بود و به صدای رکن‌الدین خسروی که این شعر نیما را می خواند متصل شد.
صدای رکن‌الدین خسروی با گریه حضار همراه بود.
در ادامه گروه کر خانه تئاتر متشکل از بهزاد فراهانی، ایرج راد، شکرخدا گودرزی، علی بی‌غم و سایر اعضای این نهاد صنفی روی صحنه آمدند و نالم چون نی را خواندند.
پس از آن نماز به امامت محمود دعایی خوانده شد. پیکر این هنرمند در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد.
مراسم یادبود خسروی روز یکشنبه دهم بهمن ساعت 10 تا 11.30 در مسجد نور میدان فاطمی برگزار خواهد شد.
دکتر علی رفیعی، ایرج راد، بهزاد فراهانی، اکبر زنجانپور، هوشنگ گلمکانی،علی مرادخانی، فرخ نعمتی، صدیق تعریف، بهروز بقایی، الهام پاوه نژاد، محمدرضا خاکی،حسن پورشیرازی و شبنم مقدمی از جمله هنرمندان حاضر در این مراسم بودند.
خسروی که از مدت‌ها قبل با بیماری مبارزه می‌کرد، صبح دوشنبه بیست و هفتم دی ماه در لندن دار فانی را وداع گفت. خسروی از سال 1334 در حالی که دانشجوی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود، آموزش بازیگری و کارگردانی را در کلاس‌های دیوید سون استاد تئاتر دانشگاه‌های آمریکا آغاز کرد.
دیوید سون، در آن زمان کلاس‌های خود را در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار می‌کرد.
خسروی بعدتر در کلاس‌های دکتر فروغ شرکت کرد و از سال 1336 با تشکیل دانشکده هنرهای دراماتیک تهران، فعالیت‌های خود را به عنوان بازیگر و کارگردان در این دانشکده متمرکز ساخت و از همین دانشکده فارغ التحصیل شد.
در سال 1972 دوره تخصصی تدریس تئاتر را در لندن پشت سر نهاد و سرانجام در سال 1992 موفق به گذراندن دوره دکترای تئاتر و کارگردانی شد. او بیش از هفده نمایش تلویزیونی و 29 نمایش صحنه را از سال 1338 خورشیدی به این سو کارگردانی کرده است.
او اغلب روی آثار برجسته‌ترین نویسندگان و نمایشنامه‌نویسان ایران و جهان کار کرده است. از میان چهره‌های جهانی می‌توان به یوجین اونیل، او هنری، چخوف، سروانتس، دومو پاسان، برشت، بکت، ژان‌پل سارتر، سوفوکل، ایبسن و سرانجام داریوفو اشاره کرد. از میان نمایشنامه‌نویسان ایرانی، رکن‌الدین خسروی تاکنون آثار غلامحسین ساعدی و اکبر رادی را بر صحنه برده است.
