بر اساس مطالعات یک نهاد علمی مردمی که در مجاورت شریان های پر ترافیک زندگی می‌کنند، نسبت به سایر افراد مواجه با ریسک بیشتر ابتلا به جنون و زوال عقل هستند.
به گزارش خبرگزاری مهر، تحقیقات جدید از اداره بهداشت عمومی انتاریو (PHO) و موسسه ارزیابی علوم بالینی (ICES) نشان می دهد مردمی که در مجاورت شریان های پر ترافیک زندگی می کنند، نسبت به افرادی که در فاصله بیشتری از این شریان ها سکونت دارند مواجه با ریسک بیشتر ابتلا به جنون و زوال عقل هستند.
این تحقیقات نشان می دهد افرادی که در فاصله های کمتر از ۵۰ متر از جاده های پر ترافیک ساکن هستند، ۷ درصد بیش از کسانی که در فاصله بیش از ۳۰۰ متری جادههای شلوغ زندگی می کنند، در خطر افزایش زوال عقل به سر می برند. محققان در این مطالعه سوابق بیش از ۶.۵ میلیون نفر از ساکنان اونتاریو با سن بین ۲۰ تا ۸۵ سال را با هدف بررسی ارتباط سکونت در مجاورت جاده های پر ترافیک و بروز بیماری های زوال عقل، پارکینسون و اماس را مورد مطالعه قرار دادند.
دانشمندان در سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۲، در حدود ۲۴۰۰۰۰ مورد زوال عقل، ۳۲۰۰۰ مورد پارکینسون و کمتر از ۱۰۰۰۰ مورد افراد مبتلا به اماس را شناسایی نمودند و با بررسی محل زندگی ای افراد بر روی نقشه و سنجش میزان فاصله تا خیابان های پر ازدحام دریافتد فاصله کم تا خیابانهای شلوغ خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش میدهد ولی در مورد دو بیماری دیگر اختلالات عصبی مهم است.
بنا بر گفته دکتر «هنگ چن»، دانشمند محیط زیست و بهداشت شغلی در PHO و ICES یافته ها نشان میدهد افرادی که نزدیک به جادههای با ترافیک سنگین روزانه زندگی می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل هستند و قرار گرفتن در معرض ترافیک و تمایل مردم به زندگی درشهرها، منجر به پیامدهای جدی در بهداشت عمومی می شود. به گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، دکتر «ری کوپس» رئیس بهداشت شغلی و محیط زیست PHO می گوید: مطالعه نخست ما درکانادا نشان داد که آلاینده‌های منتشر شده از ترافیک های سنگین روزانه، با مشکل زوال عقل در ارتباط است. تحقیقات سابق نشان دادند که آلاینده های هوا می توانند با ورود به جریان خون منجر به بیماری های عروقی و سایر مشکلات نظیر دیابت شود. تحقیق حاضر نشان داد که آلاینده های هوا از طریق جریان خون وارد مغز شده و منجر به بروز مشکلات عصبی می شود.
این تحقیق نشان داد که خطر بروز زوال عقل برای کسانی که در فاصله کمتر از ۵۰ متر از جاده های پر ترافیک زندگی می کردند، ۷درصد بیشتر از کسانی است که در فاصله ۳۰۰ متر از جاده ها مشغول زندگی می کردند. این میزان برای کسانی که بین ۵۰ تا ۱۰۰متر از خیابانهای پرترافیک زندگی می کردند، به ۴ درصد کاهش یافته برای کسانی که بین ۱۰۰ تا ۲۰۰متر از این معابر ساکن هستند به دو درصد می رسد ودر فواصل بیش از ۲۰۰ متر، بسیار کمتر خواهد بود. نویسندگان مقاله حاضر امیدوارند از نتایج آن در زمینه تصمیمات مربوط به شهرسازی و کاربری زمین استفاده شود.
