ابراهیم شهولی*؛ در این روزها شاهد وعده افزایش چند برابری یارانه برای دهک های پایین جامعه توسط یکی از کاندیدهای منتسب به جبهه ی اصولگرایی و پرداخت کارانه ۲۵۰ هزار تومانی به افراد بیکار جویای کار توسط دیگر کاندید این جبهه هستیم که در صورت اجرا و تحقق آن، اقتصاد ایران رو به وخامت خواهد گرایید و متأثر از آن، بازار تورم افسار گسیخته و مهار ناشدنی را تجربه خواهد کرد.
کاندیدی که چنین وعده های پر رنگ و لعابی به ملت می دهد لازم است تا منابع تأمین اعتبار آن را نیز به صراحت مشخص نماید. در گذشته، اجرای پروژه ی هدفمند سازی یارانه ها با آزاد شدن قیمت حامل های انرژی اجرایی شد. حال اگر دولتی متمایل به افزایش یارانه نقدی یا چند برابر شدن آن باشد، بر اساس قانون مصوب مجلس، به ناچار باید قیمت حامل های انرژی از جمله آب و برق، گاز، بنزین و گازوییل را افزایش دهد که در این صورت قیمت بعضی از این حامل ها تا چند برابر قیمت فعلی افزایش خواهد یافت و به تبع آن شاهد افزایش مضاعف هزینه های زندگی به خصوص اقشار ضعیف و کم درآمد خواهیم بود. این تاثیر به نوبه خود اداره ی یک زندگی، حتی با کمترین توقعات را نیز با چالش های اساسی مواجهه خواهد کرد.
از طرف دیگر افزایش قیمت حامل های انرژی هزینه تولید را نیز به میزان قابل توجهی افزایش خواهد داد که این خود قدرت رقابت کالای ایرانی در برابر کالای مشابه با کیفیت خارجی در بازارهای بین المللی را پایین خواهد آورد. در نتیجه تعطیلی واحدهای تولیدی و کارخانه ها و متعاقبا منجر به افزایش تعداد افراد بیکار و جویای کار می شود.
در روی دیگر سکه شاهد وعده پنج میلیون شغل، پرداخت کارانه و راه اندازی سامانه کارانه جهت ثبت نام افراد بیکار جویای کار توسط دیگر کاندید این جبهه هستیم. در درجه ی اول این پرسش مهم و اساسی در ذهن تداعی می شود که یک فرد غیر مسئول چگونه، با چه انگیزه ای و با چه مجوزی می تواند اقدام به پایش اطلاعات اشخاص کند.
چه تضمینی وجود دارد که چنین نامزدی رییس جمهور آینده کشور خواهد شد. در ثانی منبع مالی پرداخت کارانه از کجا تأمین خواهد شد؟
این میزان شغل در چه بخش هایی ایجاد خواهد شد. تولید پنج میلیون شغل مستلزم رشد اقتصادی، جذب سرمایه های داخلی و خارجی، ایجاد ساختارهای جدید اقتصادی در همه زمینه ها، توسعه گردشگری و از همه مهمتر تأمین اعتبار می باشد که فرد مدعی تاکنون هیچ گونه توضیحی در این رابطه ارائه نداده است. با توجه به منابع و ظرفیت های موجود و محدود بازار کار کشور و تبعات منفی ناشی از تحریم های چندین ساله، همچنین انزوای بین المللی که اخیرا و به برکت معاهده برجام سایه ی آن تاحدودی از سر کشور برداشته شده است، تحقق این وعده و وعیدها در این وسعت غیر ممکن به نظر می رسد.
لذا از منظر نگارنده طرح شعارهای پوپولیستی و به ظاهر زیبا توسط بعضی از کاندیدها که ضرورت تحقق آن از طرف بعضی از اقشار کم در آمد کاملا حس می شود، فقط در جهت کسب آراء مردم می باشد و تحقق آن ها، اهمیت چندانی برای طراحان و کاسبان رأی نخواهد داشت.
