در سومین مناظره زنده تلویزیونی، محمدباقر قالیباف برگه‌ای را رو به دوربین گرفت و خاطره مناظره سال 88 را در ذهن‌ها زنده کرد. او در حین پخش برنامه، برگه را به شیوه احمدی‌نژادی بالا گرفت و گفت که این لیست اموال اوست.
به گزارش آرمان، پس از مناظره نیز در شبکه‌های اجتماعی اقدام به انتشار همین لیست کرد که مورد نقد و طنز جامعه قرار گرفت. او در مناظره قبلی از دیگر کاندیداها درخواست کرده بود لیست اموال خود را منتشر کنند تا همه بدانند چه دارایی‌هایی دارند.
البته این موضوع با پاسخ آقای روحانی همراه شد و او گفت که لیست اموال همه اعضای هیات دولت در اختیار قوه قضائیه است و اگر تخلفی وجود داشته باشد، این قوه می‌تواند پیگیری کند و به مردم اعلام کند. اما بسیاری معتقدند که این اقدامات قالیباف عوامفریبانه است و دلیل دیگری ندارد. برای بررسی این موضوع و سازوکار اعلام لیست اموال دولتمردان با نعمت احمدی، حقوقدان گفت‌وگو کردیم که متن آن را در ادامه می‌خوانید.
در روزهای اخیر، محمدباقر قالیباف بحث انتشار لیست اموال را مطرح کرده است. روشن است که او برای تخریب حسن روحانی و اسحاق جهانگیری و دیگر نامزدها این بحث‌ها را مطرح می‌کند و این در حالی است که اعضای هیات دولت باید طبق قانون لیست اموال خود را به قوه قضائیه ارائه دهند.
ببینید، ما که نباید قانونگذاری کنیم؛ قانونگذاری وظیفه قوه مقننه است، نه کاندیداهای رئیس‌جمهوری! بحث انتشار لیست اموال نامزدها در هیچ‌بندی از قانون وجود ندارد. مجلس می‌تواند چنین قانونی وضع کند، اما در حال حاضر چنین بحثی وجود ندارد. اتفاقا من هم با این موضوع موافقم، اما به این شرط که قانونگذاری از مجاری قانونی انجام شود.
می‌توان چنین قانونی را از طریق قوه مقننه ایجاد کرد که نه‌تنها نامزدهایی که تایید صلاحیت شده‌اند، لیست اموال خود را اعلام کنند، بلکه هزینه‌های انتخاباتی خود را نیز اعلام و شفاف‌سازی کنند.
اینکه چه کسی، برای برخی نامزدها از شهرهای اطراف، مردم را می‌آورد تا در میتینگ‌های تبلیغاتی حضور پیدا کنند و یا اینکه چه کسی هدایایی را به ستادها می‌پردازد و... همه مشخص باشد، بسیار بحث خوبی است و یکی از نواقص قانون انتخابات ما در همین موضوع است که نیاز به قانون دارد.
در حال حاضر، متن قانون، انتشار اموال اعضای هیات دولت را تعریف کرده که بر اساس آن این افراد لیست اموال خود را به قوه قضائیه می‌دهند و حتی زمان آن را نیز اعلام کرده است.
آقای روحانی در مناظره گفت که آقای قالیباف هنوز پس از این همه مدت، لیست اموال خود را طبق قانون به دستگاه قضائی ارائه نداده است. آیا طبق قانون، رئیس شهرداری هم باید لیست اموال خود را به قوه قضائیه ارائه بدهد؟
علی‌القاعده، شهردار تهران نیز به نوعی جزو هیات دولت است و در جلسات آنها شرکت می‌کند. بنابراین او نیز باید فهرست اموال خود را به قوه قضائیه ارائه دهد.
رئیس‌جمهور حقوقدان نیز به این موضوع اشاره کرد که آقای قالیباف به‌عنوان شهردار بایستی لیست اموال خود را به قوه قضائیه اعلام کند که گویا این کار را انجام نداده است. آقای روحانی، حقوقدان است و حرف غیرحقوقی نمی‌زند.
این لیست‌ها از سوی هر مسئولی که باشد، باید به چه کسی ارائه شود و آیا بحث انتشار عمومی آن در قوانین، مورد نظر است؟
وقتی قرار است که اموال را به جایی معرفی کنند، مشخصا معنای آن اعلان عمومی نیست.
این اعلان عمومی یک حرکت پوپولیستی و فریبکارانه است. این نوع بیان و انتشار لیست اموال که اخیرا رخ داد، در ادامه همان حرکت‌های عوامفریبانه‌ای است که صورت گرفته است. چه کسی گفته که لیست اموال باید اعلان عمومی شود؟ این لیست باید در اختیار یک مرجع خاص قرار بگیرد.
معرفی این لیست‌ها به این صورت، پیداست که حرکتی نمایشی است. این لیست را باید به قوه قضائیه اعلام کنند و انتشار آن در شبکه‌های اجتماعی و نشان دادن این کاغذها در تلویزیون تنها برای فریب است.
در این برگه‌ای هم که منتشر کردند، نه شماره حسابی وجود دارد که قابل راستی‌آزمایی باشد و نه سند و مدرکی برای اثبات آن معرفی شده است. مثلا آقای قالیباف در این کاغذ ادعا کرده که در تهران، منزلی ندارد؛ یعنی آقای شهردار مستاجر است یا اینکه در چادر زندگی می‌کند که منزلی به نام او نیست؟
آقای قالیباف در سخنرانی‌های قبلی خود اظهار کرد که همسر او در یک جایی سمت مشاور داشته و حقوقی هم دریافت نمی‌کند؛ یعنی همسر او فاقد حقوق دریافتی است. پس منزل 330 متری که در این لیستی که خود آقای قالیباف منتشر کرده، به نام همسرشان قید شده، از کجا آمده است؟ اما این موضوع اهمیتی ندارد.
داشتن منزل جرم و گناه نیست، اما چطور می‌شود که یک شخص برای اینکه رد گم کند، منزل را به نام همسر خود بزند؟ این شخص چگونه قصد دارد که رئیس‌جمهور شود و کشور را اداره کند؟ نفس این حرکت مهم است و محتوای آن مورد بحث نیست؛ یعنی در یک کاغذ عادی در خطاب به هیچ‌مرجع قضائی و قانونی، آن هم پس از اینکه مورد نقد دیگران قرار گرفته‌ایم، اعلام کنیم که این لیست اموال ماست.
اگر اعلان لیست اموال، مطابق عرف و رویه معمول بود که این کار را باید پیش از این انجام می‌دادند و لیست اموال خود را به قوه قضائیه می‌دادند. رأی‌دهنده کلاه خود را قاضی می‌کند که به چه فردی رأی می‌دهد و او را رئیس‌جمهور کشور می‌کند.
آقای سید مصطفی هاشمی‌طبا نیز در پاسخ به این اظهارات گفت که ربطی ندارد که کسی پولدار است یا بی‌پول. ممکن است کسی فقیر باشد، اما کیسه بدوزد. او در ادامه پیشنهاد کرد که نامزدها منابع مالی ستادهای انتخاباتی‌شان را اعلام کنند.
دقیقا. به همین دلیل است که می‌گویم این اقدامات، کارهای نمایشی و تبلیغاتی برای همین یک هفته انتخابات است. اگر این افراد راست می‌گویند، چرا آن را از طرق قانونی به مراجع قانونی و قوه قضائیه اعلام نمی‌کنند؟
او فرمانده نیروی انتظامی، شهردار، و رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز بوده است؛ آیا او در این مدت لیست اموال خود را به مراجع قانونی ارائه داده یا خیر؟ من این سوال را به‌عنوان یک شهروند می‌پرسم.
