ایمان رنجکش؛ بدون شک دریا و ساحل مهم‌ترین رکن گردشگری استان گیلان است که سالانه بواسطه این ظرفیت مهم، پذیرای سیل عظیمی از گردشگران از گوشه و کنار کشور می‌باشیم.
هوا گرم می‌شود و پای در ماه‌های گرم سال می‌گذاریم و از هم اکنونطیف بسیاری از گردشگران، گیلان را بعنوان مقصد خود برای گذراندن اوقاتی در کنار سواحل این استان انتخاب کرده اند.
دریا؛ این موهبت الهی در کنار ایجاد تمامی جلوه‌های زندگی بخش به روحیه انسان ها، بدترین شکل مرگ را نیز در دل خود جای داده است به نوعی که با اندکی غفلت و بی توجهی، آدمی را در آغوش مرگ قرار می‌دهد. لحظات خوشی که در ثانیه‌ای جای خود را به اندوهی بی پایان می‌دهد و حسرت آن تا آخر عمر بر دل خانواده‌ها باقی می‌ماند. می‌شود همان دل به دریا زدن و بازگشتی که هیچ وقت در کار نخواهد بود.
متاسفانه آمار غرق شدن مسافران در استان‌های شمالی، سال به سال در حال افزایش است که البته نمی‌توان دلیل آن را ضعف مدیریت سواحل دانست بلکه حجم گسترده‌ای از مسافران است که برهه به برهه وارد استان‌های شمالی خصوصا گیلان می‌شوند. آمارهایی که سال به سال رکورد قبلی خود را در جذب گردشگر می‌شکند و تمام این‌ها درحالی است که امکانات این استان تن‌ها به اندازه همان دو و نیم میلیون جمعیت بومی آن است درحالی که چندین برابر این جمعیت از ظرفیت آن بهره برداری می‌کنند.
مدتی است که از تشکیل ستاد ساماندهی سواحل و ایجاد طرح‌های سالم سازی دریا می‌گذرد، ولی هنوز هم اکثر گردشگران شنا در نقاط خطرآفرین و مرگ آور را به شنا در این طرح‌ها ترجیح می‌دهند. هر چند که دولت یازدهم برای اولین بار بصورت ویژه برای این ستاد‌ها اعتبارات لازم را اختصاص داد، اما بازهم برای جذب گردشگر نیازداریم تا این محیط‌ها با جذابیت بیشتری همراه باشد.
محیط هایی که با عنوان طرح سالم سازی دریا شناخته می‌شوند متشکل از قسمت‌های غواصی شده و امن سواحل است تا خانواده‌ها بتوانند در محیطی ایمن به شنا بپردازند و مخاطرات طبیعی جان آنها را مورد تهدید قرار ندهد. این‌ها نشان می‌دهد که هدف در مرحله اول تامین امنیت جانی مردم است و سایر مسائل اجتماعی، شرعی و ... در مراحل بعدی قرار دارند. متاسفانه مسافران با شنیدن نام طرح سالم سازی مسائل حاشیه‌ای به ذهنشان خطور می‌کند و می‌خواهند با دهن کجی به سیاست‌های تدارک دیده شده با آنها لجبازی کنند. لجبازی هایی که به قیمت جانشان تمام می‌شود.
برای تابستان امسال ۴۰ طرح سالم سازی دریا شامل ۸۰ شناگاه برای مردان و زنان در ۲۸۰ کیلومتر نوار ساحلی گیلان تدارک دیده شده است و چیزی بالغ بر ۵۰۰ ناجی غریق که امنیت جانی مسافران را حراست می‌کنند. ولی متاسفانه بازهم شاهد هستیم که کثرت گردشگران همان ۳۰۰ نقطه خطرآفرین را به بعنوان مقصد خود انتخاب می‌کنند و در آغوش مرگ به شنا می‌پردازند.
آنچه مسلم است ستاد ساماندهی سواحل باید بیشتر انرژی خود را صرف تبیین اقدامات اصلی خود برای مردم یعنی حراست از جان و ارائه خدمات مطلوب به گردشگران کند تا این مسافران با لجبازی از جان خود نگذرند.
