پس از آنکه در ژوئن 1941 یعنی تیرماه سال 1320 شمسی نیروهای آلمان نازی علی رغم پیمان عدم تخاصم به شوروی حمله کردند تنها یک راه برای رساندن آذوقه و مهمات به شوروی مانده بود و آن هم ایران بود.
به گزارش مجله تاریخ فرادید، در شهریورماه سال 1320 شمسی یعنی 65 روز پس از حمله آلمان به شوروی، متفقین با وجود اعلام بی طرفی از شمال و جنوب به ایران حمله کردند. هرچند دلیل این حمله حضور عناصر آلمانی در ایران عنوان شده بود اما عموم تحلیلگران و مورخین بر این اتفاق نظر دارند که رساندن آذوقه، اسلحه و مهمات به شوروی عامل اصلی اشغال خاک ایران بود.
از آنجا که در آن زمان هنوز مسیر دریائی تا خلیج فارس در کنترل نیروی دریایی بریتانیا بود و راه‌های جاده ای و راه آهن ایران نیز از جنوب تا شمال به تازگی به کمکمهندسان آلمانی ساخته شده بود، این انتخاب برای متفقین گزینه مطلوب بود. به علاوه اینکه آنها می‌توانستند از ارزاق و آذوقه مردم ایران هم برای کمک به جبهه شوروی استفاده کنند؛ اقدامی که به بحران و قحطی در ایران منجر شد.
بنا به برخی گزارشات تاریخی در مدت اشغال ایران بیش از 4 میلیون تن مواد غذایی و آذوقه از طریق راه‌های ایران برای شوروی ارسال شد. این رقم اقلام خوراکی، کنسروهای وارداتی از بنادر جنوبی و گندم، حبوبات و گوشت تولید ایران را شامل میشد.
موید این گزارشات اما تصاویری است که از صف کامیون های امریکایی در جاده های ایران برجای مانده است؛ "نیک پارینو" عکاس و خبرنگار امریکایی کسی است که همراه با کاروانی از کامیون ها جاده جنوب تا آذربایجان شوروی را طی کرده است. او در کنار عکاسی از بیابان‌ها و جاده ها در طول مسیر به طور ویژه از رانندگان کامیونی که مامور رساندن آذوقه به شوروی بودند نیز عکاسی کرده است.
