به دنبال حذف شدن دو فیلم از میان نامزدهای بخش بهترین فیلم نوزدهمین جشن خانه سینما، محمد حسین قاسمی یادداشتی نوشت و نسبت به حواشی آن واکنش نشان داد.
به نام خدا
خبر کوتاه بود:
فیلم های «نفس» و «برادرم خسرو» از رقابت در بخش بهترین فیلم جشن خانه سینما حذف شدند.
چرا؟ چون هیچ کدام از این دو فیلم، کاندید بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه نشده‌اند، و این در حالی است که به عنوان نامزد بهترین فیلم از سوی صنف محترم تهیه کنندگان سینما انتخاب شده‌اند.
اتفاقا این نکته ای بود که مدام از سوی اهالی سینما و منتقدین فهیم از من پرسیده میشد که فیلم «نفس» در 10 بخش این جشن کاندید است ولی چرا در رشته‌های کارگردانی و فیلمنامه کاندید نیست؟ و مگر کارگردانی همین خروجی خوب بخش‌های مختلف فیلم نیست؟...
اما گویی تعریف کارگردانی در حال دگرگون شدن است!!!
نمی توانم از یاد ببرم که نظیر همین ماجرا برای فیلم شیار143 هم رخ داد و...
به نظر می‌رسد این دیده نشدن اتفاقی است که برای اکثر زنان ایرانی در اغلب کسوت ها از سوی هم صنف‌هایشان رخ می‌دهد؛ آنان زنان را نمی‌بینند یا دقیقتر بگویم: نمیخواهند ببینند.
سینما هم گویا از این ماجرا مستثنی نیست. نرگس آبیار برای فیلمهایش و علی الخصوص فیلم سومش «نفس» از جشنواره‌های مهم بین المللی، جایزه کارگردانی میگیرد اما در کشورش برای این فیلم ها حتی در این رشته کاندید هم نمیشود و کارگردانی فیلم «نفس» که به زعم بسیاری از منتقدان درخشان و خلاقانه است نادیده گرفته میشود.
بیتوجهی به فیلم ویلایی‌ها ساخته منیر قیدی نیز مصداقی از این ماجراست. در دو سال گذشته با دو فیلمساز زن کار کرده‌ام که هر دو به عنوان خالق اثر در جشنواره های خارجی مورد اقبال بودند اما در جشنواره های داخلی خیر(نرگس آبیار و مرجان اشرفی زاده).
من به عنوان یک تهیه‌کننده از حذف فیلم «نفس» از بخش رقابت بهترین فیلم بی نهایت گله‌مندم اما پیش از آن اجازه بدهید به عنوان یک مرد و یک ایرانی و یک انسان از این اجحاف مکرر در حق زنان شکوه کنم. به زعم بنده مشکل این است.
جالب تر آنجاست، یک خبرگزاری خاص نیز که احتمالاً با خانه سینما و نگاه مستقل بنده مشکل داشته به هم صنف‌هایم تهمت «لابی پذیری» و «رانت» زده است. این خبرگزاری بداند و به زعم من هم خوب می‌داند که نه من به خود اجازه چنین کاری را می دهم و نه در مورد هم صنف‌هایم چنین تصوری می توان داشت... و توصیه برادرانه من به آن خبرگزاری و امثال آنها این است که شما اگر برای آثار انقلابی و جنگ و خانواده با نگاه مستقل، رویه حمایتی ندارید پس حداقل اخلاق را رعایت کنید...
مرا خوب می‌شناسید و می دانید که در مقابل موضوعاتی مشابه این، منفعل نمی‌مانم اما این بار، به دلیل احترام به خانه خانواده‌ام سینما و جشن آن، منتظر تدبیر مناسب دبیر آن می‌شوم.
در پایان هم متذکر می‌شوم که اولا به آیین نامه جشن خانه سینما احترام می‌گذارم و ثانیا همه اعضا و عوامل «نفس» عضو یک خانواده هستند و هر کدام دیده شوند فیلم نفس دیده شده است.
برای خانواده سینمای ایران بهترین‌ها را از خداوند متعال خواستارم.»
طبق اعلام دست‌اندرکاران جشن خانه سینما، در آیین‌نامه‌ی جشن خانه سینما آمده است: «فیلمی باید کاندیدای بهترین فیلم در جشن باشد که الزاماً در شاخه بهترین کارگردانی یا فیلمنامه نویسی و نیز دست کم در دو شاخه از سه شاخه فیلمبرداری، بازیگری و تدوین نامزد شده باشد» که براساس این آیین‌نامه،دو فیلم «نفس» و «برادرم خسرو» حائز این شرایط نیستند.
با حذف این دو فیلم؛ «دختر» رضا میرکریمی، «رگ خواب» حمید نعمت‌الله، «فروشنده» اصغر فرهادی، «لانتوری» رضا درمیشیان و «ماجرای نیمروز» سید محمود رضوی نامزدهای نهایی بهترین فیلم جشن خانه سینما هستند.
