حسين شاه‌حسيني، از فعالان ملي- مذهبي و رئيس اسبق سازمان تربيت‌بدني، ديروز در ٩٠ سالگي درگذشت. او شايد از معدود بازماندگان و چهره‌هاي شاخص فعال ملي - مذهبي دوران دكتر محمد مصدق بود كه روزنامه‌نگاران بارها براي شنيدن و نوشتن خاطراتش در اين سال‌ها به خانه‌اش مي‌رفتند.
سالگرد كودتاي ٢٨ مرداد، سالمرگ تختي، ملي‌شدن صنعت نفت، اختلاف در جبهه ملي و... همه سوژه‌هايي بودند كه شاه‌حسيني مي‌توانست منبع دست‌اولي براي روايت‌كردنشان باشد. با رفتن او شايد بتوان ادعا كرد كه ديگر به‌سختي مي‌توان روايتگر مهمي براي آن دوران پيدا كرد.
شاه‌حسيني متولد سال ١٣٠٦ در محله سرچشمه تهران بود. تحصیلات دوره متوسطه را در مدرسه یگانه در سرچشمه تهران و زیر نظر معلمانی سیاسی مانند محمد نخشب، سرفراز، شکیب، رضایی و صفاپور گذراند. از همان زمان بود كه وارد گروه خداپرستان سوسياليست شد. بعد از آن به دلیل فعالیت‌های سیاسی، از دبیرستان‌های علمیه و دارالفنون اخراج شد و به هنرستان رفت. او بعد از فارغ‌التحصیلی در هنرستان هنرسرای عالی در رشته شیمی مشغول به تحصیل می‌شود.
ايستادگي در برابر كودتا
امير طيراني، نويسنده كتاب «هفتاد سال پايداري»، حاوي خاطرات حسين شاه‌حسيني از سال ١٣٢٠ تا ١٣٦٠، درباره زندگي سياسي او گفت: حيات سياسي حسين شاه‌حسيني از دوره نوجواني و با نهضت خداپرستان سوسياليست آغاز مي‌شود. او بعدا به هنگام انتخابات دوره شانزدهم عضو سازمان نگهبانان آزادي انتخابات مي‌شود. در دولت مصدق از فعالان انجمن‌هاي صنفي بازار است و بعد از كودتاي ٢٨ مرداد جزء سه نفر اولي است كه دعوت آيت‌الله سيدرضا زنجاني را مي‌پذيرد و به نهضت مقاومت ملي مي‌پيوندد. او در شوراي جبهه ملي دوم جزء اعضای مؤسس و مسئول كميته محلات جبهه ملي دوم مي‌شود و تا عضويت شورا هم پيش مي‌رود».
نويسنده كتاب خاطرات شاه‌حسيني با اشاره به اينكه او در اين مدت بارها دستگير شد، افزود: «يك‌بار در سال٤٠ و بار دوم بهمن ٤١ به مدت شش ماه دستگير و زنداني مي‌شود». طيراني با اشاره به اينكه شاه‌حسيني ورزشكار و ورزش‌دوست بود، افزود: «در دو رشته واليبال و بسكتبال كار مي‌كرد و صاحب باشگاه بود».
به گفته طيراني، شاه‌حسيني از نزديكان مرحوم تختي و كسي بود كه در آمبولانسي كه جنازه تختي را تا ابن‌بابويه مي‌برد، حضور داشت. بعدا هم از دست‌اندركاران فعال برگزاري مراسم درگذشت تختي بود. طيراني افزود: «شاه‌حسيني در فاصله سال‌هاي ٤٢ تا ٥٦ هم چندبار ديگر دستگير شد و سال ٥٥ و ٥٦ در تشكيل اتحاد نيروهاي جبهه ملي با همراهي دكتر سنجابي و داريوش فروهر همكاري داشت». به گفته طيراني، باغ او در كرج در آن سال‌ها همواره محل برگزاري نماز‌هاي عيد فطر، جلسات نيروهاي سياسي يا محل اختفاي فعالان سياسي كشور بود».
دوران پس از انقلاب
نويسنده كتاب خاطرات شاه‌حسيني افزود: «شاه‌حسيني با رخداد انقلاب، عضو كميته استقبال از امام خميني و مسئول كميته تداركات شد. بعد از انقلاب، از سوي بازرگان به كابينه دولت موقت دعوت و رئيس سازمان تربيت‌بدني و كميته بين‌المللي المپيك شد». جالب است كه بعد از استعفاي دولت موقت، شاه‌حسيني به همكاري با دولت‌هاي بعد ادامه مي‌دهد و سال ٦٠ است كه كلا از همه سمت‌هاي دولتي تا پايان عمر كناره‌گيري مي‌كند. نویسنده كتاب خاطرات شاه‌حسيني معتقد است كه اين كناره‌گيري باوجود اصرار مرحوم رجايي كه تمايل به ادامه همكاري با شاه‌حسيني داشته رخ مي‌دهد. به گفته طيراني، شاه‌حسيني بعد از انقلاب هم دوبار دستگير مي‌شود؛ يك‌بار در سال ٦٧ و يك‌بار در سال ٦٩. از ياران نزديكش مي‌توان به الهيار صالح، مهدي بازرگان، غلامحسين صديقي، داريوش فروهر، يدالله و عزت‌الله سحابي و آيت‌الله طالقاني اشاره كرد.
شاه‌حسيني هيچ‌وقت عضو نهضت آزادي نبود و به گفته طيراني در طيف گسترده جبهه ملي هم او جزء طيف مذهبي قلمداد مي‌شد و اعتقادات بسيار محكم مذهبي داشت. طيراني معتقد است كه شاه‌حسيني ٧٠ سال بر سر آرمان‌هاي خودش و پيروي از مصدق ثابت‌قدم بود و تمام زندگي‌اش در راه آزادي و آرمان‌هاي ملي گذشت.
شاه‌حسینی در سال ۱۳۷۳ با تشکیل جبهه ملی پنجم به ریاست ادیب برومند در شورای مرکزی حضوری دوباره یافت و تا سال ۱۳۷۹ جزء هیئت اجرائی موقت جبهه ملی ایران بود. او مجددا در سال ۱۳۸۲ به عضویت در شورای مرکزی انتخاب شد و تا سال ۱۳۹۴ نایب‌رئیس شورای مرکزی جبهه ملی بود. او در واپسین انتخابات شورای مرکزی به عضویت هیئت رهبری جبهه ملی درآمد. مراسم تشييع او، سه‌شنبه ٨:٣٠ صبح از منزل ايشان در خيابان شريعتي، بالاتر از مطهري، كوچه كاكوتي برگزار مي‌شود.
