شب 9 نوامبر و نخستين ساعات بامداد 10 نوامبر سال 1989ميلادي يک شب فراموش نشدني بود. در آن شب سراسر جهان از طريق تلويزيون ها شاهد جوانان آلمان شرقي و آلمان غربي بود که ديوار برلين «ديوار شرم» که از 13 اوت سال 1961ميلادي برلين را به 2 بخش تقسيم کرده بود ، ويران مي کردند.اين اقدام جوانان ، رهبران 2 آلمان که انتظار نداشتند تحولات چنين سير شتاباني را بيابند ، غافلگير کرد.
در جمهوري دموکراتيک آلمان «آلمان شرقي» ابتدا در شهر لايپزيک و سپس در ساير شهرهاي اين کشور کمونيستي ، مخالفان کمونيسم پس از ده ها سال ، سکوت اجباري را کنار گذاشته و به تظاهرات آشکار عليه رژيم کمونيستي دست زدند.پايه هاي قدرت رژيم کمونيستي آلمان شرقي به لرزه درآمد.اريش هونکر ، رهبر آلمان شرقي قدرت را به اگون کرنتس واگذار کرد اما ديگر هيچ چيز نمي توانست مانع تحول تاريخ شود.
در روز 7 نوامبر ، تظاهرات يک ميليون نفر در شهر برلين شرقي موجب استعفاي دستجمعي دولت کمونيستي آلمان شرقي شد. در شب 9 نوامبر ، هزاران نفر از مردم برلين شرقي در کنار ديوار تجمع کرده و يک به يک پست هاي مرزي را گشودند.
گاردهاي مرزي مخوف آلمان شرقي که در دوره اي نزديک به 30 سال 239 نفر که تلاش مي کردند از ديوار عبور کنند را به قتل رسانده بودند ، اين بار دست به سلاح هايشان نزدند.آنها درک کرده بودند که زمان قدرتشان به سر آمده است. سقوط ديوار برلين با 3 متر و 60 سانتيمتر ارتفاع ، 160 کيلومتر طول و 300 برج نگهباني مسلح به مسلسل هاي سنگين به 50 سال جدايي ميان 2 بخش آلمان خاتمه داد.
سرانجام ، جمهوري فدرال آلمان تحت نفوذ غرب و جمهوري دموکراتيک آلمان تحت تسلط شوروي دوباره به يکديگر پيوسته و کشور و ملت آلمان بار ديگر متحد شد.
هزاران خانواده که از سال 1949 ميلادي در دو بخش آلمان دور از يکديگر زندگي مي کردند و به ويژه پس از سال 1961 ميلادي کاملا از يکديگر جدا شده بودند ، دوباره يکديگر را بازيافتند.سقوط ديوار برلين موجب شد تا شب 9 نوامبر به يک شب فراموش نشدني تاريخ تبديل شود.
