دختری که برای رؤیاهایش روپایی می‌زند

چندوقتی است که فیلم روپایی‌زدنش در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود؛ حسنا، دختر ٢١ساله ایرانی عاشق حرکات نمایشی با توپ است؛ حرکاتی که اسم مدرنی دارد و به آن «فری‌استایل» گفته می‌شود.

به گزارش شرق، دانشجوی دانشگاه خواجه نصیر است و در محله نارمک تهران زندگی می‌کند و کلا هم به صورت حرفه‌ای دوسالی می‌شود که «فری‌استایل» کار می‌کند. البته عشقش به توپ فوتبال برگرفته از عشق به خود فوتبال است. «من قبلا فوتسال بازی می‌کردم و به فوتبال هم رو آوردم. راستش در کارنامه‌ام سابقه دعوت‌شدن به تمرینات تیم ملی فوتبال زنان را هم دارم ولی فرصتی برای بازی‌کردن به دست نیاوردم».

حسنا میرهادی صحبت‌هایش را با این جملات شروع می‌کند و در ادامه می‌گوید: «بااین‌حال با مصدومیت شدیدی که در فوتبال نصیبم شد، مجبور شدم این رشته ورزشی را کنار بگذارم. من در همان ١٩سالگی رباط صلیبی‌ام پاره شد و دیگر نتوانستم آن‌طور که می‌خواهم به فوتبال ادامه دهم. البته این موضوع باعث شد به سراغ فری‌استایل بروم».

از سرگرمی تا حرفه‌ای‌گری
حسنا برای اینکه جای خالی توپ فوتبال را در زندگی‌اش زیاد حس نکند، همیشه با خودش یک توپ دارد؛ او ابتدا با روپایی‌زدن خودش را سرگرم کرد تا اینکه بعدها متوجه شد می‌تواند در رشته دیگری فعالیت کند. «راستش اول فقط برای سرگرمی خودم روپایی می‌زدم. شروع کردم به تمرین حرکات مختلف با توپ. اصلا نمی‌دانستم اسم کاری که می‌کنم فری‌استایل است. تا اینکه بعدها چند نفر پیدا شدند و به من گفتند این کارها خودش یک نوع رشته است و اسم آن رشته هم فری‌استایل است. الان نزدیک به ٢,٥ یا سه سال است که به صورت حرفه‌ای در این زمینه کار می‌کنم».

مادرم من را تشویق کرد
فری‌استایل در ایران هنوز جنبه رسمی پیدا نکرده؛ مشخصا زیر نظر هیچ فدراسیون و ارگانی نیست ولی بااین‌حال علاقه‌مندان بسیار زیادی دارد؛ به‌ویژه در میان پسرها که هر روز هم به تعدادشان اضافه می‌شود. با چنین شرایطی، طبیعتا کار برای حسنا سخت‌تر هم شده است. «چندجایی سپردم تا اینکه ببینم جایی برای آموزش‌دادن حرفه‌ای این رشته وجود دارد یا نه؛ دیدم جایی نیست. از طرفی همه فری‌استایل‌كارهای ایران هم که حرفه‌ای کار می‌کنند پسر هستند و شرایط برای تمرین‌کردنم سخت بود. البته مادرم در این زمینه به من کمک کرد و با من برای پیداکردن یکی، دو مربی که بتوانند کمکم کنند، همگام شد. سرانجام توانستم با یک مربی که پیشینه خوبی در این زمینه داشت، به توافق برسم. مادرم همراهم می‌آمد و در این جلسات شرکت می‌کرد».

یک بار بین ٣٥ پسر دوم شدم
با توجه به اینکه ظاهرا حسنا تنها دختر ایرانی است که به صورت حرفه‌ای فری‌استایل کار می‌کند، برای مسابقه‌دادن و شرکت‌کردن در تورنمنت‌ها با مشکلاتی هم مواجه است. «تورنمنت‌های خارجی که به صورت حرفه‌ای برگزار می‌شود ولی من تا به حال در آنها شرکت نکرده‌ام. دلیلش هم این است که می‌خواهم به سطح قابل‌قبولی از تکنیک و مهارت برسم تا بعد اگر فرصت شد، در این تورنمنت‌ها هم مسابقه بدهم».

بااین‌حال برای شرکت‌کردن در رقابت‌های داخلی هم شرایط برای یک دختر به این سادگی‌ها نیست. در ایران از قرار معلوم کلا دو نوع رقابت برگزار می‌شود که یکی «لیگ آنلاین» و دیگری «پرشین‌بال» است. لیگ آنلاین رقابت مهیجی است که بین فری‌استایل‌کاران در فضای مجازی برگزار می‌شود؛ هر کدام از آنها از هنرنمایی‌هایشان فیلم می‌گیرند و بعدا در جای مشخصی آپلود می‌کنند تا به کارشان نمره دهند. هرکسی که نمره بیشتری بگیرد، در نهایت به‌عنوان نفر اول انتخاب می‌شود. این رقابت‌ها به صورت لیگ است و در چند مرحله برگزار می‌شود. اتفاقا این لیگ فرصت خوبی برای حسنا بوده که بتواند توانایی‌هایش را نشان دهد.

«من هم در این لیگ شرکت کردم. یک بار در یک مرحله از این لیگ بین ٣٥ پسر نفر دوم شدم. سال گذشته هم در مجموع لیگ، به‌عنوان هشتمی رسیدم». رقابت دوم بین فری‌استایلی‌ها «پرشین‌بال» است که به صورت حضوری باید شرکت کنند و مسابقه بدهند. حسنا می‌گوید: «در این تورنمنت من فقط یک‌ بار شرکت کردم آن‌هم نه به‌عنوان فردی که قرار است مسابقه بدهد؛ بلکه فقط رفتم و چنددقیقه‌ای روپایی زدم و سعی کردم خودم را ارزیابی کنم».

یک‌سال‌ونیم است كه دیگر کسی مسخره‌ام نمی‌کند
هنوز هم دیدن دختری که بتواند با توپ حرکات خارق‌العاده‌ای انجام دهد، برای بسیاری جذاب است؛ به‌ویژه اینکه با مهارت‌های بالایی هم همراه شود. حسنا بااین‌حال می‌گوید همیشه رفتار مردم به‌ویژه مردها با او یکسان نبوده است: «آن اوایل که کارم را شروع کرده بودم، مثل الان مسلط نبودم و چندان نمی‌توانستم حرفه‌ای کار کنم. به همین خاطر خیلی از پسرها وقتی من را می‌دیدند، مسخره‌ام می‌کردند. الان اما شرایط فرق کرده؛ حالا که حرفه‌ای‌تر شده‌ام مردم گوشه‌ای می‌مانند و به کارهایم نگاه می‌کنند. بعضی از آنها واکنشی ندارند و بعد از چند دقیقه می‌روند ولی عده‌ای دیگر هم جلو می‌آیند و به من تبریک می‌گویند. می‌گویند همین که در این جامعه دختری بتواند به این سطح از مهارت برسد، عالی است. الان دیگر یک‌سال‌ونیمی می‌شود که کسی مسخره‌ام نکرده است (می‌خندد)».

تنها دختر فری‌استایل منم
فری‌استایل کلا رشته‌ای نوپا در دنیاست؛ شاید عمر حرفه‌ای‌اش به زحمت به یک دهه برسد؛ به همین خاطر در ایران هم افراد زیادی که به این رشته بپردازند، وجود ندارد. حسنا می‌گوید: «هستند دختران دیگری که روپایی می‌زنند و یکی، دو حرکت با توپ انجام می‌دهند ولی هیچ‌کدام به صورت حرفه‌ای کار نمی‌کنند. دیده‌ام که یکی، دو نفر از دختران یک حرکت ویژه از فری‌استایل را می‌زنند ولی خودم بشخصه کسی را که فقط یک حرکت بلد است، فری‌استایل‌کار نمی‌دانم».

می‌خواهم به دختران ایرانی آموزش دهم
حسنا که حالا کارش در شبکه‌های اجتماعی گرفته و حرکات خارق‌العاده‌اش همه را به وجد آورده، می‌گوید می‌خواهد پای بقیه دخترانی را که به این رشته علاقه‌مند هستند هم به فری‌استایل باز کند. «یکی از کلی‌ترین اهدافی که دارم این است که این رشته را گسترش دهم؛ به‌ویژه میان دختران ایرانی. فری‌استایل ورزش مهیجی است که هیچ هزینه‌ای ندارد؛ به قول خارجی‌ها (به انگلیسی جمله‌اش را می‌گوید) همه‌چیزی که شما نیاز دارید، فقط یک توپ است. مثل بقیه ورزش‌ها نیست که نیاز به هزینه داشته باشد».

بااین‌حال این جوان ٢١ساله می‌گوید استقبال زنان تا الان چندان خوب نبوده است. «ببینید؛ من آن اوایل پیشنهادات زیادی داشتم و خیلی‌ها می‌خواستند آموزش ببینند. من هم با روی خوش استقبال کردم. آن اوایل حتی حاضر بودم رایگان به بقیه دختران آموزش دهم. یکی، دو نفر هم خیلی جدی پای کار آمدند ولی بعدا منصرف شدند! حتی کار به جایی رسید که خودم به آنها زنگ می‌زدم که چرا نمی‌آیید تمرین؟ بعدها هم تصمیم گرفتم آموزشم را پولی کنم تا حداقل برای کاری که می‌کنم ارزش قائل شوم ولی مشکلی که تا الان وجود دارد اين است که آنهایی که به سراغ این رشته می‌آیند اراده زیادی ندارند. می‌آیند، چند جلسه کار می‌کنند و بعد می‌روند. نباید فراموش کنیم که فری‌استایل تلاش مضاعف می‌خواهد».

نگذاشتند با پسرها مسابقه بدهم
آخرین اخباری که درباره حسنا میرهادی در فضای مجازی منتشر شد، این بود که او را از حضور در یک تورنمنت داخلی به «جرم» دختربودن منع کرده‌اند. خودش در این مورد می‌گوید: «این مسابقه را یک شرکت خصوصی راه انداخت. آنها گفته بودند ١٦ نفر برتر ایران بیایند و در این مسابقه شرکت کنند. از آنجا که در لیگ قبل من نفر هشتم شده بودم، سهمیه حضور در این تورنمنت را به دست می‌آوردم ولی مسئولان آن شرکت به خاطر اینکه دختر بودم، نخواستند ریسک کنند. می‌ترسیدند که بعدا به آنها گیر بدهند که شما این رقابت‌ها را به صورت مختلط برگزار کرده‌اید! با وجود اینکه همه می‌دانستند نمی‌تواند چنین موضوعی صحت داشته باشد».

لباسم هیچ مشکلی ندارد
شاید در نگاه اول یکی از دلایلی که مانع حضور حسنا در رقابت مذکور شده، پوشش او باشد ولی خودش می‌گوید هرگز لباس‌هایش مشکلی نداشته است. «من از همان روز اولی که فری‌استایل را شروع کرده‌ام حواسم به این بوده که لباس‌هایم مشکلی نداشته باشند. هرجا که رفته‌ام تا تمرین کنم یا فیلمی برای لیگ بگیرم، لباس و شلوار بسیار گشاد پوشیده‌ام. پس پوشش من مطلقا هیچ مشکلی نمی‌تواند داشته باشد. از طرفی این خواسته خودم هم بوده؛ می‌خواستم همیشه با پوشش مناسب تمرین کنم تا نشان دهم لباس‌ها محدودیتی برای دختران ایرانی به وجود نمی‌آورد».

روزی ٤ ساعت تمرین می‌کنم
برای رسیدن به سطح بالا در فری‌استایل نیاز به تمرینات سخت و مستمر است؛ کاری که شاید برای یک دختر دانشجو چندان راحت نباشد. حسنا اما می‌گوید: «هیچ‌وقت از تمریناتم نزده‌ام. ظهر که می‌شود، وسايلم را برمی‌دارم و برای تمرین‌کردن می‌روم. حتی زمان‌هایی که در دانشگاه امتحان هم دارم، باز باید تمرینم سر جایش باشد. به‌طور میانگین روزی چهار یا پنج ساعت تمرین می‌کنم». او باز هم تأکید می‌کند این رشته امکانات خاصی نمی‌خواهد: «همان‌طور که گفتم، فقط به یک توپ نیاز دارید. من توپم را برمی‌دارم و برای تمرین به پارک‌های نزدیک خانه‌مان می‌روم».

چیزی نمی‌خواهم به‌ غیر از حمایت
اینکه فری‌استایل متولی خاصی در ایران ندارد، ورزشکاران این رشته را کمی سردرگم کرده؛ حسنا هم یکی از آنهاست و در این مورد می‌گوید: «نمی‌دانم چه می‌شود گفت جز اینکه از ما حمایت کنند. اینکه زیر شاخه یک فدراسیون هم قرار بگیریم، خوب است. طبیعتا وقتی حامی باشد، میل به پیشرفت هم بیشتر می‌شود».