مهدی رحیمی‌راد*؛ در چند روز اخیر معاون اول رییس جمهور جناب آقای دکتر جهانگیری به نکته‌ای اشاره داشتند: «هرکجا دهه شصتی‍ها پا می‌گذارند مشکل ایجاد می‌کنند»
در این خصوص ایشان را به مفهوم اساسی بیبی بوم(baby boom) ارجاع می‌دهم.
اصطلاح بیبی بوم که در واژگان فارسی به خیز زاد و ولد و انفجار جمعیتی ترجمه شده ناظر به این معنی است که در هر نسلی متولدین یک سالی خاص بیشترین نرخ جمعیت را داشته باشند حالا به هردلیلی ممکن است این اتفاق رخ دهد مثل رونق اقتصادی یا جنگ و...که در ایران به دلیل جنگ و مسائل تابع آن متولدین 64 و 63 بیشترین نرخ موالید را داشته‌اند.
این امر جامعه را با مسائلی مواجه می‌کند اما جامعه‌ای در مقابل این مسائل موفق بوده که مفهوم بیبی بوم را درک کرده و تمهیدی اندیشیده باشد.
این جامعه برای این متولدین از بدو تولد تا مرگ اعم از زایشگاه، شیرخشک و پوشک، مدرسه، دانشگاه، شغل، ازدواج، بحران میانسالی و مسائل بازنشستگی و حتی قبرستان هم تمهیدات خودش را داشته و نسبت به همه آنها از پیش آماده است.
این جمعیت نه تنها تهدید نیست بلکه اگر به درستی مسائلش حل شده باشد جامعه را همراهی کرده و به توسعه می‌رساند.
اما متاسفانه در ایران بحثی در خصوص انفجار جمعیت نشده و نگاه حمایتی و کیفی به نحوه زیست این جمعیت نشده است.
فرمایش جناب آقای جهانگیری دقیقا از این درک نادرست انفجار جمعیتی بوده است. و این درک نادرست نه تنها در زمان حاضر بلکه در دهه‌های آینده هم مشکل‌ساز است.
به نظر می‌رسد زمانی که تصمیم به افزایش جمعیت گرفته شد می‌بایست تمام زیرساخت‌های آن تا پایان عمر فراهم شود.
اما متاسفانه اقدامات مسئولین مقطعی و مربوط به همان سال ۶۴ بوده است.
مفهوم نسل سوخته و احساس ناشی از آن ناظر به بی‌تکلیفی مدیران جامعه نسبت به انفجار جمعیت بوده است.
کارشناس ارشد جامعه شناسی*
