رزیف، مراسمی است سنتی در جنوب ایران که در گذشته دریانوردان پس از روزها کار و تلاش روی دریا، زمانی که به ساحل نزدیک می‌شدند، جهت شادی و رفع خستگی، اجرا می‌کردند.
امروزه این مراسم، در مراسم شادی و عروسی ها به نمایش گذاشته می شود.
رزیف جزیی از آیین ها و آواهای کار است، از این رو با تغییر شرایط و ضرورت های کار به دنبال تبدیل جهاز های بادی به لنجهای موتوری که سبب شد تا کارهایی مانند برافراشتن بادبان یا کشیدن لنگر باآن آداب و رسوم خاص، یا صیادی و جمع آوری تور ماهیگیری بصورت دسته جمعی از میان برود، برای حفظ و بقای این آیین آن را با ترکیبی از رقص خیزران در جشن های عروسی به نمایش گذاشتند تا در کنار آن به یادآوری و حفظ میراث موسیقیایی پدران و آنچه برآنها گذشته و رنج و مشقت های که برای به دست آوردن لقمه ای نان تحمل کرده اند، یاری رسانند و این آیین را به نسلهای آینده منتقل کنند. رزیف در گذشته رقص شمشیر بوده است و به ضرورت تحولات تمدنی اکنون رقص خیزران است و جوهره و کارکرد انسانی آن ایجاد اتحاد و همبستگی است؛ بنابراین بیشتر موسیقی حماسی محسوب می شود و خواندن آن اشعار برای ترغیب مردم به دفاع و جنگیدن از خاک سرزمین بوده است. رزیف برگرفته از واژه رزیف است که به از قرار گرفتن افراد در دو ردیف به هنگام اجرا اشاره دارد. این مراسم در جزیره قشم بنام "عضوا" یا "عصوا" معروف است، گویا این نام از خیزران به عنوان عصا گرفته شده که به مرور زمان به عصو ا تبدیل شده است.
عکس های حاضر، اجرای این مراسم سنتی همراه با برافراشتن بادبانهای بوم مسی (لنج نمادین) در ساحل بندر کنگ می باشد که همه سال در ایام نوروز اجرا می شود.
عکاس: میلاد رفعت/مهر
