سجادتقی پور؛ اقتصاد ایران در حال سپری کردن روز‌های سخت و پر تلاطم خود است و قیمت اقلام و اجناس مصرفی در بازار با درآمد اکثریت مردم همخوانی ندارد و وضعیت معیشت هر روز از روز قبل بدتر می‌شود.
دکان اقتصاد ما کمافی سابق وابسته به نفت است و نبود برنامه ریزی‌های مدون اقتصادی و تکیه بر درآمد‌های حاصل از نفت باعث شده تا علیرغم شعار‌های بی اساس دولت‌های مختلف مبنی بر کاهش تکیه اقتصاد بر نفت عملأ چنین نباشد و با حرکت قلم بر روی کاغذ در واشنگتن یا پایتخت برخی کشور‌های اروپایی، اقتصاد کشور روانی و افسار گسیخته شود و ارز، طلا و سایر اقلام مصرفی سر به فلک می‌گذارد و این مردم هستند که باید تاوان این بی برنامه گی‌ها را پس بدهند.
تب اقتصاد در ایران با یک امضای رییس جمهوری ایالات متحده آمریکا بالا می‌رود و اقتصاد سکته می‌زند.
این روز‌ها رگ‌های قلب اقتصاد کشور گرفته و نامتوازن‌تر از گذشته می‌تپد و به مرحله ایست قلبی رسیده است.
از سوی اکثر مسولان لزوم وحدت و مقاومت در برابر آمریکا و فشار‌های سیاسی و اقتصادی از سوی ترامپ سخن رانده می‌شود.
همه میدانند ایالات متحده به دنبال لطمه زدن به منافع ما و برای ضربه زدن به نظام از هیچ کوششی دریغ نکرده و نخواهد کرد، اما چهل سال تمام مشکلات کشور از جمله مشکلات اقتصادی را به دسیسه‌های آمریکا و دشمنان ربط دادن دیگر کلیشه‌ای شده است.
چرا برخی مسئولان ما نمی‌پذیرند سهم و تقصیر آنان در بوجود آمدن مشکلات اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی کمتر از آمریکا نبوده است.
چرا نمی‌پذیرند تصمیمات، راهبرد‌ها و نگاه آنان در چهار دهه اخیر زمینه ساز اقتصاد بیمار و تک محصولی متکی به نفت برای ما بوده است.
چرا اقتصاد و بازار ما باید با شنیدن بیرون رفتن آمریکا از برجام دچار شوک سنگین شود؟
اگر بخش خصوصی در کشور ما جایگاه واقعی خود را نداشته و با هزاران مشکل روبرو است، اگر صنعت خودروسازی ما در تمامی دولت‌ها برای خود می‌برد و می‌دوزد و کسی حریف سیاست‌های ظالمانه و خودسرانه آن نمیشود، اگر سیستم بانکی کشور پر از اشکال بوده و رواج فساد‌های مالی را به همراه داشته و فقرا را فقیرتر و اغنیا را غنی ترکرده است، اگر دست کسانی در قاچاق کالا و واردات کالا‌های بی کیفیت باز است. اگر ارز مبادله‌ای ما برای خرید چوب بستنی از کشور خارج می‌شود. اگر شرکت دام و طیور ارز مبادله‌ای برای واردات موبایل می‌گیرد و به قیمت ارز آزاد به مردم می‌فروشد. اگر سیستم اقتصادی ما و فعالیت کسانی که دست در اقتصاد دارند شفاف نیست، اگر نظارت بر بازار و تعیین قیمت‌ها با ضعف اساسی روبرو است و موارد بیشمار دیگر، می‌بینیم که همه تقصیر آمریکا و دشمنان ما نبوده است؟
همین امروز که برنامه پوشالی ششم توسعه در حال اجراست از سوی کارشناسان شفاف سازی گردد آیا پنج برنامه قبلی با موفقیت کامل به اجرا درآمده است؟
برنامه اقتصادی چهار دولت اخیر ما با یکدیگر تفاوت فاحش دارند که نشان می‌دهد یک برنامه درازمدت، جامع و دقیق بعنوان سیاست‌های کلان اقتصادی نداشته ایم و دولت‌ها با نگاه کاملأ متضاد اقتصاد را تعریف و پیگیری کرده اند که همین باعث متزلزل شدن بیشتر بازار شده است و بدتر اینکه دیده ایم در دوره‌ای که اقتصاد رویه مثبت و دستاورد خوبی داشته و راه را درست رفته، با آمدن دولت بعد، به جای ادامه مسیر صحیح قبل، رویه‌ها تغییر و همه چیز از صفر شروع می‌شود.
بی شک تحریم‌های اعمال شده خارجی به خصوص ازسوی آمریکا باعث وارد آمدن ضربات سختی بر پیکر اقتصاد آسیب پذیر ما شده و ما نتوانسته ایم راه‌های مقابله با سیاست‌های اقتصادی آمریکا که در جهت فلج کردن اقتصاد ایران پی ریزی شده را فراگیریم و خنثی کنیم و تنها توانسته ایم شعار مرگ بر آمریکا سردهیم.
ساختار‌های ما دچار اشکال اساسی بوده و به نظر می‌رسد اگر در چهل ساله اخیر زیر فشار تحریم هم نبودیم وضعیت اقتصادی کشور چندان مطلوب نبود و ایران گلستان نمی‌شد.
ایران امروز بیشتر از آنچه که بیرون از مرزهایش در معرض تهدید باشد از داخل در معرض تهدیداتی است و تهدید بزرگتر از آمریکا برای ما تبعیض، بی عدالتی، افزایش فاصله طبقاتی، نبود شفافیت در هزینه‌ها و بودجه‌های دولت‌ها، اختلاس، بیکاری، رانت، عدم استفاده از ظرفیت نخبگان، دعوا‌های سیاسی و نبود منطق سیاسی و ... است.
تنها راه برون رفت از وضع موجود همگرایی مسولین کشور در غلبه بر مشکلات اقتصادی بدون در نظر گرفتن اختلافات سیاسی است چرا که این موضوع مستقیمأ با سفره خانوار و معیشت مردم در ارتباط است.
مردم مقاوم ما چهل سال است شرایط را درک کرده و با همه مشکلات اقتصادی و کم و کاستی‌ها کنار آمده اند و به آینده بهتر و بهبود وضعیت فردای خود چشم دوخته اند.
امید است مسولین کشور با رجوع به وجدان خود قدر این مردم، فرصت‌ها و منابع غنی را که در کشور داریم به خوبی بدانند و در جهت بهتر شدن وضعیت موجود و کاهش فشار‌های اقتصادی بر مردم تلاش کنند.
