آلوک کومار، معاون کمیسر پلیس گفته است: "ما یادداشت‌هایی را پیدا کرده‌ایم که به تفصیل شرح می‌دهد چگونه دست‌ها و پاها را می‌شود بست. این جزئیات کاملا مشابه وضعیت اجساد ۱۰ نفری بود که ما پیدا کردیم. این یادداشت ها بسیار مفصلند و ما در حال بررسی آنها هستیم."
جسد یازده عضو یک خانواده در روزهای اخیر در دهلی نو، پایتخت هند کشف شد که جسد ده نفر از آنها از سقف آویزان بوده است.
به گزارش بی بی سی، مرگ اعضای این خانواده توجه مردم هند را جلب کرده و سئوال‌های زیادی در باره این پرونده هنوز بی‌پاسخ باقی مانده است.
شماری از رسانه‌ها از این خانه به عنوان خانه وحشت یاد کرده‌اند.
تمام شرایط و وضعیت این قتل‌ها بسیار مرموز است.
پلیس دهلی تحقیقات خود را درباره مرگ این افراد آغاز کرده و می‌گوید به تصاویر دوربین‌های مداربسته‌ای دست یافته که فرضیه خودکشی دسته‌جمعی اعضای این خانواده را تائید می‌کند.
از اعضای این خانواده، تنها جسد یک زن هفتاد و پنج ساله روی زمین بود و بقیه از سقف آویزان بودند.
اجساد را یکی از همسایگان به نام گورچاران سینگ، کشف کرد. از آنجا که فروشگاه متعلق به این خانواده در ساعت معمول باز نشده بود همسر آقای سینگ او را برای سرکشی فرستاده بود.
هیچ نشانه‌ای از ورود به زور به خانه دیده نشده است
سینگ می گوید: "وقتی من وارد شدم تمام درها باز بود و آنها از سقف به دار آویخته شده بودند. دستان آنها بسته بود. من که با دیدن این همه جسد شوکه شده بودم با عجله به خانه رفتم و به زنم ماجرا را گفتم." پلیس متعاقبا تیمی را برای تحقیق فرستاد.
هیچ نشانه‌ای از ورود به زور به خانه دیده نشده است. هیچ چیز جا به جا نشده است. زینت آلات طلای زنان دست نخورده باقی مانده و تلفن‌های موبایل و سایر وسایل الکترونیکی هم در خانه بوده است.
تنها جکی، سگ خانواده که گفته می شود به تراس پشت بام فرستاده شده بود، زنده مانده است. همسایه‌ها گفته‌اند در طول شب صدای جکی برای اعلام خطر را نشنیده بودند.
ویدیویی که رسانه‌های هندی منتشر کرده‌اند، اعضای خانواده را در حین حمل چهارپایه و سیم‌هایی نشان می‌دهد که به گفته پلیس، از آنها برای آویزان کردن از سقف خانه استفاده شده است.
یادداشت‌های غیر عادی
ماموران تحقیق می‌گویند بر اساس یادداشت‌هایی که در این خانه به دست آمده، ممکن است این حادثه "خودکشی دسته جمعی مرتبط با مناسک مذهبی مرموز و مخفی" باشد. اگر چه هنوز احتمال جنایت منتفی نشده است و پلیس می‌گوید پرونده در دست بررسی است.
پلیس معتقد است این یادداشت‌ها در باره "آداب و اعتقادات غیرمعمول" است و ممکن است شامل برنامه ریزی خودکشی دسته جمعی باشد.
اظهار نظرهای زیادی در باره این حادثه شده و در گزارش های خبری از منزل خانواده بهاتیا به عنوان "خانه مرگ" و از یادداشت‌ها به عنوان "دستورالعمل قتل" نام برده می‌شود.
چشمان و دهان بیشتر اعضای خانواده را بسته بودند. دستان این افراد هم از پشت بسته شده بود. هنوز مشخص نیست در صورت خودکشی این افراد چطور چنین کاری کرده بودند.
زنان خانواده چهارپایه را به خانه منتقل می‌کنند
در باره این خانواده چه می‌دانیم؟
یازده نفر مورد بحث که از اعضای خانواده بهاتیا هستند عبارتند از نارایان دوی یک زن ۷۵ ساله، دخترش، دو پسرش و همسران آنها و پنج نوه ۱۵ تا ۳۳ ساله.
به جز نارایان دوی، که جسدش روی زمین افتاده بود جسد بقیه را در حالی که از سقف خانه به دار آویخته شده بودند کشف کردند.
پلیس یازده دفترچه خاطرات یافته که به گمان پلیس متعلق به لالیت بهاتیا است که جوان‌ترین پسر نارایان دوی بوده است. پلیس ظن آن را دارد که آقای بهاتیا بر این باور بوده که روح پدرش که در سال ۲۰۰۸ درگذشت، در او حلول کرده بود.
یک بازپرس تحقیقات گفته است یادداشت‌های پیدا شده به باوری اشاره می‌کنند که طبق آن افرادی که خود را آویزان کرده‌اند، احتمال دخالت نیروهای ماوراءالطبیعی برای نجات جانشان را مطرح کرده‌اند.
این خانواده در یک خانه سه طبقه در بوراری، منطقه‌ای با ساکنان قشر متوسط در شمال دهلی زندگی می‌کردند.
آنها در طبقه همکف خانه یک بقالی و یک دکان فروش تخته چند لایی را اداره می‌کردند.
مراسم تدفین اجساد ۱۱ نفر از اعضای این خانواده اخیرا برگزار شد
همسایه‌های این خانواده می‌گویند اعضای خانواده در محل فعال بودند. آنها از این خانواده به عنوان افرادی "مذهبی، شاد و تامین از نظر مالی" یاد کرده‌اند.
پریانکا، بزرگ‌ترین نوه خانواده که ۳۳ سال داشت، دو هفته پیش نامزد کرده بود. جشن بزرگی برای این نامزدی در محل برگزار شده بود و بسیاری از اهالی محل هم دعوت شده بودند. او هم یکی از افرادی است که جسدش پیدا شده است.
تی پی شارما، یکی از این همسایگان، به بخش هندی بی‌بی‌سی گفت: "آنها با هیچکس مشکلی نداشتند. هیچوقت ندیدیم آنها دعوا کنند."
به گفته یکی از خویشاوندان، از آنجا که "آنها همواره می‌خواستند به دیگران کمک کنند" چشم‌های مقتولین به یک "بانک چشم" اهدا شده است.
آیا ممکن است فرضیه "معنوی و روحی" حقیقت داشته باشد؟
به گفته خبرگزاری پی تی آی هند، در یکی از یادداشت‌های کشف شده نوشته شده: "جسم انسان موقتی است و شخص می‌تواند با پوشاندن دهان و چشمان بر ترس غلبه کند."
آلوک کومار، معاون کمیسر پلیس گفته است: "ما یادداشت‌هایی را پیدا کرده‌ایم که به تفصیل شرح می‌دهد چگونه دست‌ها و پاها را می‌شود بست. این جزئیات کاملا مشابه وضعیت اجساد ۱۰ نفری بود که ما پیدا کردیم. این یادداشت ها بسیار مفصلند و ما در حال بررسی آنها هستیم."
به گفته پلیس این یادداشت‌ها حاکی از آن است که انجام این "مراسم مذهبی" به "موکشا" که کلمه سانسکریت برای رهایی و نجات است و در یادداشت ها چندین بار به آن اشاره شده، منتهی خواهد شد.
همسایه‌ها که خانواده بهاتیا را بسیار مذهبی توصیف کرده‌اند، گفته‌اند هیچ نشانه‌ای مبنی بر این که این خانواده عضو فرقه‌ای بودند، مشاهده نکرده بودند.
سوجاتا بهاتیا، دختر دیگر نارایان دوی که جای دیگری زندگی می‌کند به خبرگزاری پی تی آی. گفت: "من باور نمی‌کنم که آنها خودکشی کرده باشند. همه آنها خیلی خوشحال بودند. خانواده‌ام را یک نفر به قتل رسانده و پلیس باید او را پیدا کند."
گروه‌های تلویزیونی نیز ظاهرا در جستجوی سرنخ این مرگ‌ها به محله بوراری، هجوم برده‌اند
این مرگ‌ها و مرموز بودن آن سبب شد که رسانه‌های هند به سرعت عناوین خبری خود را به این حادثه اختصاص دهند. توجه رسانه‌ها به این خبر همچنان ادامه دارد.
شبکه‌های خبری هند، عکس‌ها و ویدیوهای این خانواده را که در رسانه های اجتماعی دیده‌اند منتشر کرده‌اند. یکی از آنها مربوط به رقص دسته‌جمعی خانواده در جشن نامزدی پرییانکاست.
گروه‌های تلویزیونی نیز ظاهرا در جستجوی سرنخ این مرگ‌ها به محله بوراری، هجوم برده‌اند. مشاهده ۱۱ لوله که از یکی از دیوارهای خانه بیرون زده، عده‌ای را گیج و حیران کرده. به نظر می‌رسد آنها معتقدند این که تعداد لوله‌ها برابر با شمار قربانیان است، امری تصادفی نیست.
