فرارو- اگر ورزشگاه آزادی را ورزشگاهی ۸۰ هزار نفره درنظر بگیریم و قید افسانه ۱۰۰ هزار نفره بودن این ورزشگاه را بزنیم، حضور ۸۰۰ تماشاگر زن در بازی فینال پرسپولیس و کاشیما، یعنی یک‌صدم تماشاگران این ورزشگاه در بازی فینال را زنان ایرانی تشکیل می‌دادند.
در بین ۸ هزار تماشاگر ژاپنی، احتمالا بیش از ۸۰۰ زن حضور داشتند، ولی باتوجه به اشتیاق شدید و عمیق بخش قابل‌توجهی از زنان و دختران جامعه ایران برای حضور در ورزشگاه‌های فوتبال، انصاف باید داد که اختصاص فقط ۸۰۰ صندلی به زنان ایرانی در این بازی، کافی نبود.
به گزارش اعتماد، به ویژه اینکه بخشی از این بانوان هم خانواده مقامات ورزش کشور یا خانواده اعضای جامعه فوتبال بودند. نکته انتقادی دیگر اینکه، در جریان پخش مسابقه پرسپولیس و کاشیما، کارگردان تلویزیونی تقریبا حتی یک نما هم از تماشاگران زن نشان نداد تا ما دل‌مان خوش باشد که ۸۰۰ زن ایرانی در بین این هشتاد هزار نفر مشغول تماشای مسابقه فینالند.
در مجموع ورزشگاه چهره و صوتی کاملا مردانه داشت. اما چه خوب است که مطالبه قشر مهمی از جامعه را هم، حقیقتا محقق کنیم و چشم‌مان صرفا به ملاحظات و خواسته‌های فیفا نباشد. با این حال نیمه پر لیوان را هم باید دید. دولت روحانی در بازی ایران و بولیوی برای اولین‌بار زنان را، ولو به شکل محدود، وارد ورزشگاه آزادی کرد. در آن بازی فشار فیفا در کار نبود و تصمیم دولت، تصمیمی همسو با مطالبات رای‌دهندگان به حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۶ بود.
نکته دوم اینکه، تماشاگران مرد هنگام ورود زنان تماشاگر به ورزشگاه آزادی، رفتار بسیار شایسته‌ای از خود بروز دادند. اینکه مردان تماشاگر برخاستند و زنان را تشویق کردند، رفتاری مدنی و مطابق با ارزش‌های فرهنگ ایرانی و اسلامی بود. نکته سوم اینکه، دو بار حضور زنان ایرانی در ورزشگاه آزادی در هفته‌های اخیر، قطعا نشان‌دهنده تصمیمی مهم در لایه‌های مهم تصمیم‌گیری در این کشور است و آن اینکه، قرار است تدریجا باب ورود زنان به ورزشگاه‌ها گشوده شود.
حتی اگر این حضور کم و بیش کنترل شده باشد، باز وجودش به ز. عدم. کمتر تحول مهمی یک‌شبه صورت می‌گیرد. کار جهان غالبا بر مدار تدریج سیر می‌کند و همین که ما ببینیم تدریجا به سمت گشایش و تسامح بیشتر در حال حرکتیم، می‌توانیم به آینده امیدوار باشیم و به لحاظ روحی تسلیم کسانی نشویم که مدام بر طبل یأس می‌کوبند و فردا را تیره و تار ترسیم می‌کنند.
گام‌های مثبت کوچک را باید قدر بدانیم و در آرزوی برداشتن گامی بزرگ، از رفتن بازنمانیم یا خدای نکرده، عقبگرد نکنیم.
عکسها از: مهر و ایرنا
عشق است استقلال
مشکل مردم رفتن یه عده بچه پولدار مرفه بی درد به آزادی است؟!!!
یه عده بیچاره به نون شبش هم محتاجه!