محمد صادق جوادی حصار فعال سیاسی اصلاح‌طلب در یادداشتی در روزنامه آرمان، نوشت: روز گذشته سیدابراهیم رئیسی تولیت آستان قدس رضوی در جمع دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی تهران از رئیس‌جمهور نشدن خود ابراز خوشحالی کرد و گفت: «
خدا رحم کرد که ما رئیس‌جمهور نشدیم که دلار بشود 5000 تومان!» اگر ایشان به ریاست جمهوری می‌رسید، قیمت دلار بیش از نرخ اعلامی توسط ایشان بود!
آقای رئیسی لابد خوشحال هستند، دوره‌ای رئیس‌جمهوری ایران شوند که قیمت دلار نرخ کنونی نباشد. شاید از این جهت ابراز رضایت دارند که خودشان گرفتار چنین اوضاعی نیستند و آقای حسن روحانی مسئولیت دارند. اما اینکه اگر آقای‌رئیسی در انتخابات سال گذشته پیروز می‌شدند، چه دستاوردهایی می‌توانستند کسب کنند و آیا خطری متوجه ایران می‌شد یا خیر باید مقایسه‌ای صورت گیرد. اکنون یک توافق بین‌المللی انجام شده و قطعنامه‌ای هم سازمان ملل وضع کرده است که تمام قطعنامه‌های صادره علیه جمهوری اسلامی ایران را ملغی اعلام کرده است.
این قطعنامه 1+5 و سایر کشورها را ملزم کرده است تا با ایران در حوزه هسته‌ای همکاری داشته باشند. اگر آقای رئیسی شخص اول اجرایی کشور می‌شدند، قطعا آقای قالیباف هم به مقام معاونت اولی می‌رسیدند و تیم همراه و همکار رئیس‌جمهور، وزرا و نزدیکان آقای احمدی‌نژاد و دوستان آقای جلیلی می‌بودند.
و در کابینه به عنوان معاون، وزیر و یا مشاور به خدمت گرفته می‌شدند و در امور هسته‌ای و سیاست خارجی و نحوه تعامل با جهان، به آقای رئیسی مشاوره می‌دادند. وقتی که آقای دونالد ترامپ از برجام خارج می‌شود و ایران را به دلیل اجرا و پایبندی به برجام مورد مؤاخذه قرار می‌دهد و تحت فشار می‌گذارد، احتمالا آقای رئیسی هم به سخنان و عقاید خود جامه عمل می‌پوشاندند؛ یعنی به برجام تن نمی‌دادند.
اکنون که به ظاهر روسیه و چین در کنار ایران هستند، کشور در وضعیت کنونی قرار دارد، حال اگر در برابر فشار تحریم‌های ترامپ، چین و روسیه و اتحادیه اروپا و غیره هم با ایران همکاری نمی‌کردند و در جبهه ترامپ قرار می‌گرفتند، در چنین شرایطی چه وضعی حاکم می‌شد؟ این مسائل را به لحاظ امنیت ملی و منافع ملی حتما آقای رئیسی می‌داند. اکنون که تیم مذاکره کننده و برخی گروه‌های داخلی هنوز به برجام معتقدند، وضع چنین است.
حال اگر همه غرب و متحدان ظاهری ایران علیه کشور، دست همراهی و همکاری به ترامپ می‌دادند، ایران در چه شرایطی قرار می‌گرفت؟ فهم این مسائل برای افرادی که با مقولات امنیت ملی آشنایی دارند، چندان سخت نیست.
لذا سخنانی که آقای رئیسی بیان کردند و تعریضاتی که متوجه دولت روحانی کردند، تا حد زیادی منطبق با نگاه سیاسی ایشان است. البته حتما آقای رئیسی در عمل، نظرات و مصوبات شورای عالی امنیت ملی و نظرات مقام معظم رهبری در رابطه با مباحث مربوط به منافع ملی را خواهند پذیرفت. نظرات رهبر معظم انقلاب و شورای عالی امنیت ملی در رابطه با توافقنامه برجام و شیوه رفتار و مواجهه دولت با مناسبات بین‌المللی، مؤید یکی بودن و همراه بودن با عملکرد دولت است.
بنابراین هجمه وارد کردن و موضع‌گیری‌های تند و از اساس عملکردهای مثبت دولت در سیاست خارجی را نفی کردن، چندان منصفانه به نظر نمی‌رسد. اما تصور می‌شود، هرگاه دولت از یک نقطه قوتی در مناسبات داخلی و بین‌المللی برخوردار می‌شود و یا موقعیت ایران را در مناسبات منطقه‌ای تقویت می‌کند، رفتارهای هماهنگ و متحد بین مخالفان و منتقدان دولت شکل می‌گیرد که این امر جای سؤال دارد. بنابراین وقتی دولت در جهت استحکام منافع ملی و منطقه‌ای کشور گام برمی‌دارد، امثال آقایان رئیسی و جلیلی با مواضع و سخنانی، سعی در مطرح کردن ایده خودشان داشته و تلاش می‌کنند که سخنانشان شنیده شود. اما می‌دانیم که مواضع این افراد در تاریخ ثبت می‌شود. 
