فرارو- مهم ترین بازی هفته هفدهم لیگ برتر انگلیس دیشب در ورزشگاه آنفیلد برگزار شد، جنگی که دویست‌و‌یکمین نبرد تاریخ لیورپول و منچستریونایتد بود.
لیورپول که پیش از این هفته در صدر جدول لیگ برتر قرار داشت در خانه یونایتد را تحت فشار گذاشت، اما یکی پس از دیگری داوید دخئا و مدافعان مهمان فرصت‌ها را می‌گرفتند.
بیشتر بخوانید: لیورپول - منچستریونایتد؛ بجنگ تا قهرمان بمانی
تلاش‌های لیورپول دقیقه ۲۴ نتیجه داد و پاس فوق‌العاده فابینیو را سادیو مانه در موقعیت تک‌به‌تک با دخئا تبدیل به گل کرد. پیش از این گل مثلث لیورپول متشکل از صلاح، مانه و فیرمینو هیچ‌گاه گل یا پاس‌گل برابر یونایتد ثبت نکرده بودند.
اما برتری لیورپول با یک اشتباه مرگبار از آلیسون بر باد رفت. دقیقه ۳۳ ارسال روملو لوکاکو را سنگربان برزیلی لیورپول مهار کرد، اما توپ به زانوی او برخورد کرد و جلوی پای جسی لینگارد افتاد تا او هم کار را به تساوی بکشاند که نتیجه پایانی نیمه اول هم همین نتیجه یک-یک بود.
نیمه دوم هم با فشار لیورپول شروع شد و مورینیو اتوبوس همیشگی‌اش را برای کسب امتیاز از نبرد آنفیلد جلوی دروازه خودی چیده بود. در چند مرحله هم دخئا شوت‌های بازیکن‌های لیورپول را گرفت و مانع گلزنی فیرمینو و فابینیو شد.
دقیقه ۷۳ سرانجام لیورپول توسط ژردان شکیری دروازه یونایتد را باز کرد. ارسال مانه را دخئا برگشت داد و در برگشت ستاره سوئیسی گلزنی کرد.
شکیری که تعویض طلایی کلوپ بود دقیقه ۸۰ هم قدر پاس فیرمینو را دانست و با شوتی که به پای بایی برخورد کرد گل سوم را به ثبت رساند.
منچستری‌ها نتوانستند گل‌های خورده را جواب بدهند تا طلسم پیروز نشدن لیورپول در لیگ برتر برابر رقیب دیرینه با برد ۳ بر یک در آنفیلد شکسته شود.
لیورپول با این پیروزی ۴۵ امتیازی شد و بالاتر از منچسترسیتی ۴۴ امتیازی در صدر باقی ماند. منچستریونایتد هم با ۲۶ امتیاز در رده ششم جدول جای گرفت.
خیانت بازیکنان منچستر!
مورینیو گفت: "لیورپول تیمی قدرتمند است، اما زمان دریافت و سبک گل‌های به ثمر رسیده آنها در نیمه دوم شرایط را برای ما دشوار ساخت. شرایط در ۲۰ دقیقه ابتدایی بسیار دشوار بود و ما نمی‌توانستیم برابر فشار حملات آنها مقابله کنیم، اما بعد از آن ما موفق به کنترل آرامش خود و جریان بازی شدیم.
مدافعان مرکزی آنها ضرباتی می‌زدند که به سمت سکو‌ها می‌رفت و این مقطعی از بازی بود که لیورپول ناامید شده بود و ما کنترل بر مسابقه داشتیم. اما در ادامه شقیری موفق به زدن ۲ گل شد که با توجه به انحراف توپ‌ها او مهارش دشوار بود.
اگر علاقمندید در مورد خوش شانسی حرف بزنید بهتر است در مورد گل دوم و سوم لیورپول صحبت کنید. قهرمانی؟ قطعا خیر، اما ما هنوز هم می‌توانیم در جمع ۴ تیم برتر جدول قرار بگیریم. بهترین حالت برای ما چهارم شدن است، اما ابتدا باید به رتبه پنجم و بعد به مقام چهارمی فکر کنیم.
موینیو در پاسخ به این سوال که آیا فکر می‌کنید بازیکنان از همه توان خود برای شما بهره نمی‌گیرند گفت: یعنی می‌گویید بازیکنانم خیانتکار هستند؟ این نظر شماست، اما من بازیکنانم را صادق می‌دانم، زیرا آنها از تمان توان خود بهره می‌برند، اما اگر اینگونه نباشد شما می‌توانید آنها را خیانتکار بخوانید.
بازیکنانم در زمین همه کار کردند و نباید قدرت فیزیکی لیورپول را با ما مقایسه کرد. همچنین تا زمان گل سوم لیورپول ما همچنان در جریان بازی بودیم. بازیکنان لیورپول با سرعت ۲۰۰ مایل در ساعت می‌دویدند و من حتی از این که رابرتسون را نگاه می‌کردم، خسته می‌شدم، زیرا او با سرعت ۱۰۰ مایل در دقیقه می‌دوید. لیورپول شایسته پیروزی بود، اما پذیرش باخت برای من و بازیکنانم با توجه به تلاشی که کردیم دشوار بود.
ما مصدومان زیادی داشتیم و در طول هفته از ترکیب اصلی خود خبر نداشتیم. حریف ما ۶ یا ۷ بازیکن در اختیار دارد که از نظر فیزیکی با بازیکنان ما قابل مقایسه نبودند. لیورپول را با پورتوی سال ۲۰۰۴ خودم مقایسه می‌کنم، چون آنها در انتقال از دفاع به حمله بهترین هستند و مثل یک سگ می‌جنگند. ما با سیتی و لیورپول و چلسی در خانه رقبا بازی کردیم و در دور برگشت در اولدترافورد بازی خواهیم کرد و من ناامید نیستم.
مورینیو درباره نیمکت نشینی پوگبا هم گفت: من از عملکرد نمانیا ماتیچ، جسی لینگارد و آندره هررا راضی بودم.
نکته جالب در مورد لیور پول و منچستر
خیلی مهم است که به خاطر داشته باشیم، تمام درگیری ها، بنر‌های توهین آمیز و شعار‌های زشت، درگیری‌های شدید ۱۹۸۶، توهین نژادپرستانه لوئیس سوارز به پاتریس اورا و کمپینی برای توضیح آن، صحبت از اینکه همیشه حق با باشگاه من است، باعث نشده تا هویت هواداران با تنفر گره خورده باشد یا حداقل همیشه اینگونه نبوده است.
هیچ کدام از این دو شهر، برای بزرگ نشان دادن خود نیازی به مقایسه با دیگر شهر نمی‌دیدند، ولی چیزی که باعث شده در چندین دهه اخیر، رقابت این دو انقدر آتشین شود، این بوده که یک باشگاه، دوره‌ی نسبتا طولانی موفقیت را طی می‌کند و باشگاه دیگر در همان دوره، روز‌های خوبی را سپری نمی‌کند.
منچستریونایتد ۲۶ سال موفق به کسب قهرمانی لیگ برتر نشد و لیورپول نیز در حال حاضر ۲۸ سال است که جام قهرمانی را لمس نکرده و همین موضوع، باعث شده تا در دوره‌ای که یک تیم موفق و دیگری ناموفق بوده، رقابت بین آنها تلخ شود.
می‌توان هزاران مورد از صحبت‌ها یا بنر‌هایی را در ورزشگاه نام برد که هویت و ذات باشگاه حریفش را هدف قرار داده است. نکته جالب‌تر این است که وقتی یکی از این باشگاه‌ها دوره موفق خود را شروع می‌کند، دیگری شروع به تمسخر آن کرده و مدعی می‌شود که تیم موفق تر، با ثبات‌تر و با تعداد بیشتری هوادار، تعداد بیشتری جام و تعداد کمتری هوادار کاغذی دارد.
مورینیو: دستمایه تمسخر آنفیلد
خواسته لیورپولی ها؛ لطفا مورینیو را اخراج نکنید!
وقتی مربی‌ای دستمایه تمسخر می‌شود یعنی به پایان کارش نزدیک شده، حالا هر کسی که می‌خواهد باشد؛ بنابراین باید منتظر بمانیم و ببینیم سرود کنایه‌آمیز هواداران لیورپول در آخرین دقایق بازی دیشب تیم‌شان مقابل منچستر یونایتد، «مورینیو را اخراج نکنید!»، چه تاثیری در سرنوشت این مربی پرتغالی خواهد گذاشت. این سرود یادآوری بود از آوازی که هواداران رقبای آرسنال در سال‌های آخر دوران آرسن ونگر سر می‌دادند: «ما می‌خوایم تو بمونی!».
به گزارش آی اسپورت، اما سرمستی لیورپولی‌ها نه فقط از کیفیت بالای تیم خودشان، بلکه همچنین از ناباوری سقوط یونایتد تا این سطح بود. لحظاتی قبل از این اتفاق، دوربین تلویزیونی نمایی بسته از اد وودوارد، مدیر باشگاه، را به تصویر کشید که در حال حرف زدن با سر بابی چارلتون، اسطوره شیاطین سرخ بود. می‌توان تصور کرد وودوارد در این دیالوگ کوتاه از لذتی که از بازی تیمش می‌برده حرف نزده، اما به همان اندازه تصور اینکه او حرف از اخراج مورینیو زده باشد هم سخت است.
تصمیم نهایی درباره سرنوشت مورینیو البته با وودوارد نیست، گرچه اوست که باید در نهایت یک روز این خبر را به مربی‌اش اعلام کند. این تصمیمات را مالکین آمریکایی باشگاه، یعنی خانواده گلیزر، ساکن فلوریدا، می‌گیرند، به خصوص جوئل گلیزر، یکی از رئسای هیات مدیره که هر روز با وودوارد در تماس است و به گزارش‌های او از وضعیت تیم، داخل و خارج زمین، گوش می‌دهد.
وضعیت خارج از زمین همچنان بدون مشکل به راه همیشگی و درآمدزایش پیش می‌رود. وضعیت خود فوتبال، اما حالا به جایی رسیده که اختلافی ۱۹ امتیازی بین یونایتد و لیورپولِ صدرنشین ایجاد شده، اتفاقی که در ۴۶ اخیر بی‌مانند بوده. یونایتدِ مورینیو حالا ۱۱ امتیاز هم با رده چهارم جدول و رسیدن به سهمیه چمپیونز لیگ فاصله دارد و در ۱۷ بازی ابتدایی این فصل ۲۹ بار دروازه‌اش باز شده، یعنی یکی بیشتر از کل گل‌های خورده فصل پیش.
نکته مهم دیگر به هم خوردن رابطه مورینیو و بزرگ‌ترین ستاره تیمش است. پل پوگبا که سال ۲۰۱۶ به عنوان گرانقیمت‌ترین فوتبالیست جهان از یوونتوس به یونایتد بازگشت، در سه بازی اخیر تیمش در لیگ جایی در ترکیب اصلی نداشته و در دو بازی اخیر حتی به عنوان بازیکن ذخیره هم به زمین نرفته، چراکه مورینیو به ترکیب جسی لینگارد و آندر هررا و نمانیا ماتیچ در مرکز خط میانی برای مقابله با لیورپول اعتقاد بیشتری دارد. حتی وقتی بین دو نیمه مورینیو یک هافبک دیگر را هم به زمین فرستاد، او ماروان فلینی بود، نه پوگبا.
پس وودوارد امروز در گزارشش به گلیزر خبر خوب چندانی نخواهد داشت. یونایتد مقابل لیورپول از هر نظر ضعیف‌تر بود، تیمی به رهبری مورینیو همینطور به افت خودش ادامه می‌دهد، مربی‌ای که این روز‌ها به نظر می‌رسد بیشتر ترجیح می‌دهد از موفقیت‌های گذشته‌اش با تیم‌های دیگر حرف بزند.
یونایتد در مقطع آخر دسامبر و دو هفته سنگین‌اش، باید مقابل کاردیف، هادرزفیلد، بورنموس و نیوکاسل به زمین برود. روی کاغذ این چهار بازی فرصتی عالی برای مورینیو و تیمش است که ۱۲ امتیاز بگیرند و سر و سامانی به وضعیت‌شان در جدول بدهند. اما با توجه به وضعیتی که این تیم پیدا کرده، هرکدام از این بازی‌ها می‌تواند یک فاجعه دیگر با خودش برای پرافتخارترین باشگاه تاریخ فوتبال انگلیس به همراه بیاورد.
تیم مورینیو حالا حتی از تیم دیوید مویز و لویی ون گال هم پایین‌تر رفته. اما آیا باشگاه حاضر است تصمیمی که باید را بگیرد؟ تاریخ نشان می‌دهد که جواب این سوال منفی است.
مویز با اینکه خیلی زود، اندکی بعد از اینکه جانشین سر الکس فرگوسن شد، به وضوح نشان داد آمادگی چنین شغل بزرگی را ندارد، ۱۰ ماه روی نیمکت یونایتد باقی ماند و فقط وقتی اخراج شد که دیگر به لحاظ ریاضی امکان چهارم شدن یونایتد وجود نداشت. فوتبالی که یونایتد با ون گال بازی می‌کرد، که قطعا رزومه قابل توجه‌تری از مویز داشت، هم کسالت‌بار و غیر قابل قبول بود. تا اینکه این مربی هلندی هم بعد از فتح جام حذفی، و به خاطر از دست دادن سهمیه چمپیونز لیگ اخراج شد.
هر دوی مویز و ون گال باید خیلی زودتر از این‌ها کنار می‌رفتند، اما همانطور که گری نویل دیشب بعد از بازی گفت، مشکل باشگاه وقتی مربی‌اش نیست، بلکه مدیرانی است که هیچ دانش و آگاهی‌ای از فوتبال ندارند و صرفا تاجر هستند. البته که معمولا در هیچ باشگاهی به یک باره مربی و مدیرش کنار نمی‌روند. آخرین باری که این اتفاق در یونایتد افتاد به سال ۲۰۱۳ برمی‌گردد، وقتی سر الکس و دیوید گیل با هم باشگاه را ترک کردند و ببینید نتیجه‌اش چه شد.
پس اگر قرار باشد رویکرد باشگاه نسبت به مویز و ون گال، در مورد مورینیو هم ادامه پیدا کند، یونایتدی‌ها باید چهار ماه دیگر او را تحمل کنند، مربی‌ای که برای تغییر چهره‌ای که اخیرا از خودش ساخته باید دست از این بهانه‌گیری‌ها بر دارد. نیاز یونایتد، اما چیست؟ اخراج مورینیو.
اعتراف تلخ مورینیو پس از شکست برابر لیورپول
ژوزه مورینیو اعتراف کرد دیگر منچستریونایتد شانس قهرمانی ندارد و حتی برای رسیدن به لیگ قهرمانان هم کار سختی خواهد داشت.
گری نویل: اخراج مورینیو؟ فکر می‌کنم این اتفاق بیفتد
گری نویل، کاپیتان سابق منچستریونایتد، از مدیران این باشگاه به دلیل عملکرد مبتدیانه شان در مورد آینده ژوزه مورینیو انتقاد کرد.
به گزارش ورزش سه، او به خبرنگاران گفت:" آیا مورینیو خواهد رفت؟ فکر می‌کنم این اتفاق می‌افتد. ترجیح من این است که این اتفاقات همیشه در پایان فصل رخ بدهد، اما هیئت مدیره خیلی مبتدی است و این باورنکردنی است.
تمدید قرارداد او، در حالی که می‌دانند دوران حضور او در یک باشگاه سه ساله است، شگفت انگیز بود. از اولین دقیقه‌ای است که او تمرینات پیش فصل را آغاز کرد، مشخص بود که می‌خواهد برود و باشگاه از کنترل خارج شد.
هیچ کسی بالاتر از او، نمی‌تواند او را کنترل کند. نمی‌دانند با او چه کنند. نمی‌دانند به او چه بگویند. نمی‌دانند او در هر کنفرانس مطبوعاتی چه می‌گوید. اخراج او در حال حاضر، هزینه زیادی دارد.
آیا آنها قصد دارند مربی‌ای که می‌خواهند را به خدمت بگیرند؟ اصلا آسان نیست. آنها باید همه چیز را از نو شروع کنند. "
