چند سال پیش حق بیمه‌ی کارگران ساختمانی با رقم ۲۱۵۰۰ تومان آغاز شد؛ با این اتفاق، روزنه‌های امیدی هر چند کوچک در دل کارگران باز شد که شاید ناامیدی آن‌ها را نسبت به آینده تا حدی کاهش داد. در آن زمان، طرح بیمه‌ی کارگران ساختمانی با استقبال بی‌نظیر کارگران روبرو شد.
سامان میرکی از تعلل در لغو افزایش حق بیمه کارگران ساختمانی انتقاد کرد و گفت: اگر مصوبه افزایش لغو نشود، کارگران ساختمانی نخواهند توانست به بیمه‌پردازی ادامه دهند.
سامان میرکی (عضو انجمن صنفی کارگران ساختمانی سنندج) در گفتگو با ایلنا، با اشاره به افزایش حق بیمه کارگران ساختمانی و تعلل مسئولان تامین اجتماعی در لغو این افزایش می‌گوید: چند سال پیش حق بیمه‌ی کارگران ساختمانی با رقم ۲۱۵۰۰ تومان آغاز شد؛ با این اتفاق، روزنه‌های امیدی هر چند کوچک در دل کارگران باز شد که شاید ناامیدی آن‌ها را نسبت به آینده تا حدی کاهش داد. در آن زمان، طرح بیمه‌ی کارگران ساختمانی با استقبال بی‌نظیر کارگران روبرو شد.
وی ادامه می‌دهد: در آغاز اجرای طرح بیمه‌ی کارگران فصلی، کمتر کسی فکر می‌کرد که بذل و بخشش صاحبان سرمایه نسبت به کارگران دارای تاریخ مصرف بوده و امتیاز مذکور آرام آرام از او بازسِتانده خواهد شد. با گذشت چند سال از آغاز طرح بیمه، امید‌های اولیه‌ی کارگران جای خود را به تردید‌ها و تشویش‌هایی سنگین و نامعلوم سپرده و زندگی آنان بر سراشیب سقوط قرار گرفته است؛ چراکه افزایش حق بیمه، بیش از هر زمان دیگری کارد را به استخوان طبقه‌ی کارگر رسانده و هستی آنان را در معرض نابودی قرار داده است.
این فعال کارگران ساختمانی می‌افزاید: در نهایت امسال بدون در نظر داشتن شرایط اَسَفبار زندگی طبقه‌ی کارگر، حق بیمه را با افزایش ۵۰درصدی به حدود ۱۵۳۰۰۰ تومان افزایش داده و شرایط به مراتب سخت‌تر و سنگین‌تری را به گُرده‌ی کارگران فصلی تحمیل نموده‌اند و عملاً امکان ادامه‌ی بیمه را با وجود عدم تمکین مالی از آنان سلب نموده‌اند.
به گفته‌ی میرکی، در چنین شرایطی و با وجود وخاومت اوضاع اقتصادی، کارگر نه تنها از پرداخت حق بیمه‌ی ۱۵۳۰۰۰ تومانی عاجز بوده، بلکه از تامین مایحتاج ابتدایی زندگی خود نیز ناتوان است و هر روز ناظر کوچک‌تر شدن سفره‌ی خانواده‌ی خود خواهد بود.
او در پایان ضمن تاکید بر لزوم حذف افزایش حق بیمه، خواستار ایجاد اشتغال شایسته برای کارگران ساختمانی و همچنین برخورداری این کارگران از بیمه بیکاری شد.
