این موضوع وقتی تامل‌برانگیز می‌شود که وضعیت بغرنج مالیه شهر و نیز نیاز مبرم مترو به تزریق بودجه برای تکمیل خطوط ۶و۷ مرور شود. افزون بر این فرسودگی نیمی از ناوگان در حال سرویس اتوبوسرانی و کمبود دست‌کم ۳هزار اتوبوس علاوه بر این ناوگان نیمه‌فرسوده، اهمیت مدیریت بهینه منابع مالی را آشکارتر می‌کند.
پل تقاطع غیرهمسطح بزرگراه چمران با خیابان ولنجک در محدوده منطقه یک تهران که به امید بهبود وضعیت ترافیک این منطقه پیش از شروع فصل پرترافیک پاییز افتتاح شد، به دومین تجربه تلخ ترافیکی شهرداری تهران پس از افتتاح پل صدر تبدیل شده است.
به گزارش دنیای اقتصاد، پیروز حناچی، شهردار تهران روز گذشته و در جریان بازدید از پروژه زیرگذر گیشا که قرار است در اسفند ماه افتتاح شود، با پرسش خبرنگاران درباره ترافیک سنگین ناشی از بهره‌برداری از پل سواره‌رو بزرگراه شهید چمران – ولنجک روبه‌رو شد و این طور پاسخ داد: از زمانی که پل تقاطع غیرهمسطح بزرگراه شهید چمران و اتصال آن به بلوار رشیدالدین فضل‌الله افتتاح شد با توجه به حجم بالای خودروهایی که از روی این پل حرکت می‌کنند، در خیابان مقدس اردبیلی (زعفرانیه) ترافیک سنگین‌تر شده است که همکاران ما تلاش می‌کنند این مشکل را حل کنند.
عملیات احداث این تقاطع غیرهمسطح پیش از استقرار شهردار کنونی تهران در ساختمان بهشت آغاز شده بود و قرار بود دسترسی میان خیابان ولنجک و جهت جنوبی بزرگراه شهید چمران را برقرار کند و به این ترتیب به تخلیه بار ترافیک خیابان ولنجک در ساعات پیک کمک کند. اما آن‌طور که مسوولان شهرداری منطقه یک اعلام کرده‌اند، ۹۰ درصد از عملیات اجرایی این پروژه و پیوست همراه آن یعنی طرح تعریض باند جنوبی بلوار رشیدالدین فضل‌الله از بهمن سال گذشته به بعد صورت گرفته است.
با تلاش مسوولان شهری برای آماده‌سازی این پروژه، تقاطع غیرهمسطح ولنجک – شهید چمران ۳۰ شهریور امسال یعنی دو روز قبل از شروع ماه پرترافیک مهر افتتاح شد تا به واسطه آن، از میزان ترافیک در روزهای شروع سال تحصیلی جدید کاسته شود. اما برخلاف انتظار مسوولان شهری، این پل نه تنها ترافیک‌زدا نبود، بلکه به یک معبر ترافیک‌زا تبدیل شد. مدیران شهری در دو سال سپری شده از دوره کنونی بارها از رویکرد مدیریت شهری پیشین که فرش قرمز گستردن زیر چرخ خودروهای شخصی را با جدیت دنبال کرد و منابع شهر را به جای اینکه با اولویت توسعه حمل و نقل عمومی به ویژه مترو هزینه کند، به اجرای پروژه‌های بزرگراهی که مصرف‌کننده اصلی آن استفاده‌کنندگان از خودروی شخصی هستند، اختصاص داد، انتقاد کرده‌اند. آنها با اشاره به اینکه بزرگراه طبقاتی صدر هم نتوانسته بار ترافیک تراز همسطح این بزرگراه را بکاهد، این قبیل پروژه‌ها را غیرضروری توصیف کردند، اما در عمل به نظر می‌رسد از اجرای این پروژه‌ها حذر نکرده‌اند. تقاطع غیرهمسطح موسوم به پل ولنجک اگرچه با احتساب رمپ‌ها ۳۳۸ متر طول دارد و به لحاظ مقیاس طولی با مسیر حدود ۶کیلومتری بزرگراه طبقاتی صدر قابل مقایسه نیست، اما از این بابت که پروژه‌ای در خدمت تردد راحت‌تر خودروهای شخصی است، با ابرپروژه مدیران شهری پیشین تهران ویژگی یکسانی دارد و آن صرف هزینه برای کاهش ترافیک به نفع خودروسواران است.
در نخستین روزهای افتتاح این پروژه ترافیک در محدوده معابر اطراف به حدی افزایش یافت که پلیس ناگزیر به انسداد موقت این معبر شد تا اینکه پس از کش و قوس‌ها مقرر شد از روز گذشته با تمهیداتی برای مدیریت ویژه ترافیک این منطقه، پل ولنجک به‌صورت ۲۴ ساعته میزبان خودروسواران باشد. با این حال انسداد موقت پل و اذعان روز گذشته شهردار تهران به تشدید ترافیک تحت تاثیر افتتاح پل ولنجک نشان می‌دهد تجربه تلخ پل صدر در این دوره مدیریت شهری و با وجود تصدی مسوولیت اداره شهر توسط مدیرانی که به سیاست‌های ترافیکی دوره گذشته انتقاد داشته‌اند، تکرار شده است.
این موضوع وقتی تامل‌برانگیز می‌شود که وضعیت بغرنج مالیه شهر و نیز نیاز مبرم مترو به تزریق بودجه برای تکمیل خطوط ۶و۷ مرور شود. افزون بر این فرسودگی نیمی از ناوگان در حال سرویس اتوبوسرانی و کمبود دست‌کم ۳هزار اتوبوس علاوه بر این ناوگان نیمه‌فرسوده، اهمیت مدیریت بهینه منابع مالی را آشکارتر می‌کند.
در این شرایط این انتظار که منابع مالی شهرداری به بهانه نیمه‌تمام ماندن پروژه‌های بزرگراهی و تقاطع‌های سواره‌رو، صرف عرصه دادن به خودروها نشود، بی‌جا نیست.
