سازمان بین المللی گردشگری "لونلی پلَنِت" (سیاره تنها) از الجزایر، از عربستان سعودی، پاکستان، ایران، قزاقستان، ازبکستان، بوسنی و هرزگوین، روسیه، اتیوپی و آذربایجان، به عنوتن ۱۰ مقصد برتر گردشگری ماجراجویانه در جهان یاد کرد.
پایگاه خبری-تحلیل انگلیسی "میدل ایست آی" روز شنبه با استناد به بررسی تیم‌های کارشناسی گردشگری این سازمان بین المللی و چند سازمان بین المللی دیگر از جمله "انجمن بین المللی گردشگری با کوله پشتی انگلیس" مستقر در لندن (بی بی اس) گزارش داد که براساس تجارب سفر گردشگران ماجراجویانه جهان این گروه خاص از کوله پشت گردان، از کشور آفریقایی الجزایر در شمال این قاره به عنوان بهترین مقصد سفر خود در یک دهه آینده یاد کردند.
به گزارش ایرنا، این تجارب حاکی است که کویر‌های فراخ با مناظر کلاس جهانی، مردم مهمانواز، سواحل طولانی دریای مدیترانه، خرابه‌های تاریخی به جا مانده از تمدن عربی، اسلامی، بیزانسی و رومی در این کشور آفریقایی به همراه نزدیکی به کشور‌های اروپایی موجب شده است که کمتر گردشگری به راحتی بتوانند از این مقصد چشم پوشی کند و لذا این کشور در راس مقصد‌های این نوع گردشگری امسال (۲۰۲۰) برای یک دهه آینده است.
این تیم کارشناسان که هر سال برای ارتقای پایدار سفر‌های ماجراجویانه در جهان فعالیت می‌کنند در سال ۲۰۱۸ نیز از کشور پاکستان به عنوان بهترین کشور گردشگری ماجراجویانه نام برده و در عین حال از سامانه گردشگری "داناکیل" اتیوپی نیز به عنان بهترین مقصد گردشگری سال ۲۰۱۸ جهان یاد کرده بودند.
"سیاره تنها" و "بی بی اس" در تحقیقاتی که ماه گذشته انجام داده و گزارش آن را نیز منتشر کردند، بعد از نام الجزایر، از عربستان سعودی به عنوان دومین مقصد، پاکستان سومین، ایران چهارمین مقصد، قزاقستان پنجمین، ازبکستان ششمین، بوسنی و هرزگوین هفتمین، روسیه هشتمین، اتیوپی نهمین و آذربایجان دهمین کشور از ۱۰ مقصد برتر گردشگری ماجراجویانه در جهان یاد کردند.
براساس این گزارش، از آنجایی که ۸۰ درصد از خاک الجزایر را شن‌های روان صحرا و کویر‌های لم یزرع آن فراگرفته، زمینه برای جلب بیشترین گردشگران ماجراجویانه را فراهم کرده است، در کنار آن مسجد‌های زیبا، بازار‌ها و سواحل مدیترانه‌ای نیز موجب شده است تا گردشگران، این کشور را برای سفر‌های ماجراجویانه خود انتخاب کنند.
توریسم ماجراجویانه و زیربخش‌های آن
'توریسم ماجراجویانه' از زمینه‌های در حال رشد گردشگری در جهان است.
توسعه این بخش در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ قرن بیستم در کشور‌های غربی آغاز شد، ولی تمایل به تفریح و توریسم مبتنی بر فعالیت تنها از اوایل دهه ۹۰ قرن بیستم شکل گرفت.
توریسم ماجراجویی اغلب اوقات، برخی از عناصر شناخت و ارتباط با طبیعت یا فرهنگ را در بر می‌گیرد، ولی ممکن است به صورت سفر فعالیتی و شامل فعالیت فیزیکی، چون کایک رانی باشد.
اکوتوریست فردی است که از مزیت ارتباط مستقیم با فرهنگ یا محیط زیست برخوردار است؛ در غیر این صورت این فرد بایستی در رده توریست‌های ماجراجو قرار گیرد. به طور مثال، گردشگران کوه اورست که به آلوده کردن مسیر (با ریختن زباله) یا آتش افروزی می‌پردازند، جزو توریست‌های ماجراجو هستند؛ اما افرادی که با هدف جمع آوری زباله‌های این افراد، بدین مکان و مقصد سفر می‌نمایند، اکوتوریست هستند.
به عبارت دیگر، گردشگری ماجراجویانه شامل سفر‌های با هدف خاص برای کاوش تجربیات جدید است که اغلب، شامل ریسک کردن یا کنترل خطر همراه با چالش شخصی، در یک محیط طبیعی یا عجیب و غریب است.
گردشگری ماجراجویانه علاوه بر همپوشانی با گردشگری ورزشی، مستقیما با طبیعت در ارتباط است و در واقع در اکثر اوقات یک گردشگر ماجراجو را یک طبیعت گرد نیز می‌توان نامید.
انگیزه این افراد عمدتا به لذت ناشی از ترشح فراوان آدرنالین بر می‌گردد که در نتیجه احساس خطر و هیجان حاصل می‌شود.
گردشگران ماجراجو معمولا از سایر گردشگران ورزشی جوان‌تر هستند (برای مثال ۲۵-۴۰ سال) و نکته‌ای که قابل تامل است مردان بیشتر از زنان در این فعالیت‌ها شرکت می‌کنند.
