(تصاویر) حسنی مبارک؛ آغاز و پایان یک دیکتاتور

حسنی مبارک رئیس جمهور اسبق مصر روز گذشته در ۹۱ سالگی درگذشت. او یکی از اولین دیکتاتورهای عرب بود که در بهار عربی از قدرت خلع شد.

به گزارش فرارو، محمد حسنی مبارک از جوانی از افسران جمال عبدالناصر رهبر انقلاب مصر بود و به دلیل موفقت در جنگ با رژیم صهیونیستی قهرمان ملی و فرمانده نیروی هوایی شد و بعدها تا مقام معاونت انور سادات رییس جمهوری وقت رسید و از سال ۱۹۸۱ (۲۲ مهر ۱۳۶۰) بعد از ترور سادات به دست یک افسر ارتش به نام خالد اسلامبولی به مقام ریاست جمهوری کشورش رسید و تا سال ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) به مدت ۳۰ سال بر این کشور آفریقایی - عربی حکمرانی کرد.

مبارک دو دوره متوالی در انتخابات مصر شرکت کرد و بدون اینکه رقیبی در برابرش قد علم کند پیروز هر سه انتخابات شد و در سال ۱۹۹۹ نیز با برگزاری یک همه پرسی تک انتخابی (فقط خودش) بار دیگر در قدرت ابقا شد و در سال ۲۰۰۵ نیز بعد از انجام برخی تغییرات در متمم قانون اساسی کشور و برای چهارمین دوره پیاپی به رئیس جمهوری انتخاب شد و از همین زمان از حضور رسمی حزب یا جنبش اخوان المسلمین در امور سیاسی کشور ممانعت به عمل آورد به گونه ای که فعالیت این جنبش زیر زمینی شد.

وی که تا پیش از انقلاب مردمی در کشور از قدرتمندترین رهبران منطقه خاورمیانه بود به عنوان همپیمان آمریکا در منطقه نیز به شمار می رفت و با وساطت واشنگتن بود که هر بار نقش میانجی در روند صلح خاورمیانه میان اشغالگران قدس و فلسطینیان را بازی می کرد.

حسنی مبارک بعد از ترور انور سادات، ۱۴ سال بعد خودش نیز در معرض یک ترور نافرجام از سوی گروهی از نیروهای وابسته به جنبش اخوان المسلمین کشورش قرار گرفت و بعد از آن بود که وی در برخوردی ادامه دار و قهری مبادرت به دستگیری بسیاری از اعضای این جنبش کرد تا آنان را سرکوب کند.

رئیس جمهوری مصر در سال ۲۰۱۰ یک انتخابات پارلمانی برگزار کرد که با انتقادات زیادی روبرو شده و بسیاری دولت را به تقلب در آن متهم کردند.

بعد از آن بود که در ۲۵ ژانویه سال ۲۰۱۱ (۵ بهمن ۱۳۹۰) هزاران معترض به سیاست های دولت به خیابان ها آمده و به رغم مواجه شدن با رفتارهای خشونت آمیز پلیس، در برابر آنها ایستادند و از این زمان بود که جوانه های یک انقلاب سیاسی و اجتماعی در این کشور جوانه زد.

اگرچه براساس قانون قرار بود این مقام را تا ماه سپتامبر ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) عهده دار باشد اما با ادامه ناآرامی های سیاسی و اجتماعی و تظاهرات پی در پی مردمی به مدت سه هفته پیاپی در جریان بیداری اسلامی در کشورهای غرب آسیا و شمال آفریقا و پیچیده شدن شرایط سیاسی و اجتماعی و حتی اقتصادی و امنیتی در این کشور مجبور شد در ۱۱ فوریه همان سال (۲۲ بهمن) از مقام خود استعفا دهد و قدرت را به یک شورای عالی نظامی واگذار کند.

وی بعد از استعفا دستگیر شد و با ابتلا به چند بیماری داخلی، به مدت شش سال در بیمارستان نظامی تحت مراقبت های پزشکی قرار داشت و البته هر بار در دادگاه های خود نیز تحت الحفظ حضور می یافت.