یکی از راهبرد‌های جدید و امیدوارکننده برای درمان دیابت، این است که به بیماران، انسولین تزریق شود، اما هیچ یک از انواع "انسولین‌های پاسخگو به گلوکز" یا "انسولین هوشمند" (GRI)، برای استفاده انسانی مورد تایید قرار نگرفته‌اند و تنها موردی که به مرحله بالینی درمان وارد شده نیز تاثیری بر انسان نشان نداد و در همان مرحله نخست شکست خورد.
به گزارش ایسنا و به نقل از وب‌سایت رسمی دانشگاه ام. آی. تی، پژوهشگران دانشگاه "ام. آی. تی" (MIT)، یک مدل ریاضی ابداع کرده‌اند که می‌تواند رفتار انواع متفاوت انسولین هوشمند را هم در انسان و هم در جوندگان پیش‌بینی کند. آن‌ها باور دارند که این مدل را می‌توان برای طراحی انسولین‌های هوشمندی به کار برد که تاثیر آن‌ها در انسان بیشتر باشد و بدین ترتیب، دارو‌هایی که احتمال موفقیت آن‌ها در آزمایش‌های بالینی بیشتر است، ارائه نشوند.
"مایکل استرانو" (Michael Strano)، استاد مهندسی شیمی دانشگاه ام. آی. تی و از پژوهشگران این پروژه گفت: انسولین‌های هوشمندی که در حال حاضر وجود دارند، بر حیوانات موثر هستند، اما در آزمایش روی انسان‌ها شکست می‌خورند. مدل ما می‌تواند موفقیت یا شکست این انسولین را پیش‌بینی کند.
وی افزود: ما با کمک این مدل می‌توانیم به سرعت پیش‌بینی کنیم که کدام یک از درمان‌های حیوانی دیابت، بر انسان نیز موثر خواهند بود.
این پژوهش، در مجله "Diabetes" به چاپ رسید.
