آرش قربانی سپهر*؛ انسان‌ها در کره خاکی آن هم در هزاره نوین زمانی «کامیاب، شادکام و بالنده» خواهند بود، که رؤسای‌جمهور و گردانندگان اصلی کشورها، زمانی که در سخنرانی‌ها و تصمیمات سرنوشت ساز کشورشان تفکر و سپس به بیان و عمل آن می‌پردازند، به عواقب و ته نوشت آن اندکی بیاندیشند.
لذا بهتر است به جای آن‌که درباره رقابت، خشونت، جنگ، ساخت و خرید سلاح و یا ساخت بمب سخن به میان آورند، که نتیجه آن صدها سال جنگ و خونریزی است، تصمیماتی بگیرند که نتیجه آن توسعه، رشد و بالندگی انسان‌ها باشد. زیرا انسان‌ها اگر به طور درست در جوامع توسعه و رشد یابند به همان میزان آن جوامع توسعه خواهد یافت. بدین ترتیب، اگر ما در بیشتر جوامع توسعه، رشد و بالندگی را شاهد نیستیم، این نشان از آن دارد که رؤسای‌جمهور نه ژرفانه اندیشیده‌اند و نه در پی توسعه سرمایه‌های انسانی در جوامع خویش بوده‌اند.
آقایان محترم رؤسای جمهور من از دور آن هم در دوزهایی که دست فشردن خطرناک است و پزشکان آن را توصیه نمی‌کنند، دستانتان را می‌فشارم و خواهشمندم به پرسش‌هایی که بیان می‌کنم خوب بیاندیشید و اگر فرصتی باقی بود، به آن پاسخی درست و منطقی دهید.
۱. آقایان رئیس جمهور اگر در زمان دیگری، فاجعه خطرناک و بزرگی رخ داد، می‌خواهم بدانم که شما در آن موقع چه تدابیری می‌اندیشید؟
۲. آقایان رئیس‌جمهور ما برای آیندگان با این همه ننگ، خیانت، طمع، میل به بقاء و نادانی که نتیجه آن به آتش کشیده شدن کره خاکیست، چه خواهیم داشت. به طور مثال، در جنگ جهانی اول و دوم میلیون‌ها انسان جان باختند و تنها چیزی که از آن باقی ماند، خانه‌های ویران شده، کودکان بی‌سرپرست مانده، معلولین و مجروحین بی‌درمان مانده ... و یا جنگ بیولوژیک که من آن را شروع جنگ جهانی سوم در سال 2020 می‌دانم که ترس و نگرانی را بر جان میلیون‌ها انسان بر جای گذاشته است. به نظر پاسخ این پرسش را شما بهتر می‌دانید؟
۳. آقایان رئیس‌جمهور وظایف شما در قبال نجات جامعه بشری چیست؟ آیا نسخه نجات بخشی برای جامعه خویش ارائه داده‌اید تا در شرایط حساس و خطرناک، مردمان جامعه احساس ترس و نگرانی نداشته باشند؟ حالا که فجایعی از سناریوهای در خفا طراحی شده زمینه مرگ هزاران و نگرانی میلیون‌ها انسان را در قرن 21 رقم زده است، آیا از شروع و شیوع آن در جوامع بشری با آن‌که می‌دانستید، جلوگیری به عمل آوردید؟
به طوری‌که اگر شما از روز اول به مردمان خود تفهیم می‌کردید، امروزه جامعه بشری با این فرابحران «شیوع جهانی ویروس کرونا» رو به رو نبود. شما باید امروز بیایید و بگویید که شیوع بیماری را از کجا و از کدام نقطه دنیا باید پیدا کرد آن هم در روزهایی که هر رئیس‌جمهوری، اشخاص دیگری را مقصر می‌داند. با این تفاسیر آقایان رئیس‌جمهور شما مسئول هستید و وظیفه دارید به مردم خود برسید. حاضر به شنیدنیم.
۴. آقایان رئیس‌جمهور آیا اندکی با خود اندیشیده‌اید که سلاح‌های خطرناکی که در انبارهایتان انباشت کرده‌اید، کی و در کجا هزینه خواهد شد؟ بنظرم اگر خوب به آن اندیشیده بودید هیچ زمان اقدام به ساخت و یا انباشت آن نمی‌کردید. زیرا هیچ برگ برنده‌ای در انبار کردن آن وجود نخواهد داشت و تنها به قمیت جان آدمیان و نابودی کره خاکی تمام خواهد شد. نه من بلکه تمام مردم جهان برای شنیدن پاسخ این سؤال آماده‌ایم.
۵. آقایان رئیس‌جمهور شما با دستان خود تمدن دیرینه جامعه بشری را نابود ساختید که ته نوشت آن، بروز بسیاری از بی‌اخلاقی‌ها در جوامع بود و سعی کردید که همه آنها را قانونی کنید و نتیجه آن تصمیم‌های غلط، شروع و شیوع بسیاری از بیماری‌های کشنده در جوامع بشری شد. آیا پاسخی قانع کننده برای این سؤال دارید؟
۶. آقایان رئیس‌جمهور شما که در تمامی سخنرانی‌هایتان خود را بر پا کننده صلح جهانی می‌دانید و عضو سازمان ملل متحد هستید. آیا در به اجرا درآمدن منشور سازمان ملل متحد در جوامع بشری اندکی تلاش کرده‌اید؟ مگر نه آن‌که اهداف این سازمان بین‌المللی حفظ صلح و امنیت بین‌المللی، بهبود حقوق بشر، گسترش توسعه اجتماعی و اقتصادی، حفظ محیط‌زیست و فراهم کردن کمک‌های بشر دوستانه در هنگام بروز قحطی، بلایای طبیعی و جنگ است.
به گمان بنده شما به هیچ یک از این اهداف توجه نکرده‌اید زیرا اگر توجه کرده بودید میلیون‌ها کودک بر اثر گرسنگی نمی‌مردند و یا خانواده‌های بی‌گناه در یمن، سوریه، عراق و بسیاری از کشورهای دیگر بر اثر جنگ کشته و یا آواره نمی‌شدند و بسیاری از بیماران بر اثر تحریم دارویی در بسیاری از کشورهای جهان جان خود را از دست نمی‌دادند و یا این‌گونه ناباورانه طبیعت جهان تخریب نمی‌گشت و چهره زمین را دگرگون نمی‌ساخت. تا به حال این سازمان‌ها برای مردمان جهان چکار کرده‌اند و چقدر از رنج و ناکامی‌های مردم جهان را برطرف نموده‌اند. آیا واقعاً جواب قانع‌کننده‌ای دارید که به جوامع بشری بدهید؟
۷. آقایان رئیس‌جمهور آیا شما غیر از شعار برای صلح، رفاه و سلامتی مردم جهان کاری دیگر انجام داده‌اید؟ و آیا جز دست‌یابی به ابرقدرتی جهان به بهاء کشته شدن میلیون‌ها انسان نتیجه دیگری حاصتان شد؟ آیا اندیشیده‌اید که جوامع بشری چگونه می‌تواند در رفاه، آسایش و صلح زندگی کند؟ باید برایتان بگویم در قرن بیست و یکم چه کاری واجب‌تر از برقراری رفاه و آسایش مردم است که شما از آن غافل ماندید. مگر شما مورد اعتماد و انتخاب مردم نبودید، حال باید در مقابل مردم پاسخگو باشید.
۸. آقایان رئیس‌جمهور چرا باید در یک کشور فقر، گرسنگی، ناکامی و نالندگی وجود داشته باشد و در کشور دیگر هیچ فقر و گرسنگی وجود نداشته باشد؟
آیا نباید از حالا به فکر همه جوامع بشری باشیم، مگر همه آنها از یک کرامت ذاتی برخوردار نیستند. پس حقوق زیستی و اخلاق زیستی کجاست؟ آیا به این اندیشیده‌اید و در پی حل آن بوده‌اید که همه سازندگان و تولیدکنندگان بزرگ برای جیب خود و سرمایه‌داری کار کرده‌اند نه برای رفاه و آسایش مردم. نسخه تجویزی شما برای آینده جوامع بشری در این زمینه چیست؟ چرا باید کشورهای بزرگ و تولیدکنندگان بزرگ جهان کالایی را تولید و به رخ مردم دنیا بکشند، در صورتی‌که همگان حق استفاده و دسترسی به آن را ندارند. لطفاً شفاف باشید.
۹. آقایان رئیس‌جمهور آیا از مردمان خودتان خبر دارید، بسیاری از آنان توان مالی درمان بیماری خود را ندارند. عدهای به دلایل مختلف در زندان‌ها به سر می‌برند و عدهای دیگر که آزادند امنیت و آسایش کامل ندارند و از عدم عدالت اجتماعی در رنج‌اند؟
۱۰. آقایان رئیس جمهور آیا در قرن ۲۱ به اخلاقیات توجه شد و جایگاهی برای آن قائل بودید. این را بدین جهت می‌گویم که آیا علم توانسته تمام مشکلات بشر را حل کند که اگر توانسته بود دیگر نباید ما در جهان شاهد بحرانی می‌بودیم. شما باید بدانید که در جهان کنونی علم به تنهایی نوشدارویی برای درمان مشکلات محسوب نمی‌شود بلکه جهان کنونی نیازمند «تکامل اخلاقیات، نظم و آموزش» است.
باید بگویم اگر علم با اخلاقیات رو به جلو حرکت میکرد دیگر هیچ دانشمندی به بهای ناچیز، انسانیت و علم خود را در جهت نابودی بشریت به کار نمی‌بست. هر چند که این را می‌دانیم دنیا در قرن ۲۱ بی‌رحم شده و اخلاقیات و انسانیت از بین رفته است. آیا پاسخی برای این سؤال دارید که بنظرم شنیدنیست.
آقایان رئیس‌جمهور من از طرح پرسشهای دیگر می‌گذرم زیرا می‌دانم که پاسخ دادن به همین ۱۰ پرسش اساسی زمان زیادی از شما خواهد گرفت و هر کدام از شما مبتنی بر اخلاقیاتش به آنان پاسخ خواهد داد. ولی خواهشاً از شما می‌خواهم که روی این پرسش‌ها فکر کنید و اگر روزی زمان به عقب برمی‌گشت و قرار بود با پرسشهای فوق مواجه شوید، عملکردتان چگونه بود و آیا جهان را از دریچه‌ای دیگر نمیدیدید.
به هر حال در قرن ۲۱ فکر نمی‌کنم که مشکلات جوامع بشری حل شود و شاید کسانی نمی‌خواهند که این مشکلات حل شود. آقایان رئیس‌جمهور، مگر شما قرار است چند سال عمر کنید و زندگی با آسایش و آرامشتان را در مسند ریاست‌جمهوری ادامه دهید. مگر وقتی‌که شما کاندیدای ریاست‌جمهوری بودید، مردم به شما رأی ندادند که شما زمام امور را به دست بگیرید و به این نابرابری و ناعدالتی‌ها پایان بدهید.
آیا وقتی شما رئیس جمهور شدید به وعده‌هایتان عمل کردید. آقایان رئیس جمهور به شما بگویم که شاید دیگر فردایی وجود نداشته باشد بهتر است که همین امروز بهترین تصمیم را برای سعادت مردمانتان بگیرید که در این صورت همه مردمان جهان از شما قدردانی خواهند کرد.
آقایان رئیس‌جمهور باید برایتان بگویم بوم کره خاکی که ما در مرکز آن قرار داریم تنها گوی جهان‌نما در این کیهان بی‌کران است که (انسان‌هایی) در آن سکونت دارند و به نوعی این گوی خاکی در این عالم بی‌کران لایتناهی تنها و بی‌کس مانده است و هیچ گوی دیگری با آن ارتباطی ندارد، زیرا ساکنانی در آن گوی‌های دیگر سکونت ندارند.
بدین ترتیب، بوم کره خاکی تنها جایی است که حیات در آن‌جا وجود دارد و جریان زندگی در آن معنا دارد و ما این را باید بدانیم که ما در این جهان بی‌کران تنهاییم و باید خودمان در پی راه حل برای مشکلات پیش آمده بر این گوی خاکی باشیم در غیر این صورت، با شرایط پیش آمده کسی نیست که به داد و نجات ساکنین این سیاره خاکی برسد و دور نیست که این سیاره با تمام ساکنان و متعلقاتش نابود و یا عمر آن به پایان رسد و تا دیر نشده همگان دست در دست هم دهیم و به فکر «تجدید حیات جغرافیایی جهان» باشیم.
اما انتظار ما از رؤسای جمهور آن است که به مانند یک طبیب در پی درمان جامعه بشری خود باشند و اگر نسخه‌ای تجویزی برای همه ساکنان گوی خاکی یافتند آن را به عنوان نوشدارو برای همگان تجویز کنند. لذا ما از همگان انتظار نداریم که طبیب و درمان کننده جهان باشند اما از رؤسای‌جمهور انتظار داریم که در سامان یافتن این جهان بی‌اعتنا نباشند و یک شیوه برای درمان گوی خاکی برگزینند. زیرا وظیفه رؤسای‌جمهور در گام نخست ارائه راهکار به منظور فراهم کردن آسایش، امنیت و آرامش مردمان خویش است یعنی ساماندهی وضعیت معیشت مردمان است.
بر این اساس، اگر قرار است که دولت و مردمان با یکدیگر در صلح زندگی کنند، چاره‌ای جز آن ندارند که به یکدیگر کمک و برای حل مشکلات با یکدیگر مشارکت داشته باشند. در آخر آقایان‌رئیس جمهور نوعی از زیستن را به مردمان خود آموزش دهید که از زیستن آنها درد و رنجی به دیگران نرسد که این نوع زیستن، دارای اخلاق فرازمانی و فرامکانیست.
*دانشجوی دکتری ژئوپلیتیک دانشگاه خوارزمی و برگزیده بنیاد ملی نخبگان در سال تحصیلی 98-99
