میراثی که ولاسکو در والیبال ایران از خودش به جا گذاشته، آن‌قدر قوی است که هنوز هم مطرح‌شدن نامش می‌تواند جذابیت زیادی داشته باشد. طبیعتا والیبال ایران از برگشتن این سرمربی بزرگ بی‌نهایت خوشحال می‌شود؛ ولی این امر به این سادگی‌ها نیست
تیم ملی والیبال ایران بعد از قطع همکاری با ایگور کولاکوویچ هنوز سرمربی‌اش را معرفی نکرده است. محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال، به بهانه کرونا توانست قرارداد ایگور را که هنوز چند ماهی از آن باقی مانده، فسخ کند تا به قول خودش مانع از پرداخت هزینه اضافی به این مربی شود؛ اما از آن موقع تا همین امروز سوژه جذابی برای ورزشی‌ها شکل گرفته که بالاخره سرمربی بعدی تیم ملی والیبال چه کسی است؟ از آن مهم‌تر، سرمربی بعدی ایرانی باشد یا خارجی؟
در‌این‌بین کارشناسان نظرات مختلفی دارند و هنوز هم به نظر می‌رسد به جمع‌بندی نهایی نرسیده‌اند. عده‌ای با بیان اینکه ایگور نتوانست آورده زیادی برای والیبال ایران داشته باشد، این زمان را بهترین موقع برای آن دانستند تا هدایت تیم ملی را به یک ایرانی بدهند. با‌این‌حال نزدیکی به بازی‌های المپیک و البته بیشتر‌شدن اعتبار والیبال ایران در دنیا، باعث شده تا همچنان نظرات بر گماشتن سرمربی خارجی برای تیم ملی والیبال ایران چربش خاصی داشته باشد.
درست با استناد به نظر همین عده از کارشناسان است که اسم خولیو ولاسکو، یکی از سرشناس‌ترین مربیان تاریخ والیبال دوباره مطرح شده است. او که پیش‌تر سابقه هدایت تیم ملی والیبال ایران را داشته، توانست انقلابی در این زمینه به وجود بیاورد و تیم ملی را در سطح یک مدعی جهانی معرفی کند. با وجود داشتن خاطرات خوب ایرانی‌ها از این مرد آرژانتینی، او به بهانه اینکه می‌خواهد به کشورش برگردد و به والیبال آرژانتین خدمت کند، به کارش در والیبال ایران پایان داد. او البته دوام زیادی هم در آرژانتین نیاورد و دوباره به ایتالیا برگشت تا ماه‌های آخر دوران حرفه‌ای‌اش را در این کشور سپری کند.
با‌این‌حال میراثی که ولاسکو در والیبال ایران از خودش به جا گذاشته، آن‌قدر قوی است که هنوز هم مطرح‌شدن نامش می‌تواند جذابیت زیادی داشته باشد. طبیعتا والیبال ایران از برگشتن این سرمربی بزرگ بی‌نهایت خوشحال می‌شود؛ ولی این امر به این سادگی‌ها نیست! ماجرا از این قرار است که خولیو ولاسکو بعد از بازگشت به ایتالیا و اندکی کار، اعلام بازنشستگی کرد و حالا در روز‌هایی که کرونا جولان می‌دهد، در خانه مانده است.
نزدیک به یک سال است که او از دنیای حرفهای والیبال فاصله گرفته و نمی‌خواهد کاری جدی داشته باشد. او الان مسئول تیم‌های آکادمی پایه‌ای در ایتالیا است و فعالیت بخصوصی ندارد. حالا سؤال اینجا است که آیا مردی که اعلام بازنشستگی کرده، مایل است خانه را به خاطر پیشنهاد تیم ملی ایران ترک کند؟ هنوز نمی‌شود به طور دقیق پاسخ مثبت یا منفی به این سؤال داد. هر چقدر که والیبال ایران از ولاسکو خاطرات خوبی داشته باشد، او هم از حضورش در ایران لذت برده و ممکن است دوباره برای بازگشت وسوسه شود؛ به‌ویژه اینکه روز گذشته، محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال ایران، هم گفت که صحبت‌هایی با ولاسکو داشته است.
اگر فقط قرار باشد میزان علاقه دو طرف به همکاری، پای ولاسکو را به ایران بکشاند، می‌توان گفت: حضورش قطعی است؛ ولی در دنیای حرفهای، علاقه تنها فاکتور نیست. داستان از این قرار است که فدراسیون والیبال ظاهرا به دنبال مردی است که از الان تا بعد از بازی‌های المپیک روی نیمکتش بنشیند و بعد جایش را به نفر دیگری بدهد. اینکه آیا چنین پیشنهادی به مذاق ولاسکو خوش می‌آید یا نه، بحث دیگری است.
اما مورد دیگر تصمیمی است که وزارت ورزش گرفته؛ تصمیمی که می‌گوید با بازیکنان و مربیان خارجی قرارداد ریالی بسته شود. اینجا هم دوباره همان مشکلات پابرجاست؛ چون فدراسیون والیبال هرچند برای پرداخت دلاری هم مشکلی نداشته باشد؛ ولی نمی‌تواند قانون وزارت ورزش را دور بزند و باید به دنبال راه‌حلی باشد تا بتواند به صورت ریالی با ولاسکو حساب کند. این هم دیگر موردی است که شاید حضور ولاسکو در ایران را زیر سؤال ببرد. اما تصمیم دیگر موردی است که در عین منطقی‌بودن می‌تواند دردسر‌های زیادی داشته باشد. در واقع به نظر می‌رسد اگر مسئولان فدراسیون والیبال نتوانند ولاسکو را راضی کنند تا از بازنشستگی بیرون بیاید، به دنبال دادن پیشنهادی به او هستند تا به‌عنوان مدیر فنی یا مشاور سرمربی جدید تیم ملی ایران فعالیت کند. این مورد می‌تواند برای ولاسکو خوب باشد؛ ولی آیا سرمربی جدید حاضر است دستورات خودش را نادیده گرفته و به حرفهای ولاسکو گوش کند؟ این‌ها همه مواردی است که به نظر می‌رسد قبل از نهایی‌شدن هر شایعه‌ای باید حد و مرزش مشخص شود.
