فندقلو در فصل بهار تا اوایل تابستان شبیه فرشی پر از گل‌های بابونه می‌شود. از همان جاده نرسیده به فندقلو می‌توان گل‌ها را دید. بوی بابونه در بهار اینجا می‌پیچد.
تعداد زیادی ییلاق پر درخت و سبز در شمال و شمال غربی ایران وجود دارد اما کمتر جایی پیدا می‌شود که بتوان از نزدیک گوزن‌های وحشی را تماشا کرد، میوه‌های جنگلی خورد و از دشتی پر از گل‌های خوشبو با خواص دارویی گل چید. پس اگر به جنگل فندقلو بگوییم منطقه‌ای منحصر به فرد اغراق نکرده‌ایم.
جنگل فندقلو نقطه تقابل هوای خشک و سرد ناحیه اردبیل با هوای گرم و مرطوب گیلان است. به همین دلیل است که بیشتر روزهای سال اینجا مه‌آلود است و حتی در گرم‌ترین روزهای تابستان می‌توان شاهد جریان ابرها در ارتفاع پایین بود.
کافی است تا هوا کمی ابری باشد، به راحتی در گردنه حیران و فندقلو باران جاری می‌شود. همین باران‌ها باعث شده که گیاهان و درخت‌ها تا جایی که توانسته‌اند تکثیر و رشد کنند.
وسعت فندقلو حدود ۱۶ هکتار است. یک چهارم این منطقه جنگلی و بقیه مراتع هستند. با اینکه وسعت جنگل نسبتاً کم است اما نام جنگل روی فندقلو مانده است.
فندقلو در فصل بهار تا اوایل تابستان شبیه فرشی پر از گل‌های بابونه می‌شود. از همان جاده نرسیده به فندقلو می‌توان گل‌ها را دید. بوی بابونه در بهار اینجا می‌پیچد.
در سال ۸۸ یک مرکز نگهداری و تکثیر گونه‌ای از گوزن‌های وحشی بومی ایران معروف به مارال در جنگل فندقلو تأسیس شد. در ابتدا این مرکز ۱۲ رأس مارال داشت که در محوطه‌ای حصارکشی شده نگهداری می‌شدند.
الان این مرال‌ها به بیش از ۳۰ رأس رسیده است. می‌توانید از بیرون محوطه حصارکشی شده گوزن‌ها را تماشا کنید. بیشتر گوزن‌ها در همانجا به دنیا آمده‌اند و به دیدن انسان‌ها عادت دارند.
تصاویر : محمد دشتی، خبرگزاری مهر
