اقدام اخیر نهاد‌های اطلاعاتی آمریکا در طرح اتهام کمک مالی-تسلیحاتی ایران به طالبان را بایستی در چهارچوبِ کلیِ کارزار فشار حداکثری واشنگتن بر علیه تهران و تلاش این کشور جهت منزوی سازی بین المللی ایران، ارزیابی کرد.
فرارو- نهاد‌های اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا اخیرا در گزارشی به کمک‌های به اصطلاح گسترده مالی و تسلیحاتی جمهوری اسلامی ایران به گروه طالبان اشاره کرده و مدعی شده اند که تهران از این گروه خواسته است تا اهداف و منافع آمریکایی را در خاک افغانستان هدف قرار دهند. این نهاد‌ها ادعا کرده اند که در سال گذشته میلادی، کمک‌های مالی و تسلیحاتی ایران به طالبان، حداقل در شش مورد حمله به اهداف آمریکایی در خاک افغانستان رهگیری شده است که از جمله مهمترین این حملات می‌توان به حمله انتحاری نیرو‌های طالبان به پایگاه هوایی بگرام اشاره کرد.
به گزارش فرارو، با این حال، "سعید خطیب زاده" سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در موضع گیری در رابطه با این ادعای آمریکایی‌ها به صراحت بر کذب بودن این مساله تاکید کرد و اعلام داشت: «آنچه امروز در افغانستان می‌گذرد نتیجه جنگ افروزی و مداخلات آمریکا در امور افغانستان است».
خطیب زاده در این رابطه می‌افزاید: «آمریکا با طرح ادعا‌های اینچنینی سعی در ایجاد فرافکنی و منحرف کردن افکار عمومی افغانستان از کمک‌های گسترده خود به داعش دارد».
با این همه، اینگونه به نظر می‌رسد که دولت آمریکا از طرح این ادعا آن هم در برهه کنونی، اهداف خاصی را دنبال می‌کند که بایستی به طور خاص به آنها توجه شود. اهدافی که نیتی جز تضعیف موضع جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی و پیشبرد دستورکار غیرقانونی واشگتن علیه تهران، ندارند.
تاکید بر ضرورت تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران
یکی از دلایل اصلی جوسازی‌های اخیر سیاسی و رسانه‌ای آمریکایی‌ها علیه ایران با طرح این ادعا که کشورمان به گروه طالبان کمک‌های مالی و تسلیحاتی انجام می‌دهد این نکته است که اساسا آمریکایی‌ها می‌خواهند با طرح اینگونه مطالب، جامعه بین المللی را جهت تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران تحت فشار قرار دهند. پیشتر نیز دولت ترامپ با طرح ادعا‌های گوناگون نظیر توقیف محموله‌های تسلیحاتیِ نسبت داده شده به ایران و یا برگزاری جلسات نمایشی با محوریت به نمایش گذاشتن تسلیحات اعطایی ایران به گروه‌ها و جنبش‌های مختلف در منطقه، سعی داشته است تا جامعه بین المللی را نسبت به تمدید تحریم‌های تسلیحاتی کشورمان که قرار است در ماه اکتبر سال جاری میلادی (مهرماه) لغو شوند، قانع کند.
در عمل، این نوع از اقدامات آمریکا صرفا به دنبال تحت تاثیر قراردادن رهبران سیاسی کشورها نیستند و به طور خاص بر آن هستند تا افکار عمومی بین‌المللی را نیز جهت منزوی سازی کشورمان در عرصه معادلات بین المللی در زمینه‌های مختلف (نه فقط در مساله تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران)، قانع سازند و آنها را با خود همراه کنند.
برجسته سازی گزاره "تهدید ایران" در بحبوحه انعقاد توافق رژیم صهیونیستی و امارات
یکی دیگر از اهدافی که دولت آمریکا از طرح ادعای کمک مالی و تسلیحاتی کشورمان به گروه طالبان پیگیری می‌کند، پیشبرد پروژه "ایران هراسی" در عرصه بین المللی در بحبوحه انعقاد توافق عادی سازی روابط میان رژیم‌صهیونیستی و امارات است. در واقع، آمریکایی‌ها سعی دارند ضمن برجسته کردن تهدید ایران برای صلح و امنیت منطقه‌ای و بین المللی، به دیگر کشور‌های حاضر در خاورمیانه این نکته را گوشزد کنند که برای در امان ماندن از به اصطلاح خطر ایران، بایستی آنها نیز راه امارات متحده عربی را در پیش گیرند و با رژیم صهیونیستی دست به سازش و عادی سازی روابط بزنند.
در واقع، واشنگتن در صدد القای این نکته است که به اصطلاح "تهدید منطقه‌ای ایران" به نقطه‌ای رسیده که هیچ چاره‌ای الا تشکیل جبهه‌ای واحد در برابر ایران نیست. جبهه‌ای که در آن رقبا و دشمنان جمهوری اسلامی ایران نظیر رژیم صهیونیستی، آمریکا، و کشور‌های عربی بایستی متحدانه با یکدیگر همکاری داشته باشند و تمام قد در برابر ایران بایستند. در این چهارچوب، آمریکایی‌ها و جریان‌های ضدایرانی، تمام سعی خود را می‌کنند تا با طرح دعاوی مختلف نظیر ادعای کمک مالی-تسلیحاتی ایران به طالبان و دیگر گروه‌های به اصطلاح آشوبگر، ایران را به مثابه تهدیدی جدی معرفی کنند و اقدامات غیرقانونی خود را از این منظر، توجیه کنند.
تشدید فشار‌ها در قالب کارزار فشار حداکثری بر علیه ایران
در سطحی کلی تر، ادعای جدید دولت آمریکا بر علیه کشورمان در زمینه کمک مالی-تسلیحاتی آن به گروه طالبان را بایستی جلوه‌ای از کارزار فشارحداکثری آمریکا بر علیه ایران دانست که از زمان به قدرت رسیدن دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در سال ۲۰۱۶، بر علیه کشورمان تعریف و تشدید شده است. واشنگتن برای آنکه بتواند افکار عمومی بین المللی را جهت انجام اقدامات غیرقانونی و قلدرمابانه خود بر علیه کشورمان قانع کند، راهی جز پرونده سازی‌های گوناگون بر علیه ایران و طرح اتهام‌های بی اساس به آن ندارد.
در واقع، آمریکایی‌ها برای پیشبرد کارزار فشارحداکثری خود، نیاز به یک پیوست سیاسی-رسانه‌ای دارند تا بتوانند خوراک لازم برای توجیه رفتار‌ها و سیاست‌های ضدایرانیشان را تامین کنند. بدون تردید، سیاست‌های ضدایرانی دولت ترامپ اگر از بهانه خالی باشند، کاملا در عرصه بین المللی نامشروع به نظر می‌رسند و این برای واشنگتن، حقیقتا هزینه زاست. از این رو، نباید پرونده سازی اخیر دولت آمریکا علیه ایران در زمینه کمک مالی-تسلیحاتی این کشور به طالبان را چیزی ورای این چهارچوب کلی تصور کرد.
