به نظر می‌رسد کمتر کسی می‌داند، پل تاریخی خداآفرین از دو پل مستقل تشکیل شده که قسمت‌هایی از یکی از این پل‌ها شکسته و نیمی از آن باقی مانده است و پل دیگر کاملاً سالم است و حتی از روی آن عابران امکان عبور و مرور دارند.
از یک سو، فیلم سرباز با ادای احترام اعلام می‌کند «جناب رئیس جمهور اراضی پل خدا آفرین از اشغال آزاد شد و در حال حاضر پرچم آذربایجان در حال اهتزار است»، اما از سوی دیگر حرف و حدیث‌ها به واسطه نداشتن اطلاعات دقیق از موقیعت پل تاریخی خداآفرین به اشتباه زبان به زبان می‌چرخند.
به گزارش ایسنا، پل تاریخی خداآفرین که در قرن یازده میلادی روی رود ارس در مرز فعلی ایران و آذربایجان احداث شد، در داخل محدوده استان جبرئیل در آن سوی مرز و در چند کیلومتری روستای ساری جالو (تکاب) از توابع بخش منجوان در این سوی مرز در ایران قرار گرفته است. پلی در دو بخش کوچک و بزرگ که پل بزرگ به شماره ۱۸۵۸ (متعلق به قرون اولیه اسلامی) و پل کوچک به شماره‌ی ۱۸۵۹ (متعلق به صفوی ها) پنجم اسفند ۱۳۷۶ به شماره‌ی ۱۸۵۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
با انتشار فیلمِ سرباز آذربایجانی از اهتزاز پرچم این کشور، برخی نقل قول‌ها از وجود این اثر تاریخی به طور کامل در کشورمان حرف میزنند و با ابراز حساسیت درباره تمامیت ارضی کشورمان، از یک اتفاق ناگوار سخن می‌گویند، در حالی که به نظر می‌رسد کمتر کسی می‌داند، پل تاریخی خداآفرین از دو پل مستقل تشکیل شده که قسمت‌هایی از یکی از این پل‌ها شکسته و نیمی از آن باقی مانده است و پل دیگر کاملاً سالم است و حتی از روی آن عابران امکان عبور و مرور دارند.
اما مهمترین نکته درباره‌ی مالکیت این پل است. بر اساس حقوق مرزی، مالکیت این پل مشترک است و ایران و جمهوری آذربایجان به تنهایی مالک پل نیستند و هر کشور صاحب نیمی از پل است که در سمت خود قرار دارد، یعنی تعدادی از دهانه‌های پل در خاک آن کشور و تعدادی از دهانه‌ها در خاک آذربایجان است؛ بنابراین جمهوری آذربایجان پرچم خود را در انتهای پل و در داخل خاک کشور خود نصب کرده است.
پل تاریخی را خداآفرین را یکی از آثار قدیمی و مهم شهرستان خداآفرین می‌دانند، پلی که روی رود خانه ارس و در واقع از دو پل به فاصله حدود ۱۰۰ متر از یکدیگر بنا شده است مردم قدیمی‌تر ارس، آن را «رودی از بهشت» می‌نامیدند، هر دو پل از نظر مهندسی و معماری با یکدیگر تفاوت دارند. یکی از آنها با سنگ سفید ساخته شده و ۱۱ دهانه دارد. بلندی آن ۱۲ متر و طول آن ۱۳۰ متر است. اندازه آجر‌ها و معماری این پل، ذهنیت برای ساخت این پل در قرن ۱۳ را امکان پذیر کرده است
نکته جالب توجه دیگر، نام‌های متعددی است که به این پل با خود همراه کرده است که از مشهورترین آنها می‌توان به «پل سیروس» باعتبار نام کوروش - بنا به عقیده پروفسور آندریو رابرت بارن استاد تاریخ یونان در دانشگاه گلاسکو بنای اولیه پل متعلق به کوروش است (که آن بنای اول از بین رفت است) -، «پل جلال الدین ملکشاه»، «پل خداآفرین»، «پل حسرت» - (حسرت کورپوسو) که نام کنونی این پل است - نام برد.
تقریباً یک سوم پل قدیمی‌تر در سال ۱۸۲۸ پس ازعهد نامه ترکمن چای از قسمت متصل به دو ساحل منفجر شد که به مرور زمان این خرابی‌ها بیشتر شده است و اکنون نیز در خطر نابودی کامل است. از سوی دیگر پل دوم که پایین‌تر و قدمت کمتری نسبت به پل اول دارد نیز به علت بی توجهی در حال نابودیست.
