پیشکسوت پرسپولیس گفت: هیچ باشگاهی نمی‌تواند از درآمدهای خودش مثل تبلیغات استفاده کند و چطور می‌شود در آنها سرمایه‌گذاری کرد؟
حسین کلانی در خصوص واگذاری و باشگاه استقلال و پرسپولیس اظهار داشت: فکر نمی‌کنم این اتفاق بیفتد. کلاً زمانی که یک سرمایه‌دار بخواهد در کاری سرمایه‌گذاری کند، باید آنقدر توان داشته باشد و قانون از او حمایت کند که کسی نتواند دخالتی در کار و سرمایه‌گذاری او انجام بدهد.
پیشکسوت پرسپولیس در خصوص ابهام در روند واگذاری سهام این دو باشگاه عنوان کرد: اصلاً عملی نیست که سهام باشگاه‌ها وارد بورس شود. یک تشکیلاتی است که متعلق به دولت است و عملاً دولت در آن دخالت می‌کند. برای مثال می‌بینیم که پرسپولیس همیشه در شرایطی بوده که هیچ کمکی به آن نشده و روز به روز هم تضعیف می‌شود. با این شرایط چطور می‌توانید توقع داشته باشید که فردی بیاید و سرمایه‌گذاری کند؟ این سرمایه از کجا می‌آید و متعلق به کیست؟
کلانی افزود: آن فرد یا شرکت سرمایه‌گذار چطور می‌خواهد این کار را انجام بدهد؟ درآمد بعدش چطور می‌شود؟ اگر به عنوان مثال روز جمعه بازی بگذارند و برای آن بلیت‌فروشی کنند اما پنج‌شنبه تصمیم بگیرند که بازی برگزار نشود یا تماشاگر نیاید، چطور می‌خواهد درآمدزایی کند؟ باشگاه باید از لباس تیم درآمدزایی کند اما هر کسی می‌خواهد از اسم و برندش استفاده کند. هیچ باشگاهی نمی‌تواند از درآمدهای خودش مثل تبلیغات استفاده کند. چطور می‌شود در آنها سرمایه‌گذاری کرد؟ شاید حساب دیگری وجود دارد که من نمی‌دانم ولی به هر حال برای سرگرمی ممکن است این را بگویند که کار را جمع کنند اما می‌بینیم که در حال تضعیف باشگاه‌ها به خصوص پرسپولیس هستند.
کلانی در مورد اینکه سهام این دو باشگاه قرار است در بدترین شرایط بورس کشور وارد بورس شود، گفت: این هم فقط برای سرگرمی مردم است، چه بورسی؟ چه چیزی را می‌خواهند وارد بورس کنند؟ کسی که می‌خواهد در بورس سهام بخرد، هدفش این است که منتفع شود اما آیا کسی جوابگو خواهد بود؟ قانونی نداریم که کسی جواب بدهد. این همه مسائل در بورس برای مردم اتفاق افتاده است.
کلانی تصریح کرد: اگر قرار است واگذار شوند، باید مسائل مالی آنها شفاف باشد اما در این مورد چقدر حرف و حدیث است؟ مدام می‌روند و برای این دو باشگاه اسپانسر می‌گیرند. اسپانسری که می‌آید و پول خرج می‌کند، به نوعی سرمایه‌گذاری کرده اما از آن طرف این دو باشگاه همیشه مشکل دارند و بدهکار هستند. آنها گرفتار بدهی‌ها هستند. در نهایت به کجا می‌رسد؟ وقتی به این موارد فکر می‌کنم، می‌بینم مردم نجیب، قانع و زودباور ما باور می‌کنند و با احساسات‌شان اینطور بازی می‌شود.
