صادق خرازی: می‌دانستیم که آقای عارف رای نخواهد آورد

دبیرکل حزب ندای ایرانیان با اشاره به رویکرد احزاب اصلاح طلب درباره انتخابات ۱۴۰۰ گفت: در بین اصلاح‌طلبانی که می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند، همبستگی دیده نمی‌شود.

به گزارش فارس، صادق دبیرکل حزب ندای ایرانیان در نوزدهمین دوره آموزشی تشکیلاتی جهاد اکبر اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل گفت: کنشگران سیاسی اصلاحات سه دسته هستند، دسته‌ای معتقدند که در هر شرایطی باید در انتخابات فعال بود، دسته‌ای نیز به صورت مشروط در انتخابات شرکت خواهند کرد و دسته سوم نیز رسما انتخابات را تحریم کردند.

وی ادامه داد: ما با دو دسته دوم و سوم کاری نداریم و دسته اول موضوع بحث ما است. در دسته اول نیز اهتمام به همبستگی دیده نمی‌شود.

خرازی تصریح کرد: در بین علمای سیاسی که می‎‌شناسم، کم‌تر عالم بزرگی است که مانند رهبری دارای قدرت فهم ایدئولوژیک است. تمام زندگی انسان امروز در تحت قلمرو دانش و بینش است. بینش و دانش وقتی باهم توام شدند انقلاب و رنسانس فکری را در تکنولوژی ایجاد کردند. این انقلاب فکری باید درعلم سیاست نیز اتفاق بیفتد. بنده اولین کسی هستم که مصاحبه کردم که فصل‌الخطاب رهبری است و اگر چیزی می‌گوید واجب‌الاطاعت است.

صادق خرازی: هرچیزی که رهبری می‌گویند واجب‌الاطاعت است

دبیرکل حزب ندای ایرانیان تاکید کرد: گزینه اول ما آقای روحانی نبود. بخش اصولگرایی جامعه از آقای قالیباف حمایت می‌کردند، بخش خاکستری جامعه و بخش اصلاح طلب نیز به دنبال آقای هاشمی بودند. آقای هاشمی در شورای نگهبان رد شد که اگر چنین نمی‌شد آقای روحانی اصلا مطرح نمی ‎شد. در بین اصلاح طلبان بعضی از روی نفاق، برخی از روی علاقه و ... به آقای روحانی رای دادند، اما اصل مطلب این بود که گزینه‌ای بهتر از آقای روحانی برای اصلاح طلبان نبود.

می‌دانستیم که آقای عارف رای نخواهد آورد

خرازی تصریح کرد: می‌دانستیم که آقای عارف رای نخواهد آورد، قدرت سخن و کلام بسیار مهم است و آقای عارف آن قدرت کلام را نداشت. آقای عارف تقوا و دانش بسیاری داشت و از نخبگان و متدینین کشور است. آقای فخرالدین حجازی در انتخابات مجلس شورای اسلامی نفر اول شهر تهران شد، این به خاطر این بود که فخرالدین حجازی وقتی پشت تریبون قرار می‎‌گرفت، طوری سخنرانی می‌کرد که انسان را به وجد می‌آورد و می‌توانست در عمیق‌ترین لایه‌های اعتقادی مردم حضور پیدا کند. اما آقای فخرالدین حجازی نه یک متفکر مثل شهید مطهری و بهشتی، نه یک شاگرد طراز اول امام، که تنها یک معلم ساده بود که با کلام و واژه و قلم بازی می‎‌کرد.