میزان غمگینی مردم افغانستان از سال ۲۰۱۸ میلادی به بعد افزایش یافته و نام افغانستان از سومین کشور غمگین جهان، امسال به جایگاه نخست صعود کرده است.
موسسه گالوپ در یک نظرسنجی شادترین و غمگین‌ترین کشورهای جهان را شناسایی کرد که افغانستان در این بخش غمگین‌ترین کشور جهان معرفی شده است.
به گزارش ایرنا، در گزارش سالانه گالوپ، شاخص‌های خوشی و غمگینی مردم در ۱۴۳ کشور بررسی و براساس آن شادترین و غمگین‌ترین کشورها اعلام می‌شود که افغانستان در این بخش نیز در رتبه نخست قرار دارد.
بر اساس این نظرسنجی، میزان غمگینی مردم افغانستان از سال ۲۰۱۸ میلادی به بعد افزایش یافته و نام افغانستان از سومین کشور غمگین جهان، امسال به جایگاه نخست صعود کرده است.
موسسه نظرسنجی گالوپ، هر سال برای تهیه این گزارش از هر کشور، یک هزار نفر را انتخاب و پرسش‌هایی را درباره احساسات و زندگی آنها مطرح و گزارشی مقایسه‌ای از نتیجه این بررسی منتشر می‌کند.
امسال افغانستان در کنار اول شدن در تولید مواد مخدر، رکورد زدن در فساد، تلفات غیرنظامیان، حملات انتحاری و انفجاری و ترور‌های هدفمند، در غمگینی مردم نیز پیشتاز شده است.
دلایل فراوان برای سرنوشت کنونی افغانستان وجود دارد که بزرگ‌ترین علت آن ۴۰ سال جنگ با متجاوزان خارجی و جنگ‌های قومی، فرقه‌ای و نژادی است.
روانشناسان در افغانستان می‌گویند که احساس غمگینی یک واکنش طبیعی نسبت به موقعیت‌هایی است که منجر به ناراحتی یا درد عاطفی می‌شود. غمگینی مانند سایر عواطف، یک احساس موقتی بوده و در طول زمان کاهش و یا افزایش می‌یابد و با افسردگی تفاوت دارد.
شرف عظیمی، روانشناس بر این باور است، هر جامعه‌ای که انسان‌ها در آن احساس خوشبختی دارند به این دلیل است که افکار شان خوب تغذیه می‌شود، در اطراف آنها انتحار، انفجار، فقر، جرایم جنایی و مشکلات خانوادگی نیست.
این روانشناس افغان می‌گوید که ادامه جنگ‌ها در این کشور، فقر و بیکاری از عواملی است که زندگی را برای مردم افغانستان ناخوشایند کرده‌است.
«حسین محمدی» یکی از ساکنان کابل در باره این گزارش گالوپ می‌گوید که این گزارش درست است، زیرا در این کشور نه تنها مردم از بیکاری، فقر و گرسنگی رنج می‌برند بلکه نبود امنیت چالش بزرگی دیگری است که هر افغانستانی با آن روبرو است و وقتی صبح از منزل بدنبال لقمه نانی بیرون می‌رود امیدی به بازگشت سالم به منزل ندارد.
وی می‌افزاید که فردی که صبح از منزل خارج می‌شود، در این فکر است که آیا شب می‌تواند سالم به منزل برگردد و خانواده اش را بیبیند و یا در انفجار انتحاری و با بمب‌های مغناطیسی قربانی خواهد شد.
همین وضعیت موجب شده که در برنامه‌های تفریحی و سرگرمی‌های تلویزیونی، وقتی مجری در شرکت کننده می‌پرسد که چه آرزویی دارد از شش شرکت کننده، پنج نفر آرزوی امنیت دارند.
