با نتایجی که ایران در المپیک گرفت مشخص شد که لیگ ملت‌های والیبال نه محلی برای شناخت ترکیب المپیکی بلکه «واقعیت» والیبال ایران بوده است. تیمی که عنوان شده بود می‌خواهد یکی از برترین‌های والیبال دنیا شود، حالا آن‌قدر «معمولی» شده که در بین شش تیم در رده چهارم قرار می‌گیرد و از پنج بازی، سه شکست در کارنامه خود ثبت می‌کند.
تیم ملی والیبال ایران از گردونه بازی‌های المپیک کنار رفت؛ تیمی که در سال‌های اخیر می‌رفت تا رفته‌رفته تبدیل به یکی از قدرت‌های دنیا در این عرصه شود، حالا حتی نتوانست از مرحله گروهی بازی‌های المپیک هم صعود کند!
به گزارش شرق؛ ایران که در گروه اول این رقابت‌ها در کنار تیم‌های لهستان، ایتالیا، ژاپن، کانادا و ونزوئلا قرار گرفته بود، نهایتا در رتبه پنجم ایستاد تا یکی از دو تیم حذف‌شده در این گروه باشد.
در این بازی‌ها از هر گروه شش تیمی چهار تیم به مرحله بعدی صعود می‌کرد که در عین ناباوری، ایران نتوانست یکی از این چهار تیم باشد تا وداع تلخ و البته زودهنگامی با بازی‌های توکیو داشته باشد. شاگردان ولادیمیر آلکنو که به امید رفتن روی سکوی المپیک به ژاپن سفر کرده بودند، با ارائه بازی‌های بحث‌برانگیز از گروهشان هم صعود نکردند.
این اتفاق در‌حالی رخ داد که والیبال ایران چند‌وقت‌پیش در رقابت‌های لیگ ملت‌های والیبال هم نمایش بسیار ضعیفی را به اجرا گذاشته بود و شکست‌های ناباورانه‌ای را متحمل شد. آن زمان، اما این‌طور توجیه شد که رقابت‌های لیگ ملت‌های والیبال، محلی برای شناخت ترکیب اصلی تیم ملی در المپیک بوده است.
با نتایجی که ایران در المپیک گرفت مشخص شد که لیگ ملت‌های والیبال نه محلی برای شناخت ترکیب المپیکی بلکه «واقعیت» والیبال ایران بوده است. تیمی که عنوان شده بود می‌خواهد یکی از برترین‌های والیبال دنیا شود، حالا آن‌قدر «معمولی» شده که در بین شش تیم در رده چهارم قرار می‌گیرد و از پنج بازی، سه شکست در کارنامه خود ثبت می‌کند.
اولین بازی ایران در المپیک سخت‌ترین آن‌ها بود؛ تقابل با لهستان. روی کاغذ کسی شانس زیادی برای پیروزی ایران متصور نبود. این را کوبیاک، ستاره لهستانی‌ها هم قبل از شروع بازی گفت و خبر داد که ایران نمی‌تواند خطری برای لهستان باشد. البته فارغ از کری‌خوانی‌های مرسوم بین بازیکنان ایران و لهستان که چندسالی می‌شود شکل گرفته، به نظر می‌رسید کوبیاک پربیراه هم نگفته باشد! ایران در لیگ ملت‌های والیبال نمایش ضعیفی داشت و برخلاف لهستان، نتوانسته بود انتظارات را برآورده کند.
ایران، اما همه معادلات را در همان بازی نخست به هم زد و در یک دیدار تماشایی با نتیجه ۳ بر ۲ از سد لهستان گذشت تا چک اول را محکم بزند. پیروزی برابر ونزوئلا که حرفی برای گفتن در المپیک نداشت، ایران را در آستانه صعود از گروه قرار داد؛ به‌طوری‌که فقط کافی بود شاگردن آلکنو از سد کانادا عبور می‌کردند.
شگفتی اصلی، اما در سومین دیدار رقم خورد و ملی‌پوشان والیبال ایران در روزی که هیچ نشانی از خودشان نداشتند، ۳ بر صفر به کانادا باختند. آن شکست سرآغازی بر اماواگر‌ها بود؛ ایران باید در دیدار چهارم به مصاف ایتالیا می‌رفت و مشخص بود که شانس زیادی برای پیروزی ندارد. آن بازی مطابق با انتظار با شکست ایران همراه شد تا با دو برد و دو شکست، کار به دیدار سرنوشت‌ساز با ژاپن میزبان کشیده شود؛ دیداری که در مرگ و زندگی بودنش شکی نبود.
ایران باید برنده می‌شد تا صعود کند. در دیدار برابر ژاپن، ایران ست اول را واگذار کرد تا عملیات صعود سخت‌تر از چیزی بشود که ابتدا تصور می‌شد. در دو ست بعدی، اما ملی‌پوشان ایران جبران کردند تا کار به ست چهارم کشیده شود. با توجه به ریتمی که ایران به دست آورده بود، به نظر می‌رسید شانس زیادی برای بردن بازی در ست چهارم و نهایتا بردن این بازی داشته باشد، ولی عجیب آنکه دوباره ایران بازی را در ست چهارم بد شروع کرد و آن را واگذار کرد.
ست پنجم هم با شروعی بدتر، نهایتا رأی به شکست ایران داد تا شاگردان آلکنو بازی را ۳ بر ۲ واگذار کنند و حذف شوند. ایران که ادعا می‌شد برترین تیم آسیاست حالا برای دومین بار مغلوب ژاپن می‌شود؛ یک‌بار در لیگ ملت‌ها و حالا هم در المپیک؛ آن هم در فاصله زمانی‌ای بسیار اندک!
متاسفانه مربي در جاهايي كه بايستي تعويض را انجام ميداد نمي داد اگر ميداد خيلي بي موقع بود و كار از كار گذشته بود