به هفت ورزشکاری می‌پردازیم که در این دوره از بازی‌ها هم قهرمان ورزشی بوده‌اند و هم در عرصهٔ کار و دانش دستاورد‌های علمی داشته‌اند.
یک چشم به تمرینات، و دیگری به آزمایشگاه: این روال عادی گروهی از زنان ورزشکار است که در سالن‌های ورزشی، استادیوم‌ها و پیست‌های المپیک توکیو حضور داشتند.
آنها با چالش‌های کم‌نظیری روبه‌رو بودند. از یک طرف شرکت در رقابت‌ها و تلاش برای کسب مقام و مدال و از طرف دیگر تلاش و کوشش در زمینه علمی و موفقیت در آن.
در اینجا به هفت ورزشکاری می‌پردازیم که در این دوره از بازی‌ها هم قهرمان ورزشی بوده‌اند و هم در عرصهٔ کار و دانش دستاورد‌های علمی داشته‌اند.
دوچرخه‌سوار ۳۰ساله اتریشی که هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کرد در دوچرخه‌سواری جادهٔ زنان در توکیو مدال بیاورد.
بدون مربی و آموزش‌های رسمی او توانست با دستیابی به مدال طلا یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌ها را در این بازی‌ها به دست آورد.
این ورزشکار اتریشی از رقیب خود، آنمیک فان فلوتن، دوچرخه‌سوار هلندی و قهرمان قبلی جهان در این رشته که گمان می‌کرد بتواند به راحتی از خط پایان بگذرد، با شور و هیجان جلو زد.
این قهرمان اتریشی المپیک توکیو، ریاضیدان و دانش‌آموختهٔ دانشکدهٔ فنی وین و دانشگاه کمبریج بریتانیاست.
او اکنون در بخش آموزش و تحقیقات دانشکدهٔ فنی لوزان سوئیس مشغول به کار است.
المپیک توکیو شاید آخرین فرصت رقابت برای حسنی بود. پس از حذف از رده‌بندی مسابقات بد‌مینتون دو‌نفرهٔ زنان این ورزشکار مصری قصد بازنشستگی دارد.
او در سایت رسمی کمیتهٔ بین‌المللی المپیک اعلام کرده است:"به احتمال زیاد این آخرین حضور من در بازی‌های المپیک بود. سفر و شرکت در مسابقات و آمادگی بدنی برای حفظ موقعیت استرس شدیدی بر من تحمیل می‌کند".
اما حسنی حرفهٔ علمی و دانشگاهی خود را پی خواهد گرفت. او استادیار دانشگاه بریتانیایی مصر است.
او مدرک کارشناسی زیست‌پزشکی از دانشگاه بث بریتانیا و دکترای دارو‌شناسی یا فارماکولوژی از دانشگاه قاهرهٔ مصر دارد و مقالات تحقیقی متعددی در زمینهٔ دگزامتازون، داروی ضد‌التهابی که در بسیاری بیماری‌ها کاربرد دارد، نوشته و منتشر کرده است.
در برنامهٔ زندگی حسنی سیاست هم جای دارد، او نمایندهٔ پارلمان مصر است.
گابریل توماس ورزشکار ۲۴ سالهٔ آمریکایی نامی آشنا در دو سرعت است. او سومین زنی است که مقام سریع‌ترین دوندهٔ دو ۲۰۰ متر سرعت زنان را تاکنون به دست آورده است.
گبی در این دور از رقابت‌های المپیک توکیو مدال برنز دریافت کرد.
او در میان آمادگی‌های بدنی و مسابقات، در دانشگاه هاروارد در رشتهٔ عصب‌شناسی و بهداشت جهانی تحصیل می‌کند.
توماس به تازگی مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ اپیدمیولوژی و مدیریت بهداشت از دانشگاه تگزاس در آستین گرفته است.
زمینهٔ اصلی پژوهش او نابرابری‌های نژادی در دسترسی به خدمات بهداشتی در ایالات متحده است.
شارلوت هیم، ورزشکار فرانسوی وقتی دوازده سال داشت مجذوب کسانی شد که در نزدیکی خانه‌اش در پاریس اسکیت‌سواری می‌کردند.
این ورزشکار ۲۸ ساله در وبسایت کمیتهٔ بین‌المللی المپیک نوشت:" اسکیت‌سواری خیلی به نظرم جالب بود و می‌خواستم من هم مثل آنها باشم"
سرانجام هیم که پزشک عصب‌شناس بود، توانست در رقابت‌های اسکیت‌بورد المپیک توکیو شرکت کند.
او در زمینهٔ اثر صدای مادران بر توانایی و تکوین مهارت‌های حرکتی نوزادان پژوهش می‌کند.
متأسفانه در این مسابقات دکتر هیم از دور رقابت‌های اسکیت‌بورد‌سواری خیابانی حذف شد.
دوندهٔ ۲۴ سالهٔ ایرلندی هدف روشنی در ذهن خود داشت: آمادگی برای راه یافتن به المپیک ۲۰۲۴ پاریس.
اما زودتر از آنچه فکرش را می‌کرد به نتیجه رسید و توانست در دوی ۸۰۰ متر زنان مقام بیاورد، هر چند در این دور از بازی‌ها نتوانست به مقام اول دست یابد.
برنامه‌ها و نقشه‌های او برای بازی‌های ۲۰۲۴ پاریس به جای خود باقی است اما این زن ایرلندی حالا دوباره بر علم و دانش تمرکز می‌کند و به عبارت دقیق‌تر به فیزیک کوانتوم می‌پردازد.
او که دانش‌آموختهٔ دانشگاه کرک در زادگاه خود ایرلند است مدرک دکترای خود را از دانشگاه کمبریج گرفته است.
علاقهٔ اصلی او فیزیک پزشکی است: او در زمینهٔ ساخت ابزار‌هایی برای بهبود روش‌های تشخیص و درمان بیماری سرطان پژوهش می‌کند.
شاناهان، پیش از شروع بازی‌های المپیک توکیو در گفتگو با ایندیپندنت کمبریج، گفته است:"مایلم دو زمینهٔ مختلف کاری داشته باشم، وقتی کارها در آزمایشگاه خوب پیش نمی‌رود، می‌توانم به خودم بگویم من یک دونده‌ام و دلم خوش شود".
"و اگر هم در عرصهٔ ورزش کارها پیش نرود، همیشه می‌توانم خودم را پژوهشگر فیزیک کوانتوم بدانم".
آپتز با حضور در رینگ بوکس المپیک توکیو تاریخ‌ساز شد: او اولین بوکسور زن آلمانی در تاریخ المپیک بوکس زنان است.
این ورزشکار ۳۵ ساله تجربهٔ کوتاهی در المپیک توکیو داشت، او در اولین رقابت ردهٔ سبک‌وزن زنان از بوکسور هندی، لولینا بورگوهین شکست خورد.
این ورزشکار آلمانی با مدال‌هایی که در رقابت‌های اروپا و رقابت‌های بوکس جهانی به دست آورده است حالا تصمیم دارد که بیشتر بر شغل و حرفهٔ خود متمرکز شود.
او دانش‌آموختهٔ عصب‌شناسی دانشگاه برمن در کشور زادگاهش است و هدف آتی او اخذ مدرک دکترای دانشگاه بیمارستانی (یونی‌کلینیک) کلن در آلمان است.
آپتز در زمینهٔ روشی تحصیل و پژوهش می‌کند که تحریک عمقی مغز نامیده می‌شود، استفاده از جریان‌های الکتریکی یا الکترو‌مغناطیسی در بخش‌های ویژه‌ای از "مادهٔ خاکستری" مغز.
این شیوهٔ درمان شاید در آینده امکانات خوبی برای کمک به بیماران مبتلا به پارکینسون ایجاد کند. پارکینسون بیماری مزمن و فرساینده‌ای است که بر سلول‌های عصبی حرکتی و کنترل ماهیچه‌ها اثر می‌گذارد.
آپتز در گفتگو با سایت کمیتهٔ بین‌المللی المپیک می‌گوید:"آمادگی برای بازی‌های المپیک توکیو برای من بسیار پر‌استرس بود. وقتی از ژاپن برگردم ٪۱۰۰ بر پژوهش‌هایم تمرکز خواهم کرد".
آندره‌آ مورز، ۲۹ ساله که در کالیفرنیا به دنیا آمده است، دانش‌آموختهٔ زیست‌شناسی از دانشگاه استنفورد است.
ورزش شنا برای او امکان شرکت در رقابت‌های آبی مکابیه را فراهم کرد. رویداد ورزشی که هر چهار سال یک بار در اسرائیل برگزار می‌شود.
مورز پس از حضور موفقیت‌آمیز در این رقابت‌ها، تصمیم گرفت برای همیشه به اسرائیل نقل‌مکان کند و نمایندهٔ ورزشی این کشور شود.
در المپیک توکیو، این ورزشکار زیست‌شناس و به زودی پزشک در چهار رقابت آبی شرکت کرد: شنای ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ متر آزاد و رقابت چهار‌در۱۰۰ متر مختلط امدادی.
او بهترین نتیجه را در شنای امدادی به دست آورد که در آن تیم اسرائیل به مقام هشتم در مرحلهٔ نهایی رسید.
