دکتر مهدی که تجربه تلخی از چپاول و کتابسوزی کتابخانه‌اش در دور پیشین تهاجم آنها به کابل داشت، اینبار آنچه از کتابها را که شد، سراسیمه و فله‌ای بار زد و به روستا فرستاد. بخشی آسیب دید، بخشی معدوم شد... و با آمدن طالب، این ماند (عکس آخر) از آنهمه عشق و شکوه و خرد.
محمدحسین جعفریان کارشناس ارشد مسائل افغانستان با انتشار تصاویری از دیدار دو سال پیش خود با دکتر محی‌الدین مهدی نماینده بغلان در پارلمان افغانستان روایتی از کتابخانه زیبای این شخصیت افغان بیان کرد.
وی در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
یادی از یک کتابخانه جوان، زیبا و ناکام!
دوسال پیشتر، یا بیشتر، چند هفته‌ای کابل بودم. یکی دوشب مهمان دکتر محی‌الدین مهدی شدم. ایشان در پارلمان افغانستان نماینده بغلان و به واقع دره اندرآب بود. یک کتابخانه داشت که هوش از سر آدم می‌برد. بهشت روی زمین بود. کتب قدیمی و خاصی آنجا بود که در تهران هم نیافتم. تک نسخه‌های کتب خطی و چاپ‌سنگی و... بسیار مهمان نوازی کردند. در ان مدت، جلسات شعر خوانی، بحث و کتابخوانی دلچسبی در آن بهشت داشتیم. عکس نخستی که می‌بینید جمع ماست در یکی از همان شب‌ها.
دو پسر مهربان دکتر مهدی، عبید و ذبیح، چون حواریون او، پدرجان! پدرجان! از دهانشان نمی‌افتاد. یکی از عکس‌ها هم تصویر عبیدجان است، ایستاده به خدمت، پشت سر پدر جانش. شخصیت‌های سرشناسی زیر سقف این کتابخانه نفس کشیده‌اند. احمد مسعود هم اینجا آمده بود. دو عکس یادگارش از جمله با عبید و ذبیح، در ادامه هست، در حالی‌که مجله ایران فرهنگی (شماره ویژه احمدشاه مسعود) را در دست دارد... اما با هجوم طالبان همه‌چیز به هم ریخت. دکتر مهدی که تجربه تلخی از چپاول و کتابسوزی کتابخانه‌اش در دور پیشین تهاجم آنها به کابل داشت، اینبار آنچه از کتابها را که شد، سراسیمه و فله‌ای بار زد و به روستا فرستاد. بخشی آسیب دید، بخشی معدوم شد... و با آمدن طالب، این ماند (عکس آخر) از آنهمه عشق و شکوه و خرد.
میگن عمر هم هر کتابی رو دید در حمله به ایران ریخت تو آب!!! فقط قران باید باقی میموند!
یه کم با مطالعه حرف بزنیم بد نیست