متوسط تعداد افراد در خانوار‌های شهری از ۴.۷ نفر در سال ۱۳۳۵ به ۳.۳۳ در سال ۱۳۹۵ کاهش دارد و طی این سال‌ها بالاترین متوسط تعداد افراد یک خانواده به سال ۱۳۷۰ با ۴.۹ نفر برمی‌گردد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که در یک فاصله زمانی ۶۰ ساله متوسط تعداد افراد در خانوار‌های ایرانی از متوسط ۴.۸ به ۳.۸ نفر کاهش پیدا کرده است.
به گزارش ایسنا، طبق آماری که مرکز آمار ایران در گزارش شاخص‌های کلان اقتصادی و اجتماعی گردآوری کرده است در بازه زمانی ۱۳۳۵ تا ۱۳۹۵ بُعد خانوار دستخوش نوسان بوده و در مقاطعی تا بیش از پنج نفر نیز ثبت شده است.
این در حالی است که در سال ۱۳۹۵ متوسط تعداد افراد در خانوار‌های ایرانی در کل کشور ۴.۸ نفر بوده که این تعداد در سال ۱۳۴۵ و ۱۰ سال بعد در سال ۱۳۵۵ به طور متوسط پنج نفر اعلام شده است.
در سال ۱۳۶۵ و ۱۳۷۰ متوسط تعداد افراد در خانوار‌ها ۵.۱ و ۵.۲ نفر بوده که در سال ۱۳۷۰ بالاترین بُعد خانوار طی ۵۰ سال گذشته ثبت شده است. اما از این سال به بعد تعداد افراد در خانواده‌ها به تدریج کم شده و به ۴.۸ نفر رسیده است.
در ادامه نیز در سال ۱۳۸۵ بُعد خانوار به طور متوسط چهار نفر، ۱۳۹۰، ۳.۵ نفر و در سال ۱۳۹۵ به ۳.۳ نفر کاهش دارد.
اما بررسی جزییات این گزارش نشان می‌دهد که متوسط تعداد افراد در خانوار‌های شهری نیز از ۴.۷ نفر در سال ۱۳۳۵ به ۳.۳۳ در سال ۱۳۹۵ کاهش دارد و طی این سال‌ها بالاترین متوسط تعداد افراد یک خانواده به سال ۱۳۷۰ با ۴.۹ نفر برمی‌گردد.
همچنین در خانوار‌های روستایی بُعد خانوار از ۴.۸ در سال ۱۳۳۵ به ۳.۴ در سال ۱۳۹۵ کاهش دارد و طی این سال‌ها بالاترین متوسط تعداد افراد خانوار‌های روستایی در سال ۱۳۷۰ با ۵.۶ نفر ثبت شده است.
