تبلیغات پیرامون اهدای تخمک زیاد است و حتی ازسوی برخی سودجویان به عنوان «فرصت شغلی» نیز یاد می‌شود. متاسفانه گسترش فقر و بیکاری گسترده زنان و بدتر شدن وضعیت اقتصادی موجب افزایش تعداد زنانی شده است که مجبورند برای تأمین معاش به این موضوعات متوسل شوند.
«بانوان زیر ۳۰ سال، با اهدای تخمک، ۴ میلیون دریافت کنید» جمله نوشته شده روی برگه شیشه ایستگاه اتوبوس است؛ اگرچه نرخ تعیین شده در آن بسیار پایین است و با جست‌وجو در فضای مجازی می‌توان نرخ چند برابری نیز برای آن پیدا کرد، اما هر زن جوانی با عبور از کنار ایستگاه اتوبوس، نگاهی به آن انداخته و شاید در ذهن خود نیز به معامله پنهانی در این باره فکر کند.
به گزارش ایسنا، از آنجا که زیر سایه نبود قوانین شفاف و نظارت قوی بر هر فرآیندی، امکان سوءاستفاده و ایجاد واسطه‌هایی برای دلالی فراهم می‌شود؛ مدتهاست فرآیند اهدای تخمک نیز که تصور می‌شد با اهداف «دگردوستانه» انجام می‌شود، تبدیل به تجارتی چراغ خاموش برای زنانی شده که اینگونه تامین معاش می‌کنند و بعضا در تبلیغات آن نیز از این عرصه رها شده تجاری، به عنوان «فرصت شغلی» برای زنان جوان یاد می‌شود.
اشتراک حس مادری و فراهم کردن شرایط مادر شدن برای هم نوع خود، رفتاری شایسته تقدیر است که انتظار می‌رود با اهداف «دگر دوستانه» نیز انجام شود؛ در این میان، اما به گفته کارشناسان در سایه خلاء قوانین و سکوت مراکز درمانی که واقف به این امر هستند، پای سودجویان و دلالان به این عرصه باز شده است و با تبلیغاتی که برای آن انجام می‌دهند، سعی در ترغیب زنان برای انجام این کار دارند.
به گزارش ایسنا، گویا فقر اینبار از چهره و روی زنانه خود وارد عرصه شده و زنان جوان ۱۸ تا ۳۵ ساله که مطابق با آمار همواره نرخ بیکاری بیشتری را نسبت به مردان تجربه کرده‌اند وارد این چرخه شده و در معامله‌ای پنهانی امکان مادری را در ازای چهار تا هشت میلیون و بعضا ارقامی بیشتر به اشتراک می‌گذارند.
آنچه در این میان نگران کننده است، تغییر فرآیند دگر دوستانه اهدای تخمک به فرآیند تجاری و ترغیب زنان برای پیوستن به این عرصه به ظاهر شغلی است که تا زمانی که پای نظارت قوی قانون به میان نیاید، امیدی به اصلاح آن نیست. از طرفی با وضع قوانینی برای ترغیب جوانان به فرزندآوری و اعطای مشوق‌های مختلف از جمله مشوق‌های مالی برای این امر، بیم از آن می‌رود که این عرصه دلالی نیز قوت گیرد؛ کما اینکه با چرخی در فضای مجازی می‌توان متوجه شد که این فرآیند دلالی تنها به «اهدای تخمک» معطوف نشده و در اهدای «جنین» و «رحم اجاره‌ای» نیز رد پایش دیده می‌شود.
سیمین کاظمی، جامعه شناس حوزه زنان و پزشک در این باره با بیان اینکه اهدای تخمک در حال حاضر کاملاً تجاری شده و بازاری پیرامون آن شکل گرفته است که واسطه‌ها در آن نقش فعال دارند و از قِبَل آن سود می‌برند، گفت: واسطه‌گری و دلالی برای اهدای عضو یک امر شایع است که به اهدای تخمک نیز تسری پیدا کرده است. اهدای تخمک یک عرصه رها شده و بدون ضوابط قانونی است که راه را برای فرصت طلبی و سودجویی عده‌ای از دلالان و واسطه‌های اطراف مراکز درمانی باز کرده است. به نظر می‌رسد برخی مراکز درمان ناباروری از فرآیند نحوه پیدا کردن اهدای تخمک مطلع هستند، اما عملاً سکوت کرده اند، چون منافع آن‌ها ظاهرا در این سکوت و فقدان شفافیت بیشتر تأمین می‌شود.
این جامعه شناس، ادامه داد: در حال حاضر تبلیغات پیرامون اهدای تخمک زیاد است و حتی ازسوی برخی سودجویان به عنوان «فرصت شغلی» نیز یاد می‌شود. متاسفانه گسترش فقر و بیکاری گسترده زنان و بدتر شدن وضعیت اقتصادی موجب افزایش تعداد زنانی شده است که مجبورند برای تأمین معاش به این موضوعات متوسل شوند، بدون اینکه تحت حمایت قانون و جامعه قرار گیرند.
عضو گروه جامعه شناسی پزشکی و سلامت انجمن جامعه شناسی ایران با بیان اینکه اطلاعات اهداکنندگان و گیرندگان تخمک به صورت محرمانه است و خصوصاً گیرندگان برای جلوگیری از ادعا‌های بعدی ترجیح می‌دهند، هویت دو طرف مخفی باشد، تصریح کرد: تاجایی که اطلاع دارم برای اهدای تخمک ضوابط قانونی وجود ندارد، ولی برای اهدای جنین قانونی تصویب شده است که آن هم ناظر به نگرانی‌های شرعی در مورد تولید جنین و ویژگی‌ها و تکالیف زوج‌های گیرنده جنین است.
در مراکز درمان ناباروری اهدای تخمک به عنوان یک روش درمان ناباروری زنانی که در تخمک گذاری مشکل دارند پیشنهاد می‌شود، ولی قانون در مورد اهدا کننده تخمک، سکوت کرده است و حتی در زمره اهدای عضو از انسان زنده قرار نمی‌گیرد. هر چند که قانون به طور کلی درباره اهدای عضو از انسان زنده نیز کلاً سکوت کرده است. تقریباً می‌توان گفت که همانند اهدای خون انتظار می‌رود که اهدای تخمک نیز بر اساس انگیزه‌های دگردوستانه انجام شود، در حالیکه واقعیت با این انتظار متفاوت است.
این پژوهشگر مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در پاسخ به این سوال که آیا نرخ اهدا تخمک برای زنان دارای ویژگی‌های ظاهری خاص نظیر چشمان رنگی بیشتر هم هست؟، گفت: وقتی اهدای تخمک تحت مناسبات تجاری و بازار انجام شود و بدن انسان و اعضا و اجزایش به کالا تبدیل می‌شوند و از سوی دیگر در یک طرف این فرآیند فروشنده و طرف دیگر خریدار قرار دارد، دور از انتظار نیست که خریدار برای کالایی که خریداری می‌کند، ویژگی‌هایی را نیز تعیین کند چراکه خانواده‌ای که قرار است یک بچه را با روش‌های پزشکی و پرداخت پول تولید کند، این حق انتخاب را برای خود محفوظ می‌داند که محصول تولید شده، زیبا هم باشد و نیمی از این زیبایی قرار است از طرف تخمک تعیین شود.
در جامعه هم زیبایی به یک ارزش مهم تبدیل شده است چنانکه والدین از قبل از تولد فرزند برای زیبا شدن او به انحای مختلف تلاش می‌کنند، تأکید بر زیبا بودن اهدای کننده تخمک بخشی از این تلاش است.
به گفته این پزشک، اگرچه اهدای تخمک از نظر پزشکی بی‌خطر است، اما هر فرآیند غیرشفاف می‌تواند تبعات و پیامد‌هایی برای افرادی که درگیر آن می‌شوند داشته باشد.
کاظمی در پایان سخنان خود با تاکید بر لزوم نظارت قوی بر پدیده مذکور و شفافیت قانون در این زمینه، افزود: مقابله با این امر وقتی ممکن است که اهدای تخمک و رحم جایگزین به عنوان اهدای عضو از انسان زنده در نظر گرفته شوند و قوانینی برای آن‌ها در نظر گرفته شود. قوانینی که تضمین کننده آن باشد که اهداکننده فقط با انگیزه‌های دگردوستانه دست به چنین کاری می‌زند و نه زیر فشار مالی و در شرایط تنگدستی، چنین شکلی از اهدا وقتی محقق می‌شود که مشکل فقر در جامعه حل شده باشد که فعلاً چنین انتظاری بیهوده به نظر می‌رسد.
