فرارو- اکنون زمانی است که مردم می‌پرسند "جو بایدن" رئیس جمهوری فعلی آمریکا تا چه زمانی می‌تواند در این مقام باقی بماند و کدام فرد بهترین شرایط را برای مقابله با جمهوری خواهان در سال ۲۰۲۴ میلادی دارد؟
به گزارش فرارو به نقل از راشاتودی، در اوایل هفته جاری نشریه "بیزینس اینسایدر" نوشت در صورتی که جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره‌ای سال آینده بر کنگره تسلط پیدا کنند هیچ فرصتی را برای بدتر کردن حیات سیاسی بایدن و تنگ کردن عرصه بر او از دست نخواهند داد. با این وجود، آن چه این مقاله آشکارا نتوانسته درک کند این است که جو بایدن اصولا به کمک هیچ کسی نیاز ندارد تا حیات سیاسی خود را بدتر کند! جو بایدن خود بدترین دشمن جو بایدن است. از ناکامی‌اش در حفاظت از مرز‌های جنوبی در میانه همه‌گیری کرونا گرفته تا محدود کردن شدید استقلال انرژی امریکا تا پشت سر گذاشتن صد‌ها غیر نظامی آمریکایی در افغانستان در میان بدترین عقب‌نشینی نظامی در سال‌های اخیر همگی اقداماتی بوده‌اند که بایدن به ضرر خود انجام داده است.
هرگز در تاریخ شاهد رئیس جمهوری در آمریکا نبوده‌ایم که چنین چرخش چشمگیری در سرمایه سیاسی خود داشته باشد. این مرد در سن ۷۸ سالگی در حالی با بالاترین تعداد آرا در انتخابات ریاست جمهوری به قدرت رسید که پس از آن در مسیری حرکت کرد که اکنون این پرسش مطرح است که چهل و ششمین رئیس جمهوری آمریکا می‌آید یا خواهد رفت.
هفته گذشته، کاخ سفید نشان داد که بایدن متزلزل علیرغم برخی از ترس‌های موجود در میان دموکرات‌ها که قابل درک است به دنبال انتخاب مجدد در سال ۲۰۲۴ میلادی خواهد بود. در این مرحله از بازی، دموکراتهای غیر متوهم در حزب (که البته در اقلیت هستند) مدت‌هاست که متوجه شده‌اند نه بایدن و نه کامالا هریس معاون او کوچک‌ترین شانسی برای نامزدی موفقیت آمیز آن حزب در سال ۲۰۲۴ در مقابل جمهوری خواهان را ندارند. هرگونه حدس و گمانه‌زنی‌ای برخلاف آن صرفا تلاش برای سرپوش گذاشتن روی آتش شعله ور کنونی است.
کامالا هریس در ماه گذشته ۲۸ درصد محبوبیت در نظرسنجی‌ها کسب کرد تقریبا به اندازه فاصله پلوتون از خورشید از شانس دستیابی به کرسی ریاست جمهوری فاصله دارد! سخنرانی‌های او نه تنها فاقد جذابیت هستند و نه تنها شخص او فاقد کاریزماست بلکه محتوای آن نشان دهنده سطح هوش پایین اوست.
دموکرات‌ها دقیقا مانند سال ۲۰۱۹ میلادی از نامزدی این زن در انتخابات ریاست جمهوری حمایت نخواهند کرد و تنها دلیلی که اکنون او به عنوان نامزد احتمالی در سال ۲۰۲۴ میلادی در نظر گرفته می‌شود حفظ وجهه است نه وجهه شخص او بلکه وجهه حزبی که در تلاش برای تبدیل کردن او به زوج سیاسی بایدن بسیار کوته فکرانه عمل کرد.
به نظر می‌رسد میشل اوباما آخرین امید برای نجات حزب دموکرات از افراط و تفریط آن حزب است. در نگاه نخست، صرفا تصور این که بانوی اول سابق آمریکا در مقابل فردی مانند دونالد ترامپ یا هر نامزد جمهوری خواه دیگری قرار گیرد جنون محض به نظر می‌رسد. علاوه بر آن، تصور آن نشان می‌دهد که نیمکت دموکرات‌ها تا چه حد از چهره‌های با استعداد سیاسی خالی شده است. با این وجود، انتخاب میشل اوباما به عنوان نامزد دموکرات‌ها در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۲۴ به اندازه ایده نامزدی کامالا هریس ایده آل نیست.
همانند ترامپ، میشل اوباما نیز دارای کاریزما و جاذبه است و در میان رای دهندگان دموکرات بسیار محبوب است. مهم است که به یاد داشته باشیم انتخابات ایالات متحده توسط هوش نامزد‌ها تعیین نمی‌شود بلکه آن چه اهمیت دارد شخصیت و کاراکتر و کاریزما و جاذبه نامزدهاست.
اگرچه میشل اوباما تجربه مستقیم کمی در جنگل سیاست آمریکا دارد، اما به عنوان بانوی اول سابق به اندازه کافی به هیولا نزدیک بوده تا درک کند که مناسبات سیاسی به چه ترتیب است. او کماکان انکار می‌کند که جاه‌طلبی سیاسی دارد، اما در صورتی که در خفا مهارت‌های مناظره‌ای و هنر واکنش نشان دادن تهاجمی را در خود تقویت کند غیر قابل تصور نیست که بتواند در مناظره‌های آینده خوب عمل کند.
به نظر می‌رسد حزب دموکرات با نزدیک نشدن به "تولسی گابارد" نماینده سابق مجلس نمایندگان از هاوایی و سربازی که در جنگ عراق در واحد پزشکی صحرایی خدمت کرده بود یکی از استعداد‌های سیاسی برتر خود را هدر می‌دهد. او زن فوق العاده خوش بیانی با رزومه کاری متنوع است که وحشت‌های ناشی از سیاست خارجی امریکا را از نزدیک شاهد بوده است. او وعده داده که تلاش‌اش خلاص کردن نظام سیاسی آمریکا از شیوه‌های جنگ افزورانه بوده است. او زمانی "هیلاری کلینتون" را "ملکه جنگ افروزان، مظهر فساد و شخصیتی پوسیده" خوانده بود که از دیدش حزب دموکرات را بیمار کرده است. همین موضع گیری اش سبب شده تا توجهی به او که سزاوار مورد توجه قرار گرفتن است جلب نشود.
گابارد که برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شده بود یکی از هفت نامزدی بود که به انتخابات مقدماتی ۲۰۱۹ راه یافت. با این وجود، او تنها کسی بود که در کنوانسیون دموکرات‌ها به او اجازه سخنرانی داده نشد و بار دیگر حماقت سیاست آمریکا اثبات شد جایی که هر چهار سال یکبار مردم آزادی رای دادن دارند، اما فقط به نامزد‌های از پیش تعیین شده نامزد‌هایی که پیش از رای گیری انتخاب شده اند.
