دانشمندان با بررسی فسیل‌هایی از ماهی‌های هم عصر دایناسورها به این نتیجه رسیدند که سیارکی که موجب انقراض این جانوران باستانی شده، در فصل بهار یا اوایل تابستان به زمین برخورد کرده است.
فرارو- موضوع انتقراض دایناسورها و علت آن، سال‌های متمادی است که ذهن دانشمندان و دیرینه شناسان را به خود مشغول کرده، اما در یکی از جدیدترین یافته محققان به این نتیجه رسیده اند که سیارکی که با برخورد خود به زمین موجب انقراض آن‌ها شده، در فصل بهار یا اوایل تابستان به زمین برخورد کرده است.
به گزارش فرارو، انقراض دایناسورها حدود ۶۶ میلیون سال پیش رخ داد و یکی از فرضیه‌های اصلی در خصوص علت این رخداد، برخورد یک سیارک بزرگ به زمین و ایجاد یک انفجار عظیم بوده که به زندگی اغلب جانوران آن عصر خاتمه داد. با این همه، دانشمندان هنوز از این سیارک و کیفیت برخورد با زمین آگاهی چندانی ندارند. در واقع، دانشمندان هنوز در حال مطالعه این فاجعه هستند و به طور مداوم جنبه‌های جدیدی از این رویداد ویرانگر را کشف می‌کنند. اکنون محققان می‌گویند که اگر مسیر سیارک کمی متفاوت بود، زمین را رد می‌کرد و با بررسی این احتمالات، محققان دریافته اند که این سیارک در بهار یا اوایل تابستان به شبه جزیره یوکاتان مکزیک برخورد کرده است.
یافته‌های این محققان بر اساس فسیل‌های ماهی پیدا شده از منطقه تانیس، مکانی در داکوتای شمالی ایالات متحده است. اعتقاد بر این است که همه موجودات آب شیرین این منطقه تنها چند ساعت پس از برخورد سیارک به دلیل موج عظیم آب در نتیجه یک زلزله از بین رفته اند. محققان فسیل‌های ماهی این منطقه را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند که همچنان خطوط رشد را در استخوان‌های خود حفظ کرده بودند. این خطوط رشد مانند بارکد هستند که دیرینه‌شناسان را قادر می‌سازند تا جزئیاتی مانند اینکه آیا ماهی در طول فصل خاصی از زندگی خود غذای زیادی داشته یا نه، دریابند.
بر اساس مقاله منتشر شده در مجله Scientific Reports، رابرت دی پالما، دانشجوی دکترا در دانشگاه منچستر که این مطالعه را رهبری کرد و همکارانش دریافتند که استخوان‌های ماهی در طول بهار و تابستان تیره‌تر می‌شوند، در حالی که لایه‌های روشن‌تر در طول پاییز و زمستان تشکیل می‌شوند. پاییز و زمستان آخرین خطوط رشدی بود که در استخوان‌های فسیل شده ماهی‌های تانیس مشاهده شد که بسیار نازک بود و همین امر نشان دهنده برخورد سیارک در بهار یا اوایل تابستان است.
دی پالما در گفتگو با ZME Science گفت که آن‌ها اکنون «شواهد قانع‌کننده‌ای» دارند که طرز فکر ما را نسبت به رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن (K-Pg) تغییر می‌دهد که پنجمین انقراض جمعی نیز نامیده می‌شود. این محقق گفت این مطالعه همچنین می‌تواند ما را برای خطرات اکولوژیکی و زیست‌محیطی آینده بهتر آماده کند، زیرا حیوانات خاصی در زمان‌های خاصی از سال آسیب‌پذیرتر هستند. برخورد سیارک در ۶۶ میلیون سال پیش، نیرویی معادل ۱۰ میلیارد بمب اتمی استفاده شده در هیروشیما را آزاد کرد و هزاران تن گوگرد و دی اکسید کربن آزاد کرد، که می‌توانست دمای هوای سطحی را تا ۲۶ درجه سانتیگراد کاهش دهد. همین عامل برای نابودی حیات گیاهان و هر چیز دیگر زنده‌ای که در آن بود کافی بود.
با این یافته به نظر می‌رسد فرضیه برخورد سیارک با زمین و ارتباط آن با انتقراض دایناسورها، باز هم در اولویت دانشمندان قرار گرفته است، اما هنوز برخی دیرینه شناسان دیگر باور ندارند که چنین رخداد منفردی بتواند نسل همه آن موجودات بزرگ را از روی زمین بردارد. اگرچه آثار برخورد سیارک در یوکاتان مکزیک تأیید کننده چنین رخدادی است، اما هنوز شواهد کافی و قانع کننده‌ای برای دیگر نقاط جهان پیدا نشده است. به هرحال، در اینکه این رخداد در بهار یا اوایل تابستان رخ داده است، به نظر نمی‌رسد که شبه‌ای مانده باشد.
منبع: gadgets
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
