فناوری گوشی‌های هوشمند؛ اینک به یک انقلاب نیاز است!

دنیای فناوری تلفن‌های هوشمند به یک نوآوری جدید نیاز دارد

تاریخ انتشار: ۱۶:۴۷ - ۱۳ دی ۱۴۰۰

فرارو- گوشی‌های هوشمند سال هاست که در کنار ما هستند و تبدیل به جزء جدایی ناپذیر زندگی ما شده اند. با این وجود چند سالی است که دیگر تحول بزرگی در عرصه این صنعت روی نداده است.

به گزارش فرارو، دنیای فناوری گوشی‌های هوشمند نیازمند پیشرفتی خاص و خلاقانه است که نویددهنده عصر جدیدی برای این محبوب‌ترین دستگاه در جهان باشد. نوآوری بزرگ بعدی احتمالا نزدیک خواهد بود و ما همه منتظریم که دوباره شگفت زده شویم.

چند سال پیش گفته شد که «تلفن همراه شما از تمام ناسا در سال ۱۹۶۹ قدرت محاسباتی بیشتری دارد. ناسا مردی را به ماه فرستاد. ما پرنده‌ای را به سمت خوک‌ها پرتاب می‌کنیم.» این نقل قول در درجه اول به قدرت فراوان گوشی‌های همراه اشاره دارد که آن را از مجموعه عظیم ناسا در ۱۹۶۹ که توانست انسان را به ماه بفرستد هم نیرومندتر می‌کند. همچنین نشان می‌دهد که این پیشرفت‌ها چقدر سریع اتفاق افتاده است. در نقطه مقابل کاربرد گوشی‌ها زیر سوال می‌رود. به راستی ما این دستگاه پیشرفته را ساخته ایم که با آن فقط بازی کنیم. منظور از پرنده‌ای که به سمت خوک‌ها پرتاب می‌کنیم، بازی محبوب Angry Birds است.

به نظر شما پیشرفت گوشی‌های هوشمند متوقف نشده است؟ درست است که هر ساله گوشی‌های هوشمند پیشرفت‌های بیشتری می‌کنند. اما این تغییرات بیشتر موضعی است. مثلا مدل‌های جدید نسبت به مدل‌های پیشین لنز‌های دوربین قدرتمندتر و سرعت پردازش بیشتری دارند، ولی توانایی هایشان مشابه مدل‌های پیشین است. حتی دربخش بازی، که اغلب عامل اصلی تکامل سخت افزار است، پیشرفت زیادی دیده نمی‌شود. به نظر می‌رسد که سازندگان سخت افزار‌ها به امکانات موجود بسنده کرده اند و بیشتر ترجیح می‌دهد به جای نوآوری به تولید بیشتر و سریعتر بیاندیشند.

در گذشته گوشی‌ها زود به زود پیشرفت می‌کردند و هر مدل نسبت به مدل قدیمی‌تر کاملا متفاوت و تکامل یافته بود. مثلا گوشی‌های اولیه بسیار سنگین بودند و یک آنتن بزرگ داشتند. این دستگاه‌ها تحول عظیمی در ارتباطات ایجاد کردند و خواهان فراوانی داشتند. سپس یک تغییر بزرگ به وجود آمد. گوشی‌ها نه تنها کوچک‌تر و سبک‌تر شدند، بلکه مجهز به آنتن‌هایی شدند که از بیرون قابل مشاهده نبود. گوشی‌هایی مانند نوکیا ۳۲۱۰ و سپس گوشی کوچک نوکیا ۸۳۱۰ وارد بازار شدند. از طرفی گوشی‌های تاشو آغاز به کار کردند و امکانات جدیدی به کاربران دادند. مدت کوتاهی پس از اریکسون T۱۰s حجیم، تلفن‌های کوچک‌تری مانند Samsung T100 و Samsung E630 در ابعاد کوچکتر ساخته شدند.

گوشی‌های آن زمان در فرم‌های متفاوت ساخته می‌شدند. مثلا دوربین‌های متنوعی داشتند که ماژول‌های جداشدنی داشت یا گوشی‌هایی که مجهز به پنل شارژ خورشیدی، آینه، نمایشگر ثانویه، قلم و ... بودند. در آن زمان اصلا نمی‌شد حدس زد که سال آینده چه قابلیت جدیدی به گوشی‌ها اضافه خواهد شد. هر کس برای خود حدس و گمان یا آرزویی داشت، اما در نهایت ورود محصولات جدید همه را شگفت زده می‌کرد.

اما ظاهرا در حال حاضر دیگر دوران رویاپردازی تمام شده است. مثلا همه پذیرفته اند که صفحه نمایش لمسی خازنی دیگر انتهای پیشرفت دنیای گوشی هوشمند و دیگر به اوج این فناوری رسیده ایم. انگار که کاربران از مطالبه گری دست برداشته اند و سازندگان نیز تکامل را متوقف کردند و تنها به بهبود آنچه از قبل می‌ساختند، روی آورده‌اند. نهایت تغییرات فعلی به افزایش سرعت پردازنده، بهبود کیفیت لنز دوربین و کاهش حاشیه‌های نمایشگر محدود شده است.

امروزه، تغییرات گوشی‌های هوشمند کاملا قابل پیش بینی هستند. تقریبا همه می‌دانند که مثلا در رویداد بعدی، شرکت اپل یا سامسونگ چه محصولاتی را برای ما به ارمغان خواهد آورد. محصولاتی که احتمالاً طراحی‌های زیباتر، تراشه‌های سریع تر، دوربین بهتر و نهایتا شاید شارژدهی بهبود یافته داشته باشند. در حقیقت ما وارد یک دوره رکود و سستی شده ایم که همه، ازکاربر تا سازنده، به حفظ وضع موجود رضایت داده اند.

شاید وقت آن رسیده است که قدم بعدی را برداریم. شرکت‌های سامسونگ، هوآوی، اوپو و موتورولا در تلاش هستند تا گوشی‌های تاشو را با امکانات جدید و متفاوت از پیش احیا کنند و این خبر خوبی است، اما آن‌ها نیز با همان فناوری که از قبل داشته اند کار می‌کنند، فقط می‌خواهند مقدار بیشتری از آن را تولید کنند. یعنی مثلا نمایشگر‌هایی با ابعاد دوبرابر گذشته بسازند. این نوآوری نیست، بلکه تنها بازی کردن با اعداد است.

در زمینه شارژ باتری پیشرفت‌هایی داشته ایم، اما خود باتری بیش از یک دهه است که تغییری نکرده است. تنها کاری که صورت گرفته بخش بندی باتری بوده تا بتواند سریع‌تر شارژ شود.

کسی دیگر به دنبال ایده‌هایی مانند تلفن‌های شفاف، طرح‌های دیوانه کننده، فندک روی گوشی، فر یکپارچه یا جاروبرقی نیست. هرچند ظاهرا برخی شرکت‌ها مانند Ulefone شاید همچین طرح‌هایی داشته باشند.

از سوی دیگر توجه داشته باشیم که تمام تقصیر متوجه سازندگان نیست. چرا که آن‌ها یاد گرفته اند که هر گونه انحراف از الگوی موجود منجر به شرمساری گسترده در توییتر، فروش ضعیف و در نهایت نابودی آن‌ها خواهد شد. همان اتفافی که برای ال جی افتاد. در واقع این کاربران هستند که به سازندگان جهت می‌دهند. پس برای ایجاد یک تغییر بزرگ باید در ابتدا ذهنیت کاربران را اصلاح کرد.‌

می‌توان این طور نتیجه گرفت که زمان تغییر بزرگ در طرز فکر کاربران فرارسیده است. کاربران باید ایده‌های نو را با آغوش باز بپذیرند. نه این که تنها به مدل‌هایی که تا امروز وجود داشته و به آن‌ها عادت کرده اند، اکتفا کنند. کاربران باید شروع به کاوش و صحبت در مورد ایده‌های نو کنند، هر چند این ایده‌ها در نگاه اول خنده‌دار، غیرقابل تصور و احمقانه به نظر برسد. پس از تغییر ذهنیت کاربران نوبت به شرکت‌ها می‌رسد که گام بعدی را بردارند و به این ترتیب ما گام به گام به انقلاب فناوری دلخواه خود خواهیم رسید.

به این ترتیب مطمئنا روزی می‌رسد که ما باتری‌های بهتری خواهیم داشت که یک هفته یا شاید یک ماه دوام بیاورند. تلفن‌هایی تولید می‌کنیم که به نازکی یک برگ کاغذ باشند. شاید حتی یک دستگاه کاملاً منعطف یا شفاف مانند آن چه که در Minority Report آمده است تولید شود. همچنین شاید دوربین‌هایی ساخته شود که به تنهایی کار سه، چهار یا پنج دوربین را همزمان انجام دهد.

ما آرزو داشتیم که به آینده برویم و رفتیم. خیلی سریع پیشرفت کردیم. اما به نظر می‌رسد که در آینده‌ای که آرزو داشتیم به آن برسیم، گیر کرده ایم. دیگر توان رویاپردازی و ساختن آینده‌ای جدید و تلاش برای رسیدن به آن را نداریم. همان طور که سال هاست نوآوری جدیدی در گوشی‌های هوشمند دیده نشده است. ما به آرزویی که در گذشته داشتیم، رسیدیم، ولی دیگر جلوتر نرفتیم. حتی به آن فکر هم نکرده ایم. شاید اگر یوری گاگارین با مردم ۲۰۲۲ تماس بگیرد ازین که فناوری گوشی‌های ما محدود به Angry birds شده است، ناامید شود. (تصویر فرضی زیر را ببینید)

ما باید برای نوآوری بعدی تلفن هوشمند آماده باشیم. شاید این نوآوری همان تلفن‌های تاشو یا تغییرات بزرگتر دیگر باشد. چه کسی می‌داند؟ ما احتمالاً فناوری لازم برای دستیابی به گجت باورنکردنی بعدی را در اختیار داریم، اما خواهان آن نیستیم و ذهنیت آن را نداریم. به تعبیری هنوز آماده پذیرش آینده‌ای متفاوت نیستیم. بهتر است این بارکه نوآوری تازه‌ای معرفی شد، آن را نکوبیم و اجازه دهیم پیشرفت کند. این فرصت را در اختیار جوجه اردک زشت قرار دهیم تا مانند داستان هانس کریستین اندرسون تبدیل به یک قوی دلربا شود. مهم اولین جرقه هاست، جرقه‌هایی که منجر به انفجار یک انقلاب فناوری در دنیای یخ زده فعلی گوشی‌های همراه شود.